Νύχτα Παρασκευής, λίγο μετά τις 2.
Αγγίζω νωχελικά το τηλεχειριστήριό μου
και αποζητώ -με τη διαδικασία τού «ζάπινγκ»-
μία εκπομπή που θα μού κινήσει το ενδιαφέρον και θα μού γεμίσει το μυαλό.
Κάνω, λοιπόν, ένα πέρασμα από το κανάλι «Ε.Ρ.Τ. World»,
όπου προβάλλονται σε επανάληψη αξιόλογα ντοκιμαντέρ,
και πετυχαίνω τη σειρά «Κλεινόν Άστυ – Ιστορίες τής Πόλης»
με θέμα την ιστορική και χαρακτηριστική περιοχή τού Ψυρρή.
«Ωπ, εδώ είμαστε…», σκέφτομαι,
και ανοίγω διάπλατα τα τσάκρα μου για να απολαύσω το οδοιπορικό.

Όμως, δεν περνάνε παρά ελάχιστα λεπτά και μού τινάζεται ο εγκέφαλος στον αέρα,
καθώς -ανάμεσα στις διάφορες ετερόκλητες εικόνες που συνθέτουν το περιηγητικό παζλ-
υπάρχει ένα πλάνο που με κάνει να κουνήσω το κεφάλι μου πέρα-δώθε
και να αναρωτηθώ αν είδα αυτό που είδα ή αν είδα κάτι που δεν είδα.
Αμέσως, επιλέγω το «Rewind»·
αυτό το πισωγύρισμα είναι κρίσιμο,
αφού θα ετυμηγορήσει αν η όρασή μου βρίσκεται σε καλό επίπεδο
ή αν τελώ υπό το καθεστώς παραίσθησης.

Εν τέλει, αποδεικνύεται ότι οι οφθαλμοί μου είναι χάρμα.
Η ταμπέλα που με έκανε να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου,
η ταμπέλα που βρίσκεται στην πρόσοψη ενός κτηρίου
και προαναγγέλλει το άνοιγμα επιχείρησης,
είναι φανταστική πραγματικότητα και όχι αποκύημα τής φαντασίας μου.
Δείτε τι είδα, ώστε να τρίψετε κι εσείς τα μάτια σας…

Το βλέπεις και δεν το πιστεύεις.
Το επίρρημα που έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον Κινηματογράφο,
εδώ μετατρέπεται σε σουρεαλιστική παρωδία κινηματογραφικών διαστάσεων.

«Προσεχώς Μανάβικο ή Κουρείο».
Ο κυρ-Κώστας (τυχαίο το όνομα),
από μικρός ήταν μπερδεμένος στο θέμα τού επαγγελματικού προσανατολισμού του
και όταν οι ενήλικοι τού έκαναν τη σεσημασμένη ερώτηση
«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις.»,
αυτός βρισκόταν μονίμως σε δίλημμα
και έδινε την πυθιακή απάντηση «Θα γίνω μανάβης ή κουρέας.».
Ο κυρ-Κώστας,
από μικρός ήταν επίσης μπερδεμένος στο θέμα τού οπαδικού προσανατολισμού του
και όταν οι ενήλικοι αλλά κι οι συνομήλικοι τού έκαναν τη σεσημασμένη ερώτηση
«Τι ομάδα είσαι;»,
αυτός βρισκόταν μονίμως σε δίλημμα
και έδινε την πυθιακή απάντηση «Είμαι Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός»
(ο προάγγελος τής ιστορικής ψυχανώμαλης ατάκας
«Είμαι Ολυμπιακός στο Ποδόσφαιρο και Παναθηναϊκός στο Μπάσκετ.»).
Ο κυρ-Κώστας εμεγάλωσε πια,
αλλά τα μπερδέματα και τα διλήμματα παρέμειναν.
«Να ανοίξω μανάβικο ή κουρείο;».
«Να υποστηρίζω Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό;».
«Πρέπει να αποφασίσω σύντομα,
διότι έχω τον επαγγελματικό χώρο και κάθεται αναξιοποίητος.
Ας βάλω μία ταμπέλα μέχρι να αποφασίσω,
ας αναφέρω και τις δύο επαγγελματικές επιλογές μου,
ας γράψω το “Μανάβικο” με το χρώμα τού Παναθηναϊκού
και το “Κουρείο” με το χρώμα τού Ολυμπιακού.
Προσεχώς θα καταλήξω
αν θα είμαι μανάβης και Παναθηναϊκός ή κουρέας και Ολυμπιακός.».

Βεβαίως, υπάρχει και το σενάριο,
ο ιδιοκτήτης τού επαγγελματικού χώρου να βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με έναν μανάβη και με έναν κουρέα,
οπότε -δρώντας με απόλυτη υπευθυνότητα προς το Κοινωνικό Σύνολο-
ανήρτησε αυτήν την επιγραφή
ώστε να γνωρίζουν κι οι συνάνθρωποί του τι επίκειται στο εγγύς μέλλον.
Σύμφωνοι, δεν πρόκειται για το πιο ξεκάθαρο μήνυμα,
αλλά τουλάχιστον ξέρεις -έστω και στο περίπου, βρε αδελφέ- τι να περιμένεις,
και έτσι παύεις να ελπίζεις
ότι στο συγκεκριμένο σημείο θα ανοίξει κλαμπ, κομμωτήριο, σύνδεσμος φιλάθλων τής Α.Ε.Κ.,
ξυλουργείο, παρθεναγωγείο, λογιστήριο, οίκος ανοχής, και ούτω καθ’ εξής.
…

«Προσεχώς Μανάβικο ή Κουρείο».
Μιλάμε για την πιο σουρεαλιστική ταμπέλα όλων των εποχών,
μιλάμε για την ταμπέλα που δεν θα παλιώσει ποτέ,
μιλάμε για την ταμπέλα που κάνει το Photoshop να ωχριά μπροστά στην Πραγματικότητα,
μιλάμε για την ταμπέλα που μάς ανασύρει στη μνήμη το περίφημο ευφυολόγημα
«Ο Μπετόβεν ήταν τόσο κουφός που ενόμιζε ότι ήταν ζωγράφος.»,
μιλάμε για την πιο «κουφή» ταμπέλα,
μιλάμε για την ταμπέλα που κατέφερε να συνδέσει την Κώφωση με την Όραση.
Κουφάθηκαν τα μάτια μας με αυτό που είδαμε!

μ.Γ.