Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Η 7η Ιουλίου του 2017 και η 28η Ιανουαρίου του 2023 είναι δύο σημαντικές ημερομηνίες, επειδή η πρώτη αντιπροσωπεύει την τελευταία ιταλική πρωτοβουλία για τη Λιβύη, που χρονολογείται πριν από έξι χρόνια. Και η δεύτερη αφορά την πιθανή αρχή μιας νέας σελίδας που μπορεί να γραφτεί για τη Λιβύη.
Μετά από ένα αντικειμενικό κενό, η Ιταλία έχει την ευκαιρία να επιστρέψει ως παίκτης στην Τρίπολη, ακόμα κι αν μέσα σε τέτοιου είδους κενό εξουσίας μας έχει ξεπεράσει η Τουρκία.
Η πρωθυπουργός Giorgia Meloni έχει κυκλώσει τέσσερις στόχους με κόκκινο χρώμα, που χαρακτηρίζονται από έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή: δηλαδή το στρατηγικό όραμα στην εξωτερική πολιτική όσον αφορά συγκεκριμένα τη Μεσόγειο, όπως γράφει και ο Economist.
Πρώτο στοιχείο: το σχέδιο Mattei για την Αφρική, που πήρε το όνομά του από τον ιστορικό Πρόεδρο της ENI. Είναι ουσιαστικά προσανατολισμένο προς την αμοιβαία ανάπτυξη, χωρίς ληστρική στάση. Οι κριτικές που έχω διαβάσει για μια υποτιθέμενη νεοαποικιακή προσέγγιση είναι αβάσιμες, αφού αυτή η στάση θα ήταν ακριβώς η αντίθετη από την προσέγγιση του ιδρυτή της ENI.
Δεύτερος στοιχείο:Πράγματι, η κίνηση της Λιβύης ακολουθεί αυτή που έγινε στο Αλγέρι για να γίνει η Ιταλία ο νέος ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης εκμεταλλευόμενη ουσιαστικά τη θέση της ως φυσικής προβλήτας τοποθετημένη στη μέση της Μεσογείου. Πόσες φορές στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε παραπονεθεί για την αδιαφορία πολλών κυβερνήσεων προς τη Μεσόγειο, ξεκινώντας από την αμερικανική απεμπλοκή μετά τον θάνατο του Καντάφι; Σήμερα υπάρχει μια εξαιρετική ευκαιρία να εξισορροπηθούν οι θέσεις στο γήπεδο και η κυβέρνηση Meloni έκανε καλά που συμπεριέλαβε αυτό το θέμα στις προτεραιότητές της
Το τρίτο στοιχείο είναι η θεσμική σταθεροποίηση της Λιβύης: παρά τη συνειδητοποίηση ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση, το σύμφωνο της ιταλικής κυβέρνησης για τη Λιβύη στοχεύει να συνθέσει ένα συνολικό πλαίσιο που θα οδηγήσει σε εκλογές εντός του τρέχοντος έτους.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, είναι ο έλεγχος των παράτυπων μεταναστευτικών ροών: για πρώτη φορά η διαδρομή της κεντρικής Μεσογείου συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Έτσι, η Giorgia Meloni έχει στο μυαλό της μια ενεργειακή ανακάλυψη. Ταχεία αναβάθμιση της ραχοκοκαλιάς της Αδριατικής για τον διπλασιασμό του αγωγού TAP, σύνδεση του πλοίου με το Piombino και γεωπολιτικές αποφάσεις για τον αγωγό EastMed.
Αυτός είναι ο χάρτης στον οποίο σχεδιάζονται οι «νέες συντεταγμένες» του ενεργειακού φακέλου για την Ιταλία και ο οποίος, αν κινηθεί με συντονισμένη προσπάθεια και ταχεία υλοποίηση των προθέσεων, θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετική ευκαιρία για τη χώρα. Όχι μόνο για να επιβεβαιωθούν τα ήδη προχωρημένα σχέδια με την Αλγερία, το Αζερμπαϊτζάν και τη Λιβύη, αλλά και να κερδίσουμε από άποψη στρατηγικής και οράματος.
