Μια ενδιαφέρουσα μελέτη από τη Γερμανία έδειξε ότι τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με κοιλιοκάκη έχουν γεννηθεί συχνότερα με καισαρική τομή, σε σχέση με παιδιά με άλλες εντερικές παθήσεις ή παιδιά χωρίς κανένα πρόβλημα.
Η κοιλιοκάκη (ή εντεροπάθεια από γλουτένη) είναι μια πάθηση όπου η απορρόφηση από το έντερο ελαττώνεται, η δε απορροφητική επιφάνεια του εντέρου αλλοιώνεται, λόγω αντίδρασης του οργανισμού στην κατανάλωση πρωτεΐνης που λέγεται γλουτένη. Η γλουτένη υπάρχει σε προϊόντα που περιέχουν σιτηρά, σίκαλη και κριθάρι. Οι ασθενείς που έχουν αυτήν την κατάσταση ωφελούνται, αν αποφύγουν τρόφιμα που περιέχουν γλουτένη.
Είναι η πρώτη μελέτη που ανέδειξε την πιθανή σχέση μεταξύ της κοιλιοκάκης και της μεθόδου του τοκετού. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που δεν είναι ακόμα διευκρινισμένο είναι αν η καισαρική τομή ευθύνεται άμεσα για τη αυξημένη εμφάνιση κοιλιοκάκης ή υπάρχουν άλλοι «κρυφοί» λόγοι που ευοδώνουν και τα δύο συμβάντα ταυτόχρονα.
Μια εξήγηση είναι ότι μπορεί κάποιες νέες γυναίκες που γεννούν να έχουν κοιλιοκάκη και να μην το γνωρίζουν (προφανώς επειδή τα προβλήματα από το έντερο δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα έντονα). Η κοιλιοκάκη έχει κληρονομική προδιάθεση, συνεπώς δεν είναι παράξενο που κάποια παιδιά θα την αναπτύξουν. Επιπλέον, οι γυναίκες με αδιάγνωστη – και επομένως – μη ρυθμισμένη κοιλιοκάκη μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, όπως καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου μέσα στη μήτρα ή πρόωρο τοκετό, οι οποίες μπορεί να ευθύνονται για την απόφαση να γίνει καισαρική σε πολλές από αυτές τις γυναίκες.
Πολλές παθήσεις του εντέρου σχετίζονται με τους τύπους των βακτηρίων που «ζουν» στο περιβάλλον του εντέρου και πιθανώς η κοιλιοκάκη επηρεάζεται από το ποια βακτήρια ευδοκιμούν στο έντερο των ευαίσθητων ατόμων. Γνωρίζουμε ότι σύντομα μετά τη γέννηση, το έντερο του νεογέννητου αρχίζει να αποικίζεται από βακτήρια.
Είναι άγνωστο, προς το παρόν, αν η γέννα με καισαρική μπορεί να αλλοιώσει τον αποικισμό του εντέρου που συμβαίνει στην αρχή της ζωής του βρέφους. Βέβαια, σε αυτό το σενάριο υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπως ο τρόπος σίτισης του βρέφους (μητρικό γάλα ή μπουκάλι), ιδιαίτερα από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες που γεννούν με καισαρική τομή δεν θηλάζουν τόσο συχνά όσο εκείνες που έχουν γεννήσει φυσιολογικά.
Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι η καισαρική τομή είναι μια σημαντική παρέμβαση που αποσκοπεί στην εξασφάλιση της καλής υγείας του βρέφους και της μητέρας, σε περιπτώσεις που ο τοκετός δεν εξελίσσεται ομαλά. Από την άλλη μεριά, ίσως να πρέπει να μπούμε στη λογική ότι, πέραν των άμεσων επιπλοκών που μπορεί να συμβούν σε μια καισαρική τομή, υφίστανται και απώτεροι «κρυφοί» κίνδυνοι και, συνεπώς, η απόφαση για καισαρική τομή πρέπει να μην παίρνεται με «ελαφρά τη καρδία».
Το κείμενο επιμελήθηκε ο Δρ. ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
