Η επόμενη φάση είναι η δημοσκόπηση. Είμαι σίγουρος ότι τις επόμενες ημέρες θα αναγκαστούμε και πάλι να συγκρίνουμε τους στατιστικούς πίνακες της άποψης των 800 Ελλήνων που εκφράζουν το σύνολο των πολιτών, προ και μετά συνέντευξης, λες και ζήσαμε σημαντικό γεγονός.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι περίμεναν είδηση ή πολιτική αποκάλυψη από τα χείλη του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά απογοητεύτηκαν. Απογοητεύτηκαν και όσοι περίμεναν ότι αυτή η συνέντευξη θα συσπείρωνε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, λες και αυτός ο κόσμος ζει κάτι διαφορετικό από το Νεοδημοκράτη ή τον κομμουνιστή.
Η δική μου μέτρηση δείχνει άλλα και χωρίς να θεωρώ ότι ανακάλυψα νέα μονάδα μέτρησης της κοινής γνώμης, μεταφέρω το διάλογο με τον φίλο μου τον Μανώλη.
Ο Μανώλης είναι αυτό που λέμε «σκληροπυρηνικός» Πασόκος, ακόμα και στα χειρότερα του ΠΑΣΟΚ πάντα βρίσκει κάπου να ακουμπήσει επιχειρήματα ανασύνταξης και αισιοδοξίας.
Χθες, μετά τη συνέντευξη με πήρε τηλέφωνο. «Πήρες να μου θέσεις κι εσύ το δίλλημα;» τον ρώτησα.
«Όχι, πήρα να σου πω ότι αισθάνομαι άβολα γι’ αυτό που με βάζει να κάνω ο Παπανδρέου» και εξηγήθηκε: «Στην πόλη που ζω ο Δήμαρχος είναι ΠΑΣΟΚ και ξανακατεβαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για την περιοχή αλλά κυρίως ελέγχεται από το ΣΔΟΕ για έργα που έχει κάνει… Μάλιστα έχει πάρει το αφτί μου ότι κάτι έχουν τσιμπήσει. Κοινώς είναι λαμόγιο ρε Μάνο και εγώ ξαφνικά απέκτησα το δίλλημα, να ψηφίσω το λαμόγιο που κατάφερε να πάρει το χρίσμα επειδή είχε τα «κονέ» με μεγαλοδημοσιογράφους και δεν τον έψαξε κανείς ή να πάω με τον άλλο που περιμένω να κάνει δυο πραγματάκια για να ζω καλύτερα στη γειτονιά μου;…»
Απάντηση δεν έδωσα ποτέ στον Μανώλη γιατί μόνο όταν κλείσαμε το τηλέφωνο κατάλαβα πια είναι η ουσία του διλλήματος Παπανδρέου. Δεν ξέρω αν τελικά ο κολλητός θα ψηφίσει το λαμόγιο μόνο και μόνο επειδή είναι ΠΑΣΟΚ αλλά ξέρω ότι ο Παπανδρέου έχασε τον Μανώλη οριστικά.
