Την αντίθεσή του στην… εποχή των social media και τους γρήγορους ρυθμούς ζωής, εξέφρασε ο Στέφανος Τσιτσιπάς, μιλώντας στην αγγλική εφημερίδα Daily Mail.
«Είναι μία ανυπόμονη γενιά, η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όλα αυτά τα χάλια. Όλα είναι σε γρήγορο ρυθμό, πολύ ταχύτερα από τα προηγούμενα χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μου αρέσει να αποσυνδέομαι μερικές φορές και να ζήσω την ζωή όπως την ζούσαν πριν πριν, με περισσότερη σκέψη και περισσότερη συνείδηση», είπε ο Έλληνας τενίστας.
«Είναι ανυπόμονοι, πάντα ανήσυχοι γιατί αυτό δημιουργούν τα social media, το άγχος και άλλα που δεν χρειάζονται στη ζωή», συνέχισε. «Είναι καλό να αποσυνδέεσαι μερικές φορές και να έχεις πραγματικές συνομιλίες, συνομιλίες με ανθρώπους, κάνοντας άλλα πράγματα που είναι πραγματικά και όχι ψεύτικα, που δεν είναι γεμάτα με αριθμούς ή ψηφία».
Πάντως παρά την αντίθεσή του προς τα social media, η αγγλική εφημερίδα σημειώνει ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς συνεχίζει να ανεβάζει τα δικά του μίνι «ντοκιμαντέρ» στο δικό του κανάλι του YouTube. Στη συνέχεια ο Στέφανος Τσιτσιπάς, μιλάει για το τένις στην Ελλάδα, τονίζοντας:
«Δεν υπάρχει μεγάλη υποστήριξη από τους συλλόγους και την ομοσπονδία, γι΄ αυτό τα παιδιά δεν είναι πρόθυμα να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Επίσης, πολλές οικογένειες έχουν βασικά εισοδήματα χαμηλότερα από την υπόλοιπη Ευρώπη και δεν είναι όλοι οι γονείς πρόθυμοι να τα βάλουν στο τραπέζι και να τα διακινδυνεύσουν για να ακολουθήσουν ένα τόσο δύσκολο άθλημα τα παιδιά τους. Η δική μου οικογένεια ήταν στο τένις, έτσι ήξερε, ειδικά η μητέρα μου, πως λειτουργεί το έργο και τις θυσίες που πρέπει να γίνουν». Και συνέχισε: «Αλλά εκείνη η εποχή ήταν επίσης πολύ δύσκολη. Η θεία μου, η δίδυμη της μητέρας μου, πλήρωσε μερικούς από τους λογαριασμούς. Από τον σύζυγό της υπήρχε επίσης μεγάλη βοήθεια».
Αφού αναφέρθηκε στους ταλαντούχους Βρετανούς αθλητές και στη βοήθεια που δέχονται είπε: «Αν συμμετείχα σε μια τέτοια ομοσπονδία, θα είχε γίνει η ζωή μου πιο εύκολη. Αλλά μετά, έχοντας περάσει όλα αυτά στη ζωή μου, αυτό άλλαξε τη νοοτροπία μου. Με έκανε ισχυρότερο, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να υποφέρω τόσο πολύ για να φτάσω εκεί που είμαι. Εκτιμώ τα πάντα περισσότερο, γιατί αν συμμετείχα σε μια τόσο μεγάλη ομοσπονδία που θα μπορούσε να μου προσφέρει τα πάντα, θα ήταν πολύ απλό. Όλα είναι εκεί για σένα, τα πάντα μαγειρεύονται για σένα. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο Γουίμπλεντον, ήταν κάτι έντονα συναισθηματικό. Το Γουίμπλεντον ήταν πάντα μέρος του ονείρου που είχα στο τένις, να μπορώ να περπατήσω στο γήπεδο και να δω. Ένιωσα υπερήφανος για τον εαυτό μου που κατάφερα να φτάσω εκεί».
