Στο μπλόκο των Μαλγάρων, ανάμεσα στα παρατεταγμένα τρακτέρ, βρίσκεται μια ολόκληρη γενιά νέων αγροτών που παλεύει για να μην είναι η τελευταία. Παιδιά που έμαθαν τα μυστικά της γης πριν ακόμα φτάσουν το τιμόνι, συνεχίζοντας την παράδοση των πατεράδων και των παππούδων τους. Σήμερα, υπερασπίζονται το δικαίωμα να έχουν μέλλον στον τόπο τους.
«Μεγάλωσα πάνω στο τρακτέρ και θέλω να μείνω εκεί», δηλώνει χαρακτηριστικά νεαρός παραγωγός στο ThessPost.gr. Κι όμως, στη Χαλάστρα 15 αγρότες εγκατέλειψαν την καλλιέργεια μέσα σε έναν μόλις μήνα, αδυνατώντας να αντέξουν οικονομικά.
Η πλειονότητα όσων βρίσκονται στα μπλόκα είναι νέοι που εκπροσωπούν ολόκληρες οικογένειες καλλιεργητών. Κάποιοι έχουν ξαναβγεί στον δρόμο, άλλοι συμμετέχουν πρώτη φορά.
«Δεν είμαστε ούτε ακραίοι, ούτε άνθρωποι που θέλουν να προκαλέσουν ζημιές. Παλεύουμε για να συνεχιστεί ο πρωτογενής τομέας. Η Ελλάδα από τη γη ξεκίνησε και δεν θέλουμε να την εγκαταλείψουμε», λένε.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος: από το τιμόνι του τρακτέρ στα 13, στα οικογενειακά βάρη από τα 17
Ο 22χρονος Βαγγέλης από τη Χαλάστρα γνώρισε από μικρός τη δουλειά. Ο πατέρας του αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας και τον έβαλε στο τρακτέρ από τα 13, για να μπορεί να στηριχτεί η οικογένεια. Μόλις στα 17 του, ο Βαγγέλης έμεινε μόνος να συνεχίσει τις καλλιέργειες ρυζιού, βαμβακιού και καλαμποκιού.
«Με το κεφάλι ψηλά συνέχισα για να σταθώ δίπλα στη μητέρα και τον αδελφό μου», αναφέρει.
Το ρύζι σε αδιέξοδο: κόστος στα 35–36 λεπτά, τιμή πώλησης 28–30
Το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής «πνίγει» τους παραγωγούς ρυζιού. Με τιμές πώλησης χαμηλότερες από το κόστος, ολοένα και περισσότεροι εγκαταλείπουν. Στη Χαλάστρα μόνο, τουλάχιστον 15 καλλιεργητές εγκατέλειψαν πρόσφατα τα χωράφια. Το μέλλον φαντάζει αβέβαιο και η νέα γενιά βρίσκεται μπροστά σε σκληρά διλήμματα.
«Σκέφτηκα πολλές φορές να στραφώ αλλού… αλλά αγαπώ αυτή τη δουλειά. Στο τρακτέρ μεγάλωσα και θέλω να μείνω εκεί μέχρι τα γεράματα», τονίζει ο Βαγγέλης.
«Μας στερούν τα όνειρά μας»: Η φωνή των νέων που σπούδασαν για να μείνουν στη γη
Ο 23χρονος Δημήτρης Σκενδρέρης, τρίτης γενιάς αγρότης, αποφοίτησε από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή και εργάζεται στην οικογενειακή εκμετάλλευση. Παρ’ όλα αυτά, η αβεβαιότητα είναι συνεχής.
«Κάθε μέρα σκέφτομαι αν πρέπει να αλλάξω δουλειά. Με αυτά που ζούμε, το επάγγελμα μοιάζει χωρίς μέλλον. Μας κόβουν τα όνειρα και τους στόχους μας. Αν σταματήσουμε να παράγουμε, θα αναγκαστούμε να φύγουμε στο εξωτερικό», σημειώνει.
Οι χαμηλές τιμές και οι εισαγωγές η χαριστική βολή
Ο Δημήτρης εξηγεί πως το βασικό πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό:
– χαμηλές τιμές διάθεσης
– εισαγωγές προϊόντων χαμηλής ποιότητας χωρίς δασμούς
– οικονομική ασφυξία για τους παραγωγούς
«Επειδή αγαπάμε τη δουλειά, λέμε κάθε χρόνο «ας κάνουμε ακόμη μια προσπάθεια». Δανειζόμαστε, χρεωνόμαστε και στο τέλος φεύγουμε από τον κλάδο χρωστώντας. Θα δουλεύουμε αλλού και θα πληρώνουμε για πάντα χρέη στα χωράφια», λέει.
Πηγή: thesspost
