Οι άνδρες που περνούν μια διαδικασία ελέγχου και γίνονται δωρητές σπέρματος στη Σουηδία έχουν καλύτερη βαθμολογία σε κλίμακες αξιολόγησης της προσωπικότητας που εκτιμούν συνιστώσες όπως είναι η υπευθυνότητα, η αυτοπεποίθηση και η αποδοχή του εαυτού, σε σχέση με τους άνδρες ίδιας ηλικίας που δεν γίνονται δωρητές.
Αυτό είναι το εύρημα μιας πρόσφατης μελέτης που πραγματοποιήθηκε σε μια χώρα όπου ο νόμος επιτρέπει στα παιδιά που έχουν γεννηθεί με δωρεά σπέρματος να αναζητήσουν το άτομο που συνέβαλε στη σύλληψή τους.
Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των Σουηδών δωρητών είναι αυτά που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δείχνουν ότι οι άνδρες αυτοί θα μπορέσουν να διαχειριστούν το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής τους συνάντησης με τον βιολογικό τους απόγονο.
Η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα που ψήφισε τον νόμο της «μη ανωνυμίας» του δωρητή σπέρματος, ο οποίος επιτρέπει στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τους δωρητές, εάν το επιθυμούν. Η Βρετανία, η Αυστραλία και άλλες χώρες ζητούν επίσης τη συγκατάθεση των δωρητών αναφορικά με το ζήτημα της μελλοντικής επικοινωνίας τους με τους βιολογικούς τους απογόνους. Παράλληλα όμως, οι δωρητές δεν έχουν κανένα δικαίωμα να πλησιάσουν το παιδί.
Στις Η.Π.Α., από την άλλη, οι δωρητές όχι μόνο επιτρέπεται να παραμείνουν ανώνυμοι, αλλά προβλέπεται επίσης και η πληρωμή τους, τη στιγμή που στη Σουηδία η δωρεά οφείλει να είναι εθελοντική.
Οι ειδικοί δεν κρύβουν πως η μη ανωνυμία του δωρητή σπέρματος μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα τόσο στους άνδρες όσο και στα παιδιά, από τη στιγμή που στην ουσία δεν είναι κανείς προετοιμασμένος για τη συνάντηση.
Μια απόφαση άλλωστε που έχει ληφθεί στην ηλικία των 25 μπορεί να φαινόταν απλή και ξεκάθαρη τότε, αλλά είναι πολύ πιθανό να πάρει άλλες διαστάσεις 20 χρόνια μετά.
Στη μελέτη συμμετείχαν 115 άνδρες που δώρισαν σπέρμα σε κλινικές της Σουηδίας , οι οποίοι συγκρίθηκαν με άνδρες ίδιας ηλικίας που δεν επιχείρησαν να γίνουν δωρητές. Οι δωρητές πέρασαν μια διαδικασία ελέγχου που εξαιρεί τους άνδρες με προβλήματα σωματικής ή ψυχικής υγείας.
Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν ρωτούσαν σχετικά με συμπεριφορές, συναισθήματα και κοινωνικές δεξιότητες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι δωρητές σπέρματος περιέγραψαν τον εαυτό τους λιγότερο αβέβαιο, ανήσυχο, ντροπαλό και εκτεθειμένο σε κόπωση. Παράλληλα, οι κλίμακες της καθοδήγησης του εαυτού και της συνεργατικότητας βρέθηκαν υψηλότερες στους δωρητές σε σχέση με τους άνδρες της ομάδας ελέγχου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό δείχνει πως οι δωρητές βάζουν στόχους και προσπαθούν για την κατάκτησή τους, μένουν πιστοί στις αξίες τους και αναλαμβάνουν ευθύνες.
Στα άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως είναι η επιμονή και η αναζήτηση νέων συμπεριφορών, δεν βρέθηκαν διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Οι ερευνητές παρατήρησαν πως όλοι οι άνδρες που τελικά έγιναν δεκτοί ως δωρητές σπέρματος είχαν χαρακτηριστικά που καταδεικνύουν ώριμη προσωπικότητα και σταθερό χαρακτήρα. Πιστεύουν, μάλιστα, πως πρόκειται για ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και όχι για κάποιο φοιτητή 21 ετών που θέλει να βγάλει κάποια χρήματα. Παράλληλα, παρατηρούν πως οι νεαροί άνδρες που δίνουν το σπέρμα τους με χρηματικό αντάλλαγμα είναι πολύ πιθανό να δυσκολευτούν στο μέλλον, εάν κάποιο παιδί τούς αναζητήσει. Στις Η.Π.Α., άλλωστε, αν και επιτρέπεται η ανωνυμία του δωρητή, έχουν δημοσιευτεί περιστατικά παιδιών που εντοπίζουν τον βιολογικό τους πατέρα.
Δύο πρόσφατες μελέτες που έχουν δημοσιευτεί δείχνουν πως η συνάντηση του δωρητή με το βιολογικό παιδί είναι συνήθως μια θετική εμπειρία. Οι ερευνητές της σουηδικής μελέτης, όμως, ισχυρίζονται πως δεν γνωρίζουν κανένα περιστατικό παιδιού που επιχείρησε να συναντήσει τον βιολογικό του πατέρα.
Πηγή: reuters
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας,
Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος,
Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
www.andrologia.gr
