Του Κώστα Μπετινάκη
Πολλά ακούμε για τις κλιματολογικές αλλαγές, αλλά στην πραγματικότητα οι τύχες αυτού του κόσμου και το μέλλον των παιδιών μας βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων βιομηχανικών χωρών. Των οποίων όμως οι κυβερνήσεις είναι υπάκουες σε κάποια άλλα βιομηχανικά κέντρα και διστάζουν να πάρουν αποφάσεις που θίγουν οικονομικά συμφέροντα.
Μερικά ερωτήματα που θα πρέπει να πάρουν απάντηση από την διάσκεψη για το κλίμα COP 21 στο Παρίσι:
Τι επιδιώκουν τα 195 κράτη από την COP 21;
Πόση σημασία έχουν ακόμη και δύο βαθμοί Κελσίου;
Η διάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι ξεκίνησε με μεγαλόστομες εξαγγελίες, αλλά οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύονται δύσκολες. Η χρηματοδότηση και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια.
«Όχι, όχι, στο τέλος θα υπάρξει συμφωνία, πρέπει να υπάρξει», διαβεβαιώνει ο Γιόχεν Φλασμπαρτ, ο Γερμανός υφυπουργός Περιβάλλοντος. Ωστόσο οι διαπραγματεύσεις κινούνται με ρυθμό χελώνας, αυτή είναι η πραγματικότητα που παραδέχεται και ο γερμανός αξιωματούχος. «Γι αυτό ήταν θετική η κίνηση του προέδρου της διάσκεψης, του γάλλου υπουργού Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, που ανέθεσε σε τρεις διπλωμάτες το καθήκον να δώσουν ώθηση στις διαπραγματεύσεις».
Τι θα γίνει με τη χρηματοδότηση μετά το 2020;
Βρισκόμαστε στο ημίχρονο των εργασιών και μέχρι αύριο Σάββατο, όταν οι εμπειρογνώμονες θα αφήσουν σταδιακά τη σκυτάλη στα χέρια των υπουργών Περιβάλλοντος, πρέπει να υπάρχει σχέδιο συμφωνίας για το κλίμα.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι έτοιμο ήδη από σήμερα, αλλά είναι πλέον ανέφικτο. Μέχρι εδώ καλά.
– Αλλά με ποιον τρόπο θα ελέγχονται οι στόχοι μείωσης των ρύπων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου;
– Πόσο δεσμευτικοί θέλει η κάθε χώρα να είναι αυτοί οι στόχοι;
– Είναι διατεθειμένες οι βιομηχανικές χώρες να χρηματοδοτήσουν τις υπό ανάπτυξη όχι μόνο μέχρι το 2020, αλλά και μετά;
Για την περίοδο μετά το 2020 οι φτωχές χώρες ζητούν περισσότερα χρήματα από τα 100 δις ευρώ ετησίως, που έχουν ήδη συμφωνηθεί, ειδάλλως απειλούν ότι δεν θα βάλουν την υπογραφή τους στη συμφωνία. Εδώ είναι και το πιο ακανθώδες σημείο των διαπραγματεύσεων.
Ένα τμήμα της ευθύνης φέρουν εκείνοι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων με τα μεγάλα λόγια που εκστόμισαν κατά την έναρξη των εργασιών την περασμένη Δεύτερα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή προχωρά με ταχύτερους ρυθμούς, όταν οι διαπραγματεύσεις γίνονται σε επίπεδο εμπειρογνώμων και οι υπουργοί αναλαμβάνουν στο τέλος για να κλείσουν ανοιχτά ζητήματα.
Αυτή τη φορά όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Από την αρχή και σε πρώιμο στάδιο οι υπουργοί Περιβάλλοντος αναμείχθηκαν ενεργά προκαλώντας δυστοκία στη διαδικασία.
Ο Γιόχεν Φλάσμπαρτ περιγράφει ως εξής το έργο των τριών πρεσβευτών: «Καθήκον τους είναι να εναρμονίσουν τις εκφράσεις των εμπειρογνώμων με αυτές των πολιτικών». Πιο διπλωματικά δεν θα μπορούσε να το πει.
Το άλλο μεγάλο εμπόδιο είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στις φτωχές και τις πλούσιες χώρες που οδηγεί σε παρερμηνείες.
«Below 2 Degree», κάτω από δύο βαθμούς Κελσίου, είναι το μότο του γερμανικού περιπτέρου στη Διάσκεψη του Παρισιού, η θερμοκρασία του πλανήτη δηλαδή δεν θα πρέπει να αυξηθεί πάνω από δύο βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή.
Βυθίζεται το Τουβαλού από την κλιματική αλλαγή
Οι μικρές νησιωτικές χώρες, όπως το Τουβαλού, που έχει κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης διότι βουλιάζει στην κυριολεξία λόγω της κλιματικής αλλαγής, είναι οργισμένες με τη Γερμανία, γιατί δεν αναγράφεται πιο συγκεκριμένα στο περίπτερο όχι 2, αλλά 1,5 βαθμός Κελσίου. Αυτός είναι ο ακριβής στόχος που έχουν θέσει οι επιστήμονες και πάνω από τον οποίο δεν θα πρέπει να αυξηθεί η θερμοκρασία.
Ξέχασε η Γερμανία ότι στο παρελθόν υποστήριζε πάντα τις νησιωτικές χώρες; αναρωτιούνται. Η συζήτηση δείχνει και τον εκνευρισμό που επικρατεί στις διαπραγματεύσεις. «Από τώρα θα προσθέτω πάντα στις ομιλίες μου ότι όταν λέμε κάτω από δύο βαθμούς, εννοούμε πάντα τον ενάμιση βαθμό» δηλώνει ο Γιόχεν Φλάσμπαρτ για να κλείσει τη συζήτηση.
Η ατμοσφαιρική μόλυνση
Η μόλυνση της ατμόσφαιρας αποτελεί τον κύριο λόγο του πρόωρου θανάτου 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) έχει προειδοποιήσει ότι η αστυφιλία προκαλεί αύξηση των θανάτων αυτών επειδή συμβάλει στην αύξηση της ατμοσφαιρικής μόλυνσης των πόλεων.
Υποστηρίζεται ότι μια λύση στο πρόβλημα αυτό αποτελεί η «πράσινη οικονομία», ένα από τα κεφάλαια που πρόκειται να εξετασθούν στην διάσκεψη.
Το μονοπάτι όμως για μια οικονομία με λιγότερες εκλύσεις διοξειδίου άνθρακα έχει ένα αυξημένο κόστος, για το οποίο δεν βρίσκονται ακόμη πρόθυμοι χρηματοδότες.
Ο Sergei Komlev, επικεφαλής του γραφείου διαμόρφωσης των τιμών του εξαγωγικού τμήματος της Gazprom, δίνει έμφαση στην προώθηση της ενέργειας από το φυσικό αέριο, που είναι περισσότερο φιλικό στο περιβάλλον και φυσικά ένα από τα κύρια εξαγώγιμα προϊόντα της Ρωσίας.
Η Ινδία -για παράδειγμα- αποτελεί την τέταρτη σε παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα χώρα, μετά την κίνα τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Αν και δεν υπάρχουν περιορισμοί στις εκλύσεις διοξειδίου άνθρακα η γιγαντιαία αυτή χώρα της Νότιας Ασίας έχει ωστόσο να επιτύχει να αυξήσει σε 175 gigawatts (GW) την παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, από τα σημερινά 38 GW από τα οποία τα 100 GW θα προέρχονται από την ηλιακή ενέργεια.
Αυτό όμως θα είναι αρκετό; Οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι παρ΄όλο που το Νέο Δελχί ανησυχεί για τους κινδύνους που απορρέουν από την υπερθέρμανση του πλανήτη, παράλληλα επιδιώκει η διάσκεψη στο Παρίσι, να μην σταθεί εμπόδιο στην ανάπτυξη της οικονομίας της από τις συμβατικές πηγές ενέργειας.
