Στις μέρες μας, ολοένα και περισσότερες γυναίκες γεννούν μεγάλα μωρά. Στην ιατρική ορολογία, μεγάλο θεωρείται το μωρό που γεννιέται με βάρος τουλάχιστον 4 κιλά.
Τα μωρά αυτά έχουν αυξημένη πιθανότητα τραυματισμού κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τέτοιοι τραυματισμοί μπορεί να συμβούν όταν, κατά τη διάρκεια της γέννας, δεν χωρούν οι ώμοι του μωρού να βγουν από τον κόλπο της μητέρας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί τραυματισμός στα νεύρα που κινούν το ένα ή και τα δύο χέρια ή κάταγμα της κλείδας -ενός οστού που στηρίζει τον ώμο. Ο τραυματισμός των νεύρων μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση του χεριού, που ορισμένες φορές δεν βελτιώνεται, αλλά παραμένει εφ’ όρου ζωής.
Ένα άλλο συχνό πρόβλημα που έχει το μεγάλο μωρό είναι η υπογλυκαιμία στο πρώτο 24ωρο μετά τον τοκετό. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν η μαμά έχει ανεβασμένο σάκχαρο. Ο σακχαρώδης διαβήτης της εγκύου είναι ο συχνότερος λόγος για τη γέννηση μεγάλων μωρών. Για τον φόβο της υπογλυκαιμίας, τα περισσότερα μωρά διαβητικών μαμάδων νοσηλεύονται προληπτικά στη μονάδα νεογνών για 24 ώρες.
Στη μετέπειτα ζωή τους, τα μεγάλα μωρά μπορεί να γίνουν ενήλικες παχύσαρκοι, με αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν οι ίδιοι σακχαρώδη διαβήτη.
Για τους παραπάνω λόγους, είναι σημαντικό οι γυναίκες που έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν σάκχαρο στην εγκυμοσύνη να ελέγχουν το βάρος τους και τη διατροφή τους. Αν διαγνωστεί υψηλό σάκχαρο, μπορεί να απαιτηθεί, εκτός από ειδική δίαιτα, και χρήση ινσουλίνης, ώστε το σάκχαρο να παραμένει στα φυσιολογικά επίπεδα. Με τον τρόπο αυτό, ελαχιστοποιούνται οι άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα μωρά που πρόκειται να φέρουν στον κόσμο.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θάνος Παπαθανασίου MD(London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
