Γιώργος Αρκουλής
Γεμάτα διαφημιστικές πινακίδες ήταν χθες τα βαγόνια ενός συρμού του Metro, μιας φίρμας, που αν και παρέπεμπε σε προϊόντα… μαρμάρου, εντούτοις είναι βέβαιο ότι πουλάει έπιπλα. Βλέπετε, οι εικόνες στα διαφημιστικά μηνύματα ήταν γεμάτες καναπέδες, σαλόνια κ.λπ. Επειδή βρίσκομαι σε αναζήτηση κάποιου προϊόντος για να αντικαταστήσω ένα κομμάτι φθαρμένο και ελαφρώς «ντεμοντέ», αναζήτησα τη διεύθυνση της εν λόγω φίρμας. Πράγματι, σε μία γωνιά της ταμπέλας αναγράφονταν 10 (!) περιοχές κ.λπ. Με την εξής σειρά: Θεσσαλονίκη (πρώτη και καλύτερη, προφανώς, σκέφτηκα, ως έδρα της επιχείρησης), Άλιμος (υπέθεσα, ακολουθούν πόλεις κατ’ αλφαβητική σειρά…) Και η συνέχεια: Χολαργός, Κολωνάκι (αμέ!), Ίλιον, Ψυχικό, Περιστέρι, Κηφισιά και… Αττική, Πειραιάς. Ομολογώ ότι με τις δύο τελευταίες αναφορές μπερδεύτηκα και αναρωτήθηκα αν οι επτά πριν από την Αττική μετακόμισαν στη Βοιωτία! Όσο για την έσχατη περιοχή, δηλαδή τον Πειραιά, σκέφθηκα ότι μπήκε τελευταία έπειτα από «δάκτυλο» Παοκτζήδων!
Χωρίς πλάκα τώρα: μπορεί τώρα με το GPS να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι οι χάρτες, όμως καμιά φορά πρέπει να τους συμβουλευόμαστε. Σκεφθείτε πως φιλικό μου πρόσωπο μου τηλεφώνησε κάποτε από τη Χαλκίδα και με ρώτησε «πόση ώρα είναι οδικώς οι Σπέτσες». Του απάντησα πως πρέπει να ρωτήσει τον… λιμενάρχη, διότι είχαν απεργία τα βενζινάδικα!!
Σωστός;
