Κρατώντας το χάλκινο μετάλλιο σφιχτά στα χέρια του, ο Κώστας Παπανικολάου στάθηκε μπροστά στις κάμερες ως αρχηγός, αλλά πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος που υπηρέτησε την Εθνική με ψυχή και σεβασμό. Στη δήλωσή του, δεν μίλησε απλώς για ένα μετάλλιο, μίλησε για την τιμή να φοράς το εθνόσημο, για τη διαδρομή, και ίσως για το κλείσιμο ενός κύκλου που συνοδεύτηκε από δάκρυα χαράς και υπερηφάνειας.
Ωστόσο, ξεκαθάρισε ότι δεν έχει αλλάξει κάτι σχετικά με την σχέση του με την «Επίσημη Αγαπημένη», στην οποία όπως υπογράμμισε «Αν στο επόμενο παράθυρο κληθώ, θα είμαι εκεί με χαρά και με τιμή να υπηρετήσω την Εθνική Ομάδα».
Αναλυτικά:
«Το κρατάω το μετάλλιο να μην μου το ματιάσετε. Δεν έχει αλλάξει τίποτα σε σχέση με αυτό που είχα πει στην αρχή του καλοκαιριού. Η Εθνική Ομάδα είναι τιμή, και εξακολουθεί να είναι τιμή. Αν στο επόμενο παράθυρο κληθώ, θα είμαι εκεί με χαρά και με τιμή να υπηρετήσω την Εθνική Ομάδα. Αν αυτή ήταν η τελευταία μου συμμετοχή γιατί πρέπει να γίνει ανανέωση και να έρθουν νέα παιδιά, κάτι για το οποίο είμαι υπέρ, τότε τελειώνει με έναν μαγικό τρόπο».
Κώστας Σλούκας: «Κάτι γινόταν πάντα και πήγαινα είτε τραυματίας, είτε με πόνο. Είναι μία δικαίωση για όλα τα παιδιά, πίστευα από την πρώτη στιγμή που πάτησα πόδι στην προετοιμασία. Ξεκίνησα από 26 Ιουνίου προπονήσεις μόνος μου, ήθελα να είμαι έτοιμος, καθώς πιθανότατα είναι η τελευταία μου πιστολιά. Στα τελευταία 10 λεπτά ήμουν εξουθενωμένος, όμως η ικανοποίηση του να βλέπω τη γυναίκα μου συγκινημένη και τα παιδιά μου να πανηγυρίζουν είναι μεγάλη. Εμείς ξεκινήσαμε το μπάσκετ βλέποντας τον Βασίλη Σπανούλη, τον Νίκο Ζήση να πανηγυρίζουν μετάλλια. Πιθανότατα θα βλέπουν άλλα παιδιά εμάς και ίσως τα εμπνεύσουμε για το μέλλον.
Ήμασταν συγκεντρωμένοι στον στόχο μας, γνωρίζαμε πού μπορούμε να φτάσουμε. Είναι πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία, μας ενέπνευσε ο Σπανούλης, έχει τη στόφα του νικητή. Έβλεπε βίντεο 15 ώρες τη μέρα, δούλεψε πολύ σκληρά. Μας μένει μία πικρία που δεν ήμασταν όσο ανταγωνιστικοί μπορούσαμε στον ημιτελικό. Στον μικρό τελικό για 38 λεπτά κυριαρχήσαμε, στο τέλος η κούραση ήταν πολύ μεγάλη. Η απογοήτευση μετά την Τουρκία ήταν μεγάλη, αλλά το κίνητρό μας για μετάλλιο ακόμη μεγαλύτερο. Είδαμε τα λάθη μας, και σήμερα κάναμε μία πολύ καλή εμφάνιση, με εξαίρεση τα τελευταία δύο λεπτά. Πρέπει όλοι οι Έλληνες να είμαστε ενωμένοι, να μην περιμένουμε στη γωνία για την αποτυχία. Αυτό που είδα με τον Διαμαντίδη, τον Τσαρτσαρή, τον Παπαλουκά, αυτό είναι η Εθνική ομάδα. Είμαστε τρίτοι στην Ευρώπη, είναι πολύ μεγάλο πράγμα.
Αυτό που κάναμε και ήταν το βασικό, ήταν να βλέπουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Παίξαμε μεστό και ωραίο μπάσκετ, είχαμε κυριαρχία, η εικόνα που έχουμε αφήσει είναι ότι είχαμε μία ομάδα που είναι δύσκολο να χάσει. Αφιερώνω αυτό το μετάλλιο πάνω από όλα στους Έλληνες και στην οικογένειά μου, έχω λείψει πολύ από το σπίτι φέτος. Προφανώς και άξιζε, αυτό το μετάλλιο είναι πάνω από όλα, είναι κάτι ασύλληπτο. Μπορώ να πω ότι έχω μία αξιοσέβαστη καριέρα, αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα στην καριέρα μου. Είναι πολύ μακρινό το 2027, δεν ξέρω το μέλλον τι επιφυλάσσει, αλλά πιθανόν να είμαι τότε άνεργος. Νομίζω ότι είναι κάτι πολύ σοφό να γνωρίζεις πότε πρέπει να σταματήσεις, τον τρόπο και το σωστό τάιμινγκ. Θα το αφήσω ανοιχτό και θα δείξει».
Θανάσης Αντετοκούνμπο: «Δεν έχω να πω κάτι… Τρέμω! Είμαι πολύ περήφανος για τα παιδιά, για όλους και για όσους δεν είναι εδώ. Είναι απίστευτο συναίσθημα, παίζω από το 2015 στην Εθνική και είναι η πρώτη φορά στο βάθρο. Ήμουν έναν χρόνο εκτός και τώρα παίρνω μετάλλιο με την Εθνική. Ο κόουτς Σπανούλης μας έδωσε κίνητρο, συνέχεια, μετά από 24 ώρες και το ματς με την Τουρκία που αδικήσαμε τους εαυτούς μας. Σβήσαμε τα πάντα, κάναμε reset και τα δώσαμε όλα σήμερα. Ήμασταν οι δύο ομάδες που βελτιωθήκαμε στη διάρκεια του τουρνουά. Δείξαμε πόσο το θέλαμε από την πρώτη στιγμή. Βουτούσαμε για τις μπάλες, παίζαμε στο όριο του φάουλ, όλοι μας».
Ντίνος Μήτογλου: «Θα τα έπαιρνα τα σουτ έτσι κι αλλιώς, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις. Είμαι πολύ χαρούμενος, θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια σε όλο το επιτελείο που ήταν δίπλα μας. Είμαστε περήφανοι που ήμουν μέρος της ομάδας αυτής. Δεν εγκαταλείψαμε ποτέ και ήταν μεγάλη επιτυχία αυτό το μετάλλιο μετά από τόσα χρόνια αναμονής. Θα θέλαμε να συνεχίσουμε να είμαστε στα μετάλλια. Είναι είναι το μπάσκετ, κάποιες φορές το παιχνίδι σου βγαίνει και κάποιες άλλες όχι. Μετά από δύο μέρες όμως υπήρχε ένα παιχνίδι μεταλλίου. Αντιδράσαμε πολύ καλά και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. Το αφιερώνω στην οικογένεια και στους φίλους, σε όσους αγαπώ».
Βασίλης Τολιόπουλος: «Είναι πολύ σημαντικό! Είναι μια τεράστια επιτυχία για την ομάδα, την χώρα… Βρισκόμαστε στο βάθρο και πάλι μετά από τόσα χρόνια! Δεν ξέρω τι έγινε στο τέλος, μάλλον θέλουμε να τα κάνουμε δύσκολα, να τα κάνουμε ντέρμπι. Η ομάδα ήταν εκτός ρυθμού με την Τουρκία και το είδαμε, αλλά είναι σημαντικό το πώς αντιδράσαμε. Όλα τα παιδιά είναι υψηλού επιπέδου, σήμερα δείξαμε ότι τα αφήσαμε όλα πίσω και αντιδράσαμε εξαιρετικά. Ναι, όντως, έγινα πατέρας, πήρα το χάλκινο, είναι το καλοκαίρι της ζωής μου».
Λάσι Τουόβι (προπονητής Φινλανδίας): «Συγχαρητήρια στην Ελλάδα για το μετάλλιο. Έκαναν ένα πολύ πειθαρχημένο παιχνίδι. Ξέραμε πόσο καλοί είναι, το γεγονός ότι είχαν το προβάδισμα συνέχεια μάς έβγαλε λίγο από τη σειρά μας. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου, είναι πολλοστή φορά που νομίζεις ότι το παιχνίδι τελείωσε αλλά η ομάδα πάλεψε ως το τέλος. Η Ελλάδα ήταν λίγο καλύτερη. Δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα αν δεν είχαμε κάποια παιδιά παλαιότερα να βάλουν τον σπόρο. Η Ελλάδα το άξιζε, εμείς έχουμε τώρα ένα γλυκόπικρο συναίσθημα αλλά μπορεί να αποζημιωθούμε στο μέλλον».
Σάσου Σάλιν: «Συγχαρητήρια στην Ελλάδα, ήταν λίγο καλύτερη. Είμαι περήφανος για την ομάδα μου και την προσπάθειά μας. Το σημερινό πονάει, αλλά η ιστορία του μπάσκετ της Φινλανδίας δεν τελείωσε. Ο κόουτς μάς είπε στα αποδυτήρια πόσο περήφανος είναι, το ίδιο και εγώ. Ήμασταν κοντά, αλλά χάσαμε. Είμαι πολύ χαρούμενος που πετύχαμε κάτι που θα φέρει κι άλλα παιδιά της Φινλανδίας στο μπάσκετ, με όνειρα να πετύχουν».
