Ποιος είδε τον παράδεισο και δεν τον λιμπίστηκε! Διότι ως γνωστόν για να πας στον παράδεισο (: της επίγειας ζωής εννοείται) χρειάζονται πολλά χρήματα που να μη τελειώνουν ώστε να’ χεις να ξοδεύεις, να καλοπερνάς κι όχι βέβαια να επενδύεις με αβέβαιο αποτέλεσμα διότι, τότε, προς τι το ρίσκο της μίζας που σε έφτιαξε για το υπόλοιπο του βίου σου; Αλλά, φυσικά, στους παραδείσους αυτού του κόσμου δεν πας ΠΟΤΕ μόνος. Ααα… πα, πα, πα, πα, ούλα κι ούλα, χρειάζεσαι μια π α ρ ε ούλα, αλλιώς η κόλαση σε περιμένει εκεί στα εξωτικά νησιά και τις Ελβετίες.
Τι θέλω να πω; Τίποτα περισσότερο από αυτό που λένε όλοι: απολύτως τίποτα δεν θα γίνει γιατί, ναι μεν αριθμητικά και λογικά είναι λίγοι οι υπουργοί και οι παράγοντες οι νυν, οι τέως και οι πρώην σε σχέση με το ΟΛΟΝ του πολιτικού, κοινοβουλευτικού και εξωκοινοβουλευτικού κόσμου και κατεστημένου, λίγοι και μεμονωμένοι όσοι με κύρος, ισχύ, επιρροή «τα έπιασαν γερά έκαναν τη μπάζα τους κι ανάγκη που μας έχουν…» όλα αυτά τα χρόνια από την πτώση τού Τείχους στο Βερολίνο μέχρι σήμερα κατά τη διάρκεια της εναλλαγής διακυβερνήσεων, κυρίως από τα δυο μεγάλα κόμματα.
Και τώρα, εμείς ο λαουτζίκος, καθόμαστε και βάζουμε διλήμματα του τύπου:
“Ρε συ, τουλάχιστον ο Τσουκάτος το παραδέχτηκε. Πήρα τα λεφτά για το Κόμμα, είπε.”
“Ρε συ, σοβαραααα, μη μας το λες… Και γιατί τότε τον διώξανε και ο Σημίτης παλιά και τώρα ο Παπανδρέου;”
“Ρε, άστα αυτά που ξέρεις… Εδώ να μου απαντήσεις αντρίκεια: Τι είναι πιο κολάσιμο; Να είσαι υπουργός Μεταφορών και να μεταφέρεσαι παρεούλα με Siemens και Aegean ή να είσαι πανίσχυρος κομματικός παράγων και να κοιτάς τη δουλειά σου, πώς θα βρεις τους χορηγούς για τις ανάγκες ενός κόμματος εξουσίας που είσαι;”
“Ρε σεις, εγώ άλλο θέλω να ρωτήσω: Άμα είσαι εταιρεία, ας πούμε, κι έχεις μια έδρα, πόσο κάνει να την εξοπλίσεις με PC, FAX, PRINTERS, ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΨΥΓΕΊΟ, ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ, AIR CONDITION; Φτάνουν 150.000 ευρώ; Ή πιο πολλά;”
“Ρε συ, ηρέμησε, το παιδί δεν είναι επιχειρηματίας. Τι έδρες, εταιρεία και μ……;”
H παρέα των μεροκαματιάρηδων συζητούσε παθιασμένα όλα αυτά που άκουγε στο Alter και άλλα κανάλια οπότε κάποιος θέτει την εξής θανατηφόρα απορία:
“Ρε σεις, δηλαδή, αν εγώ κάνω την στραβή και, δίχως χρονοτριβή, βγω και κάνω μια δήλωση, μια δημόσια παρέμβαση, πώς τη λένε, τότε, όλα εντάξει; Τα ΜΜΕ σε συχωρούνε και δεν ξανασχολούνται μαζί σου μέχρι να ξεχαστεί η στραβή σου;”
Και τότε πετάγονται όλοι μαζί με μια φωνή και του απαντούνε σκασμένοι στα γέλια.
Πρώτον, εσύ ειδικώς, ρε φίλε, δεν θα κάνεις “στραβή” γιατί είσαι μεγάλο κορόιδο.
Δεύτερον, AN έκανες στραβή, θα την είχες πληρώσει με βαρύ πρόστιμο ή φυλάκα.
Τρίτον, τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται με PEANUTS σαν εσένα. Μονάχα με NUTS.
Τέταρτον, ο ΠΕΝΗΣ σ’ αυτή τη χώρα ξέρει καλά τι εστί… PENIS. Και, πέμπτον, HELL LOOOOO… The Berlin Wall is down από το 1989…. WAKE UP.
