Από καιρό ήθελα να ασχοληθώ με τους ‘πατέρες’ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αν το ανέβαλα ήταν επειδή χρειαζόμουν μια μικρή αφορμή. Μου την πρόσφερε η εικόνα του Νίκου Πατέρα κατά την τελευταία του επίσκεψη στον καταυλισμό ( για πολλούς ‘κάτεργο’) των ‘πρασίνων’ στην Παιανία, πριν τον αγώνα με τη Λάρισα. Σημειολογικά, αυτή η εικόνα ήταν όλα τα λεφτά. Θύμιζε κάτι μεταξύ άνετου άρχοντα με αυτοπεποίθηση, έπαρση, γενικά επιτυχημένου ανθρώπου και Μάρλον Μπράντο (Νονός) την στιγμή που χαϊδεύει στοργικά στο μάγουλο τον βαφτισιμιό του, ξεπερασμένο τραγουδιστή, ο οποίος του ζητούσε να μεσολαβήσει να βρει δουλειά κλπ.

Βέβαια, ο Αντώνης Αντωνιάδης δεν είναι βαφτιστήρι του καπετάν Νικόλα, ούτε ξεπερασμένος παράγων. Απλώς είχε φροντίσει να παρουσιαστεί στην ομήγυρη με καλοξυρισμένο το μάγουλο και μπράβο του. Ο Νίκος Πατέρας είναι από αυτούς που δεν γουστάρουν να χάνουν χρήματα. Επικοινωνιακός δεν ήταν, αλλά να που του προέκυψε στην πορεία, ειλικρινά με άγαρμπο τρόπο. Το να γράφουν τα διάφορα μπλογκ ότι ‘πίνει τον καφέ του στο Κολωνάκι με φρουρά τεσσάρων ατόμων’, δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να του προκύψει. Όπως επίσης και η συμμαχία του με τους λεφτάδες Βαρδινογιάννη, Γιαννακόπουλο, Βγενόπουλο. Ξέρετε γιατί; Διότι ο Πατέρας είναι ένας γνήσιος μπον βιβέρ, ενώ οι συνεργάτες του στον…πολυμετοχικό Παναθηναϊκό ε-πι-χει-ρη-μα-τί-ες!

Εν πάση περιπτώσει, η μαγκιά του να αντιμετωπίσει μετωπικά τον Γκαγκάτση και να μη φοβάται τον Κόκκαλη, έκαναν καλό στον πληγωμένο εγωϊσμό των υποστηρικτών του Παναθηναϊκού. Το ότι συχνά αντιμετωπίζει πολύ ρεαλιστικά τους ποδοσφαιριστές (‘δημόσιοι υπάλληλοι’, ‘χορεύτριες’ κλπ.) οφείλεται στον ορμητικό χαρακτήρα του. Το σίγουρο είναι ότι ο Πατέρας θα ξοδέψει αρκετά χρήματα χωρίς τη βεβαιότητα ενός τίτλου. Οσο πιο γρήγορα αντιληφθεί ότι δεν φτάνουν μόνο τα πολλά χρήματα για να πάρεις τίτλους, τόσο το καλύτερο για την ομάδα του. Και το πρεστίζ του.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης, παραμένει ο άρχων των τίτλων. Εμπειρος, έξυπνος, μεθοδικός, συγκεντρωτικός και με τις κατάλληλες επιλογές συνεργατών ( Λούβαρης, Θωμάς, Γκαγκάτσης…) θα κατακτά το πρωτάθλημα μέχρι να βαρεθεί. Αλλά πώς να βαρεθεί όταν δηλώνει ‘πρώτα οπαδός και μετά παράγων’ (σίγουρος ότι θα τον πιστέψουν); Μην ξεχνάμε, το ‘Καραϊσκάκη’ για μισό περίπου αιώνα είναι μια επιχείρηση που του ανήκει. Σύμφωνα με πληροφορίες από το πολύ στενό περιβάλλον του, υπολογίζει (αν δεν φοβάται) μόνο τον Νίκο Πατέρα, λόγω ισχυρών συμμαχιών του δεύτερου με δυναμικές οικογένειες της Πολιτικής.

Στην ΑΕΚ μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, φαίνεται πως θα συνεχίσει να διοικεί ένα φαινομενικά εύκολο παζλ ηγετών, που όμως δύσκολα θα μπορούσε να το μοντάρει κάποιος, αφού λείπει το κομμάτι ‘ κλειδί: δηλαδή το ταμείο. Ο Μελισσανίδης, το έχει σημειώσει και στο παρελθόν αυτή η στήλη, δύσκολα θα γυρίσει, διότι δεν βλέπει φως. Δηλαδή γήπεδο, ηρεμία, συμμαχία με τους υπάρχοντες διοικητικούς. Υπάρχουν ΑΕΚτζήδες που θα ήθελαν μοναδικό αφεντικό τον Μπάγιεβιτς εκτιμώντας τη σοβαρότητά του, αλλά…

Ο Θόδωρος Ζαγοράκης, μπορεί να μην ευτυχήσει να δει την ομάδα του οριστικά δεύτερη, όμως θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος γενικά. Πρώτο, η συνεργασία του με τον Βασίλη Γκαγκάτση θα τον βοηθήσει στο άμεσο μέλλον, αρκεί να μην είναι ‘πλεονέκτης’ στα ντέρμπι με το Λεκανοπέδιο…Δεύτερο, τα οικονομικά δεν θα μπορούσαν να αποδειχτούν χειρότερα από όσο πριν λίγους μήνες. Ήδη τα έσοδα από τα εισιτήρια και τα τηλεοπτικά των πλέϊ οφ είναι ένας καλός κουμπαράς. Άσε που αν φύγει από τον Παναθηναϊκό ο Βγενόπουλος, ενδέχεται να ξαναπροσφέρει τα εκατομμύρια – χορηγεία στον ΠΑΟΚ. Ως επιχειρηματίας με συμφέροντα (και) στη Βόρειο Ελλάδα, ο Ανδρέας της ΜIG τα υπολογίζει πολύ σοβαρά αυτά τα πράγματα.

Πάμε στον Κώστα Πηλαδάκη στη Λάρισας. Έγινε γνωστός από το ‘πουθενά’ και μάλιστα πρόεδρος της Λίγκας! Του είναι εξαιρετικά δύσκολο να χαλάσει χατίρι στους ‘μεγάλους’ μόνο και μόνο επειδή –προς το παρών- του λόγου του είναι ‘μεσαίος’ οικονομικά. Μπορεί να διαθέτει μετοχές σε καζίνο, εταιρείες δίσκων, συμμαχίες κλπ., όμως ακόμη δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει είτε τα θηρία είτε το…κράτος!

Ο Αντώνης Ρέμος, ένα παιδί με ωραίο χαμόγελο και με σούπερ επιτυχία στη δουλειά του, φοβάμαι πως στο ρεπερτόριό του θα αναγκαστεί να προσθέσει – κάποια στιγμή- το αρχοντικό ζεϊμπέκικο ‘Τα βάσανά μου ένα φορτίο’, που τραγούδησε ο μέγας Στράτος Διονυσίου ( παρεμπιπτόντως, αυτό το Μάη συμπληρώνονται δεκαεννέα χρόνια από το ‘αντίο’ του λαϊκού βάρδου). Το να διοικείς τον Ηρακλή ισοδυναμεί με ‘παράφρονα ηρωϊσμό’, πέραν την υγιούς αγάπης στο ιστορικό σωματείο. Ο Ρέμος θα χάσει χρήματα, πολλά χρήματα αν δει με καθαρή ματιά τα όσα συμβαίνουν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο (και εν εννοώ τη συχνή γκρίνια’ από τις…γερόντισσες στην εξέδρα).

Στον Άρη, έχει μεγάλη πλάκα η ανταλλαγή προέδρων. Αν μη τι άλλο μοιάζει με τους…πλειστηριασμούς που προκύπτουν σε Ρεάλ και Μπαρθελόνα. Πάνω που άρχισε να ‘μαθαίνει’ ο Λάμπρος Σκόρδας, ιδού που απομακρύνεται. Λάθος του που έδιωξε τον Μπάγιεβιτς και εμπιστεύτηκε τους…σουπεράδες. Όπως και κάποιες δηλώσεις, οι οποίες έθιγαν το κατεστημένο της διαιτησίας και της διοργανώτριας. Άραγε, ο διάδοχός του θα τα καταφέρει; Πολύ δύσκολο, όταν –ουσιαστικά- κάνει κουμάντο, όπως φαίνεται, κάποιος Κόντης.

Το πρώτο μέρος του σημειώματος θα κλείσει με τον εφοπλιστή – πάνθηρα Κωνσταντίνο Τσακίρη του Πανιωνίου. Μετά από αρκετό καιρό ‘νεανικών ασθενειών’, ο μεγάλος της ποδοσφαιρικής Νέας Σμύρνης κατάλαβε πως πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Ήδη, μεταφέρει τα γραφεία της ΠΑΕ από το… κατάμεστο λούνα παρκ του γηπέδου, στο Ψυχικό, όπου θα εργαστεί με ηρεμία και σοβαρότητα. Ακολούθως έχει αντιληφθεί ότι ‘άλλα του έταζαν για το νέο γήπεδο’ και άλλα προκύπτουν από δήμαρχο, ΥΠΕΧΩΔΕ, φορείς κλπ. Ο Τσακίρης αγαπάει αποδεδειγμένα την ομάδα του και θυσιάζει αρκετό χρόνο και χρήμα. Κάποια στιγμή θα προκύψει ανταπόδοση.