Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Σήμερα θα προβούμε σε μία ρετροσπεκτίβα,
που θα μάς οδηγήσει μέσα από αδιαμφισβήτητες αλληλουχίες σε σιβυλλικό επιμύθιο…
Τα παλιά τα χρόνια, λοιπόν,
δεν ήταν λίγες οι φορές
που μία ευρωπαϊκή επιτυχία τού Παναθηναϊκού
πανηγυριζόταν από φιλάθλους τού Ολυμπιακού,
και τούμπαλιν.
Δεν υπήρχε μισαλλοδοξία εκείνες τις όμορφες εποχές,
παρά μόνον ένα τεχνητό μίσος
που υποδαυλιζόταν από την έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη και ροπή
για την ύπαρξη Δίπολου·
έτσι,
ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός
ανεδείχθησαν ως οι «αιώνιοι αντίπαλοι» τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου
(και μετέπειτα, τού Αθλητισμού μας εν’ τω συνόλω του).
*** Όμως, οι καιροί άλλαξαν,
το ποδόσφαιρο έγινε και στη χώρα μας επαγγελματικό,
το Στοίχημα μπήκε στη ζωή μας,
ο Νεοέλληνας Κτηνοβάτης
-που μέσα από τη σοσιαλιστική κολυμβήθρα είχε αναβαπτισθεί σε «αστός»-
βρήκε την τεράστια ευκαιρία να παρεισφρήσει στον «βασιλιά των σπορ»
και να διοχετεύσει εκεί τα απύθμενα -φροϊδικού τύπου- συμπλέγματά του.
Πλέον, συν τω χρόνω,
η έχθρα των δύο μεγάλων συλλόγων απεκτούσε εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά
και το χάσμα μεταξύ τους έγινε αγεφύρωτο από το φθινόπωρο τού ’96 και εντεύθεν·
πρώτα η περιβόητη «Παράγκα» και κατόπιν η «Εγκληματική Οργάνωση»
συνήργησαν ώστε η απόλυτη χαρά τούς ενός να ήταν απόλυτη λύπη για τον άλλον.
Κι όμως, μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο,
υπήρξε μία σχετικώς πρόσφατη περίπτωση,
όπου η χαρά των «αιωνίων» -έστω εξ’ αντανακλάσεως- ενώθηκε.
Ήταν 13 Μαΐου τού 2012…
*** Ας πάμε όμως πρώτα, δύο ημέρες πριν από τη συγκεκριμένη ημερομηνία.
Είμαστε στο «Final-4» τής Κωνσταντινούπολης
και ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει στον έναν ημιτελικό την «ΤΣ.Σ.Κ.Α.»
(το άλλο ζευγάρι είναι Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα).
Τρία επίλεκτα ενεργούμενα τού Μπερτομέου,
ο Καρλ Γιούγκενμπραντ, ο Χοσέ Μαρτίν και ο Σρέτεν Ράντοβιτς,
βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία·
η «ΤΣ.Σ.Κ.Α.» ΠΡΕΠΕΙ πάση θυσία και παντί τρόπω να προκριθεί στον τελικό,
ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ πάση θυσία και παντί τρόπω να αποκλειστεί.
Η «Κλοπή τού Αιώνα» είναι γεγονός.
Μετά τη λήξη τής αναμέτρησης με τελική νικήτρια τη ρωσική ομάδα (64-66),
η οργή των φιλάθλων τού Π.Α.Ο. ξεχειλίζει·
η εκκωφαντικά στημένη διαιτησία τούς έχει οδηγήσει σε βρασμό ψυχής
και έτσι προβαίνουν στο απολύτως δικαιολογημένο «έγκλημα»:
στον τελικό -και δη, όπως εξελίσσεται ο αγώνας- υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό.
Το ιστορικό «πεταχτάρι» τού Πρίντεζη,
παίρνει εκδίκηση και για το Παναθηναϊκό Αίμα
που τόσο αδίστακτα έχυσαν τα τσιράκια τού Μπερτομέου.
*** Όμως, όσο κι αν η -έστω έμμεση- εκδίκηση αποτελεί σημαντικό κίνητρο,
είναι βέβαιο
ότι οι Παναθηναϊκοί δεν θα έφταναν στο σημείο να υποστηρίξουν τον Ολυμπιακό,
αν δεν συνέτρεχε η εκτίμησή τους για την πορεία του.
Φτάνουμε, λοιπόν, στο προκείμενο…
Ναι, αναμφίβολα, όλα αυτά τα χρόνια,
είχαμε και στο Ελληνικό Μπάσκετ κάμποσα παρατράγουδα,
αλλά υπήρχε σιωπηλός αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στους «αιωνίους».
Όμως,
εκεί ακριβώς ελλόχευε ο καταστροφικός κίνδυνος
που καλούνταν να αντιμετωπίσουν οι ιδιοκτήτες τής πειραϊκής «Κ.Α.Ε.»·
το «Τεράστιο Στοίχημα» που εν’ τέλει έχασαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι
ήταν να παρεμποδίσουν την ποδοσφαιροποίηση τού μπασκετικού Ολυμπιακού.
Όντως, για μεγάλο διάστημα την απωθούσαν επιτυχώς,
αλλά τελικά δεν κατόρθωσαν να την αποτρέψουν·
τουναντίον,
έφτασαν στο σημείο να διασύρουν τη μεγάλη προσφορά τους στον σύλλογο,
οδηγώντας τον στον εξευτελισμό τού υποβιβασμού.
Συνάμα (και αυτό είναι το πλέον ντροπιαστικό),
οι Αγγελόπουλοι μετέτρεψαν σε ισότιμους συνομιλητές τους
τον κάθε τραμπούκο, τον κάθε «full face» και το κάθε ούγκανο τής εξέδρας·
ετούτη είναι μία μελανή παρακαταθήκη που θα τη βρουν μπροστά τους στο μέλλον,
όταν (θα) συνειδητοποιήσουν
πως στην πραγματικότητα έπαιξαν το παιχνίδι τού ενός και μοναδικού Ολυμπιακού
που εφθονούσε αφόρητα τις επιτυχίες τού τμήματος μπάσκετ τού συλλόγου.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο φθονερός «Πήλιος Γούσης» τού Ολυμπιακού..;
*** Όλοι οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, τον ίδιον σκεφτήκατε·
έτσι δεν είναι;
Άρα, αφού όλοι σκεφτήκατε τον ίδιο,
σημαίνει ότι πράγματι μιλάμε για το «σωστό πρόσωπο».
Άφιλος, παραδόπιστος, εμμονικός, εξουσιομανής, βρικόλαξ·
ένα ον που όταν το δεις να έρχεται να σού συμπαρασταθεί,
πρέπει να φύγεις τρέχοντας ώστε να γλυτώσεις από τα χειρότερα
(όποιος δεν το έκανε, αργά ή γρήγορα βγήκε χαμένος).
Συνελόντι ειπείν,
οι αδελφοί Αγγελόπουλοι
δεν είναι χαμένοι μόνο λόγω τής απόφασής τους να «αυτοκτονήσουν» την ομάδα,
αλλά και επειδή προσέτρεξαν σε έναν συμπαραστάτη
που επί χρόνια εποφθαλμιούσε τη δόξα τους
και απεργαζόταν μεθόδους για να τούς έστελνε στον λάκκο.
Εν’ τέλει, όμως,
οι ίδιοι ήταν που άνοιξαν τον λάκκο τους
και αυτός αρκέστηκε να ρίξει με απόλαυση λίγο χωματάκι πάνω τους.
Αυτό είναι το «Κάρμα των Συγκοινωνούντων Δοχείων».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
