Για πολλούς άνδρες που αντιμετωπίζουν στυτικές δυσκολίες αφού υποβληθούν σε θεραπεία για καρκίνο του προστάτη, τα στυτικά βοηθήματα όπως η φαρμακευτική αγωγή από το στόμα (PDE5i), οι συσκευές κενού (VED) και οι ενδοσηρραγγώδεις ενέσεις (ICI) προσφέρουν ένα μέσο για την επίτευξη στύσης. Ωστόσο, παρόλο που η πλειονότητα των ασθενών με καρκίνο του προστάτη αντιμετωπίζουν στυτικές δυσκολίες για μήνες, χρόνια ή επ’ αόριστον μετά τη θεραπεία, ορισμένοι επιλέγουν να μην χρησιμοποιήσουν ποτέ στυτικά βοηθήματα ενώ κάποιοι που τα ξεκινούν καταλήγουν να τα εγκαταλείπουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι συγγραφείς μιας πρόσφατης μελέτης JournalofSexualMedicine χρησιμοποίησαν μια έρευνα αυτοαναφοράς, στην οποία χορηγούνταν σταθμισμένα ερωτηματολόγια για να αξιολογήσουν τη χρήση και τις αντιλήψεις για τη χρησιμότητα των στυτικών βοηθημάτων, καθώς και την ψυχολογική και σεξουαλική ευημερία 260 ανδρών της Βόρειας Αμερικής που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο του προστάτη.
Βρήκαν τα εξής:
• Περίπου το 22% των ερωτηθέντων δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ στυτικό βοήθημα.
• Το σαράντα τοις εκατό των συμμετεχόντων ανέφερε ότι είχε χρησιμοποιήσει μόνο έναν τύπο βοηθήματος και το 38,5% ανέφερε ότι είχε χρησιμοποιήσει δύο ή περισσότερα.
• Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο βοήθημα σε αυτή τη μελέτη ήταν η φαρμακευτική αγωγή με αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (PDE5i) και το 70% των ερωτηθέντων είπε ότι είχε χρησιμοποιήσει τα από του στόματος φάρμακα «μερικές φορές» ή «συχνά». Από τα άτομα που είχαν χρησιμοποιήσει PDE5i, το 24,7% ανέφερε ότι εξακολουθούσε να το χρησιμοποιεί, το 18,1% είχε σταματήσει να το χρησιμοποιεί και το υπόλοιπο (57,2%) δεν προσδιόρισε αν είχε διακόψει τη χρήση.
Όσον αφορά τις συσκευές κενού VED και τις ενέσεις (ICI), το 30,4% και το 28,9% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι τις χρησιμοποιούσαν, αντίστοιχα. Τη στιγμή διεξαγωγής της μελέτης, το 17,7% όσων είχαν χρησιμοποιήσει VED συνέχισαν να το κάνουν, ενώ το 26,5% είχε σταματήσει. Όσον αφορά τις ενέσεις , το 35,1% συνέχισε να χρησιμοποιεί τη θεραπεία, ενώ το 33,8% την είχε εγκαταλείψει.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι λιγότερο χρησιμοποιούμενες ενδοσηρραγγώδεις ενέσεις θεωρήθηκαν γενικά πιο χρήσιμες για τους συμμετέχοντες από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα από του στόματος φάρμακα και τις VED. Ενώ η πλειοψηφία των συμμετεχόντων είχε χρησιμοποιήσει PDE5i, περίπου το 30% ανέφερε ότι ήταν αποτελεσματική και ένα ακόμη μικρότερο ποσοστό των χρηστών VED (22,8%) θεώρησε ότι η θεραπεία ήταν χρήσιμη. Παράλληλα, το 57% όσων δοκίμασαν ICI βρήκαν τις ενέσεις χρήσιμες. Μέσω μιας ανοιχτής ερώτησης («Έχετε άλλα σχόλια σχετικά με τη χρήση αυτών των θεραπειών (από του στόματος φάρμακα, συσκευή στύσης κενού, ένεση πέους, κ.λπ.);») οι ερευνητές ανακάλυψαν τους λόγους για τους οποίους οι συμμετέχοντες ήταν ικανοποιημένοι / δυσαρεστημένοι με τα εν λόγω βοηθήματα
Εκείνοι που βρήκαν τα στυτικά βοηθήματα χρήσιμα επεσήμαναν την αποτελεσματικότητά τους με απλούς όρους όπως «δουλεύει καλά» και «βοήθησε πάρα πολύ». Μερικοί ανέφεραν επίσης ότι τα βοηθήματα τους επέτρεψαν να επιτύχουν «γρηγορότερη» και «πιο σταθερή» στύση που «διαρκούσε περισσότερο».
Από την άλλη πλευρά, όσοι δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με τα στυτικά βοηθήματα ανέφεραν διάφορους λόγους:
– Παρενέργειες που περιλαμβάνουν πόνο στα γεννητικά όργανα, κεφαλαλγία, συμφόρηση και πριαπισμό.
– Έλλειψη αποτελεσματικότητας όταν η θεραπεία δεν είχε κανένα όφελος για το άτομο ή όταν παρήγαγε ένα μερικό/ασυνεπές αποτέλεσμα που δεν ήταν αρκετό για τη σεξουαλική δραστηριότητα.
– Η ταλαιπωρία της διακοπής της σεξουαλικής δραστηριότητας για τη χρήση της θεραπείας, καθώς και η προσπάθεια και ο προγραμματισμός που απαιτείται για να γίνει αυτό.
– Το αίσθημα εξάρτησης από το στυτικό βοήθημα για την επίτευξη στύσης.
-Το οικονομικό κόστος που σχετίζεται με την απόκτηση και τη χρήση στυτικού βοηθήματος
– Τα συναισθηματικά εμπόδια της έναρξης χρήσης ενός στυτικού βοηθήματος για σεξουαλική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου του φόβου και της αποθάρρυνσης.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, οι άνδρες που δοκίμασαν στυτικά βοηθήματα χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα ανέφεραν χειρότερη ψυχολογική και σεξουαλική ευεξία από εκείνους που δεν τα είχαν δοκιμάσει ποτέ και εκείνους που τα είχαν δοκιμάσει με επιτυχία. Η αποθάρρυνση αυτής της ομάδας θα μπορούσε ενδεχομένως να μετριαστεί μέσω ενισχυμένων προσπαθειών εκπαίδευσης ασθενών πριν και μετά τη θεραπεία. Όταν ένα άτομο έχει ρεαλιστικές προσδοκίες για τα οφέλη και τα πιθανά μειονεκτήματα της θεραπείας, μπορεί να λάβει τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις για την υγεία του. Επιπλέον, η θεραπευτική εμπειρία με στυτικό βοήθημα θα μπορούσε να βελτιωθεί μέσω συνεχών προσεγγίσεων επίλυσης προβλημάτων που αφορούν συγκεκριμένες περιπτώσεις, στις οποίες ο ασθενής θα μπορούσε να συνεργαστεί με έναν επαγγελματία υγείας για την αντιμετώπιση τυχόν ζητημάτων που μπορεί να προκύψουν.
