Μια σημαντική εικαστική δημιουργός, η ζωγράφος και κεραμίστρια, με ενασχόληση στη χαρακτική, στη γλυπτική και τη λογοτεχνία, Ελευθερία Δροσάκη, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 88 χρόνων.
Η Ελευθερία Δροσάκη γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη, όπου το 1922 εγκαταστάθηκαν οι γεννημένοι στη Σμύρνη γονείς της. Σε ηλικία 14 ετών, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση συμμετέχοντας στον ΕΑΜ νέων και την ΕΠΟΝ. Τα βιώματά της από την Κατοχή, την Αντίσταση και τις διώξεις στα χρόνια του εμφυλίου και στα μετεμφυλιακά χρόνια, τα κατέγραψε στο βιβλίο της «Εν Θεσσαλονίκη».
Η Δροσάκη πήρε τα πρώτα της μαθήματα στην κεραμική από τον κρητικής καταγωγής, παππού της, Δημήτρη Δροσάκη και στα λαϊκά εργαστήρια του Μηνά Αβραμίδη επίσης πρόσφυγα στη Θεσσαλονίκη και των Γιάννη και Μιχάλη Μεϊμάρη. Το 1946 η παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, ενώ μετά πήγε στην Ελβετία και την Ιταλία όπου σπούδασε κεραμική.
Στην Ελλάδα ασχολήθηκε πρωτίστως με την κεραμική χωρίς όμως να εγκαταλείψει και την ζωγραφική. Παράλληλα με τη Σχολή Καλών Τεχνών, πριν και μετά ως το 1955, εργάστηκε κυρίως σε αντίγραφα βυζαντινών χειρογράφων επάνω σε περγαμηνή. Δίδαξε κεραμική στην Σχολή Κεραμικής της ΧΕΝ, σε ομάδες γυναικών από ξένες χώρες, στη γερμανική σχολή και στα εκπαιδευτήρια «Πόλκα-Φρόελεν». Υπήρξε καλλιτεχνικός σύμβουλος των Κέντρων Τέχνης, Αγωγής και Εκπαίδευσης. Από το 1955 είχε δικό της εργαστήριο και από το 1963 μόνιμο εκθεσιακό χώρο.
Έργα της υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Όπως και σε εξωτερικές προσόψεις εκκλησιών και μοναστηριών. Για τη δουλειά της στην κεραμική είχε βραβευθεί κατ’ επανάληψη.
Η κηδεία της θα γίνει στο Νεκροταφείο της Κηφισιάς την Τετάρτη στις 3.30 μ.μ.. Η οικογένειά της, αντί στεφάνων, επιθυμεί να συγκεντρωθούν χρήματα για το ίδρυμα «Θεοτόκος».
