Η καλοήθης προστατική απόφραξη (BPO) λόγω καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη (ΚΥΠ) είναι η πιο συχνή αιτία αποφρακτικού τύπου ούρησης και η κύρια αιτία νοσηρότητας σε άνδρες άνω των 40 ετών. Αυτή η μελέτη εξέτασε εάν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και της διόγκωσης του προστάτη και εάν η έκφραση δύο γονιδίων, της άλφα-2-μακροσφαιρίνης (A2M) και του μετασχηματιστικού αυξητικού παράγοντα βήτα 3 (TGFB3), συνδέεται με τον ΔΜΣ, την διόγκωση του αδένα και την ηλικία .
Για τους σκοπούς της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν οι ιατρικοί φάκελοι ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση του προστάτη για τη θεραπεία της BPO. Οι ερευνητές επίσης εξέτασαν χειρουργικά δείγματα σταθεροποιημένα με φορμαλίνη και η έκφραση των στοχευόμενων γονιδίων ποσοτικοποιήθηκε σε πραγματικό χρόνο. Η ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης που πραγματοποιήθηκε για να εκτιμηθεί η συσχέτιση μεταξύ ΔΜΣ και της διόγκωσης του προστάτη προσαρμόστηκε για τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και τη συνυπάρχουσα νοσηρότητα.
Συμμετείχαν συνολικά 278 ασθενείς, ο ΔΜΣ των οποίων βρέθηκε να σχετίζεται σημαντικά με τη διόγκωση του προστάτη ενώ η υπερλιπιδαιμία συνδέθηκε αρνητικά με το μέγεθος του προστάτη (β = -0,08, Ρ = 0,02). Μια τάση για θετική συσχέτιση παρατηρήθηκε επίσης στην περίπτωση του διαβήτη. Στη στρωματοποιημένη ανάλυση φυλής/εθνότητας, η ηλικία στο χειρουργείο έδειξε μια τάση για σημαντική θετική συσχέτιση με τη διόγκωση του προστάτη στους Ευρωπαίους Αμερικανούς (β = 0,005, P = 0,08), αλλά όχι στους Ισπανοαμερικάνους. Η έκφραση του γονιδίου A2M στο στρώμα συσχετίστηκε αρνητικά με την ηλικία στο χειρουργείο (P = 0,006). Η έκφραση A2M στον αδένα συσχετίστηκε θετικά με τον όγκο του προστάτη μεταξύ των ηλικιωμένων ανδρών (Ηλικία ≥ 70, P = 0,01) και των υπέρβαρων ανδρών (ΔΜΣ 25-30, P = 0.04). Η έκφραση του TGFB3 στον αδένα συσχετίστηκε θετικά με τον ΔΜΣ (P = 0,007) μεταξύ των ηλικιωμένων ανδρών.
Συμπερασματικά αυτή η μελέτη κατέδειξε τη θετική συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ και τςη διόγκωσης του προστάτη. Παράλληλα η έκφραση των TGFB3 και A2M συσχετίστηκε με τον ΔΜΣ, το μέγεθος του προστάτη και την ηλικία κατά τη διάρκεια του χειρουργείου. Πρόκειται για ευρήματα ιδιαίτερα σημαντικά για τους κλινικούς αναφορικά με την καλύτερη καθοδήγηση των υπέρβαρων ασθενών.
