Γράφει ο Κώστας Κωνσταντινίδης, Χειρουργός Ουρολόγος-Ανδρολόγος …
Όχι πια στο Κάπρι, ούτε στη Βενετία, αλλά ούτε και στην ελληνική Ριβιέρα τα βαφτίσια, οι γάμοι και τα πάρτι των celebrities, αλλά στη Γάζα του Τραμπ και του Νετανιάχου, γιατί αυτή θα είναι η mare nostrum και η νέα Ριβιέρα της Μεσογείου. Περί γενοκτονίας, τρομοκρατίας στη χώρα που δεν κρέμασαν τον υιό του Θεού, αλλά τον σταύρωσαν, για να μας σταυρώσουν την λογική και την ανήθικη ηθική, πως στην αγέλη μόνο ο μεγάλος ουρακοτάγκος έχει χαρέμι, οι άλλοι, ας βγάλουν χαρτί προτεραιότητας. Όπως στις Τράπεζες.
Γενοκτονία λέξη γένους θηλυκού με πατέντα, όμως εβραϊκή, άντε και λίγο ποντιακή, ίσως και αρμένικη. Τρομοκρατία πάλι γένους θηλυκού, που αθωώθηκε στον Διαφωτισμό, λόγω Ροβεσπιέρου με την αίγλη της γαλλικής κουλτούρας. Όλες οι άλλες τρομοκρατίες, είναι μια μπαναλιτέ με άρωμα κελεμπίας και βεδουινική μανταλιτέ. Αυτές οι μη εβραϊκές τρομοκρατίες είναι σαν τις τσάντες Louis Vuitton που αντιγράφονται από Κινέζους και αγοράζονται από την ματαιοδοξία των φτωχών, να φαίνονται πλούσιοι, ή και από τους πλούσιους, που ξέρουν πως κανένας δε θα καταλάβει την πλαστογραφία, αφού το χρήμα θα τις κάνει να φαίνονται ίδιες με τις αυθεντικές.
Κράτος λέξη γένους ουδέτερου, όπως το έθνος που δίνει κύρος και αίγλη, όταν τα αυθαίρετα γεωγραφικά σύνορα έχουν στρατό, τελωνοφυλακές και συρματοπλέγματα που φυλάσσονται από φτωχούς φανατικούς της καθαρότητας της φυλής και της γλώσσας, που δεν ομιλούν βέβαια γιατί δεν έμαθαν γράμματα στα Σχολεία των εθνικών σχολών.
Έξοδος ενός σπιτιού που απαιτεί τούβλα, πόρτα και παράθυρα. Όσο πιο εντυπωσιακή είναι η είσοδος, τόσο πιο εντυπωσιακή και η έξοδος, αλλά καμιά σύγκριση με την μέγιστη έξοδο των Εβραίων που έφυγαν από την δουλειά των Φαραώ. Τότε που σκίστηκε στα δύο η θάλασσα για να περάσουν οι δούλοι Εβραίοι (ναι, οι Εβραίοι υπήρξαν κάποτε και δούλοι), ίσως γι’ αυτό έμαθαν να έχουν δούλους σήμερα τους Παλαιστινίους.
Ηθική στο σύγχρονο λεξικό Μπαμπινιώτη, η λέξη αυτή σβήστηκε κατά λάθος, ίσως και εσκεμμένα
Ο θάνατος αυτός είναι τόσο ολοκληρωτικός που αποκλείει την σχετικότητα, την αμφιβολία, το ερώτημα και την αμφισημία. Η ανηθικότητα είναι η νίκη του ολοκληρωτισμού, της μιας και μοναδικής αλήθειας, όπως στις εξ αποκαλύψεως απαντήσεις των θεών, όταν τιμωρούν τους ανθρώπους και τα πάθη τους. Μου κάνει όμως εντύπωση, πως ο εξυπνότερος λαός του κόσμου (έτσι λένε οι ίδιοι αλλά και πολύς κόσμος), άργησαν τόσο πολύ να καταλάβουν την έννοια του κράτους εγελιανής έμπνευσης και προτιμούσαν να ζουν σαν τσιγγάνοι για αιώνες και να κουβαλούν την μόνη περιουσία που αποκτούσαν στα χρυσά τους δόντια και στις Τράπεζες.
Ιστορικές φήμες λένε πως το σχέδιο των Γερμανών για κάψιμο του λαού αυτού, είχε στόχο τα δόντια τους που ήταν από ατόφιο χρυσάφι, δηλαδή είχαν μια Τράπεζα και την πουλούσαν για να κάνουν επιχειρήσεις κατά περίπτωση. Χωρίς να θέλω να προσβάλλω την εβραϊκή ευφυΐα που, όπως έλεγε και ο Μούζιλ, ο Εβραίος νομπελίστας, η ευφυΐα από την ανοησία, απέχει ελάχιστα.
Είναι παράδοξο ιστορικά πως μετά το ολοκαύτωμα, οι Εβραίοι θυμήθηκαν την Ιερουσαλήμ που ήταν προπύργιο των Αράβων και των χριστιανών μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο και πήγαν και μπαστακώθηκαν στη γη των βεδουίνων, που τους σιχαινόντουσαν για τα γνωστά κόμπλεξ της ανθρώπινης φύσης, που σιχαίνεται το διαφορετικό, το ξένο και τους βαρβάρους και ας φώναζε ο Καβάφης πως οι βάρβαροι ήταν μια κάποια λύσις.
Ίσως να μην είναι τόσο παράδοξο, αφού και o Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ένα ξανθό Εγγλεζάκι, αποφάσισε δύο χιλιάδες χρόνια να πάει να καταλάβει την Ιερουσαλήμ και να διώξει τους σιχαμένους μουσουλμάνους από τα ιερά και τα όσια, όπου οι Εβραίοι σταύρωσαν έναν αθώο άνθρωπο και από τότε κατηγορήθηκαν για την δολοφονία αυτή, ενώ είναι απλά Πόντιοι Πιλάτοι.
Ιστορικά δεδομένα θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν και την κρεμάλα, όχι την σταύρωση που μας αναγκάζει να σταυροκοπιόμαστε έξω από εκκλησίες για να πάρουμε συγχωροχάρτι για τον παράδεισο, μια συνήθεια παλιά του Μεσαίωνα, που ίσως να μην ήταν και τόσο Μεσαίωνας σε σχέση με τη μεσαιωνική λογική των ηγετών μας, που θεωρούν ότι στη Γάζα δεν υπάρχει ούτε έγκλημα, ούτε φούρνοι, όπως στο Άουσβιτς.
Οι Εβραίοι απλά αντιστέκονται στην τρομοκρατία της Χαμάς που τους κτυπά με βέλη, ενώ αυτοί απαντούν με απλές φονικές μηχανές που εξολοθρεύουν χιλιάδες, και εξορίζουν εκατομμύρια. Νομίζω πως την άποψη πως ο Δαυίδ νίκησε τον γίγαντα Αντίπαλό του με μια σφεντόνα την έκλεψαν από εκστρατεία της Τροίας, όπου ο Αχιλλέας καθαρίζει τον γίγαντα από τον βόλο, για να σταματήσει ο πόλεμος.
Οι Εβραίοι, ως ευφυής λαός, έκλεψαν και τον Αριστοτέλη, που μας φώναζε πως πατήρ πάντων πόλεμος, και αντέγραψαν την τακτική των γκέτο από τους Ναζί, γι’ αυτό και ανάγκασαν τους Παλαιστινίους να ζουν σε λαγούμια, όπως τα τρωκτικά. Η γενοκτονία είναι όπως η βία μας αρέσει όταν αφορά άλλους, και κυρίως όταν στρέφεται εναντίον πραγματικών ή φανταστικών εχθρών. Κάποιοι σήμερα αγάπησαν τους Εβραίους, γιατί είναι σύμμαχοί μας απέναντι στους Τούρκους, ξεχνώντας πως έγιναν καταδότες των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, στους Γερμανούς για να τους κλέψουν τις περιουσίες.
Οι φασίζουσες λογικές δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε γλώσσα, είναι οι ζωώδεις λογικές που κουβαλούν τα ανθρώπινα όρθια ζώα στα γονίδιά τους για την επιβίωση της μονάδας και της ομάδας, ίσως να φταίει και η συνουσία που προηγείται της αναπαραγωγής, που ενισχύεται από την τυφλή δύναμη της εξουσίας, την οποία δυστυχώς κανένα σύστημα δε μπόρεσε να νικήσει.
Γιατί το τέρας κατοικεί μέσα μας, είναι ο νόμος επιβίωσης των μικρών “εγώ” που θέλουν να μοιάζουν με μεγάλα, το τέρας είναι οι γονείς μας, οι γυναίκες μας, οι έρωτές μας, οι πανοπλίες που μας προφυλάσσουν από τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς, τους βάρβαρους που πάντα καταλήγουν ως επιθυμία λύσης, η οποία όμως γίνεται πρόβλημα, όταν οι δικοί μας δεν τολμούν να αυτοκτονήσουν, αλλά να σκοτώσουν, να πνίξουν ό,τι νομίζουν πως δεν τους μοιάζει, γιατί έχει άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα, άλλο φύλο και άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σε εποχές ηθικής και πολιτισμικής κρίσης, οι αξίες της ανθρωπιάς σβήνονται από τον μαυροπίνακα των Σχολείων και από τους καθρέφτες των σπιτιών, για να μη φαίνεται το τέρας και να μας τρομάζει, και γινόμαστε όλοι Οιδίποδες αιμομίκτες ψάχνοντας το εξιλαστήριο θύμα που θα θυσιάσουμε για να σωθεί η βαρβαρότητα του ΕΓΩ της οικογένειάς μας, της πατρίδας μας, της ιδεολογίας μας, που πάντα θα καταλήγει στην πιο άγρια μορφή εξουσίας αυτής της κυρίας που κατοικεί σε σκοτεινό δωμάτιο με παραμορφωτικούς καθρέφτες, που θα μας δείχνει ως κοκκινοσκουφίτσες με τον λύκο ως απειλή, για να ξεσηκώνει το πάθος και το πλήθος που θα έχει ανάγκη τους σταυρούς και τα κολοσσιαία, με τους μονομάχους να σφάζονται για να θυσιάζονται, για να εξευμενιστεί η ομάδα και η μάζα που θα φωνάζει, σταύρωσον αυτόν και εγώ θα νίπτω τας χείρας μου, ως Πόντιος Πιλάτος.
