Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Μάρος «εραστής» του ασπρόμαυρου κινηματογράφου και αδερφικός φίλος του Νίκου Ρίζου και δικός μας.
Όταν ο Άντι Γουόρχολ το 1968 προέβλεπε ότι «στο μέλλον όλοι θα γίνουν διάσημοι για 15 λεπτά» δεν είχε σίγουρα στο μυαλό του τον Γιώργο Μάρο.
Στα 76 του χρόνια που έφυγε απ’ τη ζωή δεν διεκδίκησε ποτέ του αυτά τα 15 λεπτά δημοσιότητας, παρότι θα μπορούσε να είχε πολύ περισσότερα λόγω της φύσης της δουλειάς του. Αγαπούσε τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του. Γνώρισε μεγαθήρια της μεγάλης οθόνης που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, ταινίες που σήμερα βλέπουμε και ξανά βλέπουμε στη μικρή οθόνη. Πενήντα απ’ αυτές, μάλιστα, εκμεταλλευόταν ο ίδιος ως παραγωγός. Σημαντικές ταινίες με πρωταγωνιστές όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Μάνος Κατράκης, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Νίκος Ρίζος, ο Θανάσης Βέγγος, η Γεωργία Βασιλειάδου, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Ορέστης Μακρής και πολλοί άλλοι.
Ανάμεσα στις ταινίες του και οι εμβληματικές: «Έγκλημα στο Κολωνάκι» και ο «Ντελικανής»!
«Έγκλημα στο Κολωνάκι»
Ο ίδιος ηχολήπτης και κινηματογραφιστής αγάπησε τον ελληνικό και διεθνή κινηματογράφο όσο κανένας άλλος. Υπήρξε, πραγματικά, μια κινητή βιβλιοθήκη της παγκόσμιας φιλμογραφίας!
Ποιος ήταν ο Γιώργος Μάρος
Γεννήθηκε στην Άρτα το 1949, με τη μοίρα να δείχνει το σκληρό πρόσωπο της στα εννιά του μόλις χρόνια. Μικρό παιδί την ώρα που η μητέρα του μάζευε χόρτα σε μια Αρτινή πλαγιά τα αθώα ματάκια του βλέπουν ένα τεράστιο βράχο να κυλά και να την καταπλακώνει!…
Στα 15 του χρόνια χάνει και τον πατέρα του, όπου και αναγκάζεται να μετακομίσει στην Αθήνα για βιοπορισμό, να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Μέχρι να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο έκανε πάρα πολλές χειρωνακτικές σκληρές εργασίες. Πάντα περήφανος άνθρωπος δεν ήθελε να υποχρεώνεται σε κανέναν.
Με τα πρώτα σημαντικά χρήματα που έβγαλε – μετανάστης, ως ηχολήπτης, για μεγάλο διάστημα στη Σαουδική Αραβία – άρχισε να αγοράζει τις πρώτες ελληνικές ταινίες από παλιούς κινηματογραφικούς παραγωγούς, κάτι που συνέχισε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Δεν ήταν τόσο το κέρδος όσο η διάσωση τους. Ταινίες, με σπουδαίους πρωταγωνιστές, που από τις κόπιες έλειπαν «αρνητικά» έψαχνε για χρόνια, ανά τον κόσμο, «θεραπεία», να τα βρει και να τις αποκαταστήσει. Για τέτοιο πείσμα μιλάμε…
Τον Γιώργο Μάρο χαιρόσουν να τον ακούς, όχι μόνο για τις ιστορίες γύρω από τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του, αλλά και για την πλούσια εγκυκλοπαιδική του μόρφωση. Είχε διαβάσει όλους τους Έλληνες φιλοσόφους, αλλά και τους σπουδαιότερους παγκόσμιους θεατρικούς συγγραφείς. Εν γένει, για όσους τον γνώριζαν καλά, τον διέκρινε μία «αψεγάδιαστη» αναρχία!… Αυτό δεν άλλαξε ποτέ.
Μοναδικές οι αφηγήσεις του για τον αδελφικό του φίλο Νίκο Ρίζο, που σχεδόν κάθε βράδυ ήταν μαζί. Πολλές φορές μάλιστα, κατ’ εντολήν του Νίκου Ρίζου, τον έπαιρνε με το αυτοκίνητο και πήγαιναν βράδυ σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο επί της οδού Πειραιώς. Το τι συνέβαινε εκεί ήταν μοναδικό!… Ο σπουδαίος πρωταγωνιστής είχε εμμονή με την ταινία «Λόλα». Τρελαινόταν με τη σκηνή που ο Σπύρος Καλογήρου λέει στον Νίκο Κούρκουλο: «… είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Οι δυο τους, Νίκος Ρίζος και ο Γιώργος Μάρος, έπαιζαν και ξανάπαιζαν τη συγκεκριμένη σκηνή για ώρα. Μόνο που ο Νίκος Ρίζος δεν ήθελε να υποδύεται τον Σπύρο Καλογήρου, όπως θα φανταζόταν κάνεις, αλλά τον Νίκο Κούρκουλο! Παρ´ότι ο Γιώργος Μάρος έφερνε κατά πολύ του Νίκου Κούρκουλου, ήταν πραγματικά ένας εντυπωσιακός άντρας!…
Πάνω απ’ όλα όμως ο Γιώργος Μάρος ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, βοηθούσε με κάθε τρόπο ακόμα και όταν δεν του το ζητούσες. Διέβλεπε πότε έχεις ανάγκη…
Τα θερμά συλλυπητήρια μας στο γιο του Γιώργο, που συνεχίζει το έργο του πατέρα του με την ίδια αγάπη, του την έχει άλλωστε μεταδώσει, και στον εγγονό του Έκτορα, το τελευταίο καταφύγιο της ζωής του!…
