Του Θοδωρή Δεσποίνη
Τώρα που φτάσαμε στα ημιτελικά του κυπέλλου άρχισε η γνώριμη σε όλους ‘’κολοκυθιά’’ με τον ορισμό της έδρας του τελικού. Αυτό είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία αφού σε όλες τις χώρες του πλανήτη, πολιτισμένες και μη, είναι γνωστό από την αρχή το που θα διεξαχθεί ο τελικός. Στην ΕΠΟ έχει σημάνει συναγερμός μιας και φαίνεται σαν ζευγάρι τελικού, ένα ματς υψηλής επικινδυνότητας: ΠΑΟΚ από την μία πλευρά με τον νικητή της σειράς ΑΕΚ -Ολυμπιακού από την άλλη. Με το Καραϊσκάκη και το καινούργιο γήπεδο της ΑΕΚ να αποκλείονται για προφανείς λόγους, μένουν, το αχανές και δύσκολο να ελεγχθεί, ΟΑΚΑ και το Πανθεσσαλικό στάδιο. Στο τελευταίο μην ξεχνάμε τον τελικό του 2017 όπου για κανένα μισάωρο δέρνονταν οι Χούλιγκαν του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ πάνω στη πεζογέφυρα χωρίς κανείς να τους ενοχλεί. Δεν υπήρξαν τότε σοβαροί τραυματισμοί ή θύματα γιατί οι αντιμαχόμενοι σταματούσαν πότε-πότε τις συμπλοκές έτσι ώστε να ξεκουραστούν(!) και να ανταλλάξουν τους( ευτυχώς ελαφρά) τραυματίες. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το fairplay των χούλιγκάνων και η κακή φυσική τους κατάσταση απέτρεψαν τα χειρότερα.
Σκέφτονται τελικό στο εξωτερικό;
Φήμες λοιπόν έχουν αρχίσει να σέρνονται ότι η ΕΠΟ ψάχνει τρόπο να διοργανώσει τον τελικό εκτός Ελλάδας για να γλυτώσει την ‘’καυτή πατάτα’’ που κάθε χρόνο την ταλαιπωρεί. Εδώ να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια η ΕΠΟ με τον τρόπο διεξαγωγής του κυπέλλου (Χωρίς πολλά νοκ άουτ ματς, ευνοϊκή μεταχείριση των μεγάλων κλπ) φροντίζει κάθε χρόνο να πετάει τους μικρούς εκτός διεκδίκησης και να στέλνει κάθε χρόνο στον τελικό ένα ζευγάρι ‘’μεγάλων’’ του ποδοσφαίρου με όλα τα επακόλουθα. Οι χώρες λοιπόν που ακούγονται σαν πιθανές να φιλοξενήσουν τον τελικό κυπέλλου είναι η Κύπρος, η Γερμανία ,η Αγγλία, ακόμα και η Σουηδία. Προφανώς οι αρμόδιοι σκέφτονται ότι τα αδέρφια μας οι Κύπριοι θα ενδιαφέρονται για τον τελικό και στις υπόλοιπες χώρες που αναφέρθηκαν ζουν και εργάζονται πολλοί Έλληνες. Σίγουρα οι εκτός της χώρας Έλληνες δικαιούνται μια επαφή με την πατρίδα μέσω ενός αθλητικού γεγονότος. Όμως την ΕΠΟ και την πολιτεία δεν τους έπιασε ο πόνος για τον απανταχού Ελληνισμό. Απλά είναι ανίκανοι να διοργανώσουν ένα σοβαρό τελικό που να είναι γιορτή του ποδοσφαίρου όπως στα προηγμένα αθλητικά κράτη. Τρέμουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες ιδιοκτήτες των συλλόγων και τους ιδιωτικούς στρατούς τους, που κατ΄ ευφημισμό πια ονομάζονται οργανωμένοι οπαδοί. Ανίσχυροι και άβουλοι λοιπόν οι αρμόδιοι τα τελευταία χρόνια οργανώνουν τελικούς που διεξάγονται σε τοξικό κλίμα έπειτα από αέναες διαπραγματεύσεις για θέματα(έδρα διεξαγωγής, ορισμός διαιτητών, διανομή εισιτηρίων) που αν υπήρχε σοβαρότητα θα ήταν λυμένα από την αρχή. Στο τέλος ικανοποιούνται αν ο τελικός τελειώσει σχετικά ομαλά χωρίς εκτεταμένα παρατράγουδα. Πολλές φορές είδαμε το παράδοξο οι φίλαθλοι να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τον τελικό για λόγους ασφαλείας, την ίδια ώρα που οι ταραχοποιοί ήταν ήδη εντός των πυλών σαν επίσημοι προσκεκλημένοι των ΠΑΕ! Τώρα λοιπόν βρέθηκε η εύκολη λύση: Ο τελικός να φύγει μακριά για να ησυχάσουμε! Βέβαια και άλλες χώρες, όπως η Ιταλία ή η Ισπανία έχουν διεξάγει παιχνίδια στο εξωτερικό(τελικούς κυπέλλων και σούπερ καπ). Το έκαναν όμως για να προωθήσουν το (λαχταριστό) ποδοσφαιρικό προϊόν τους σε ένα ευρύτερο κοινό και όχι για να κρύψουν την γύμνια τους.
Μήπως το Κατάρ είναι το καταλληλότερο μέρος;
Με την λογική που έχουν ΕΠΟ και πολιτεία μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν πιο ώριμα την επιλογή του τόπου διεξαγωγής του τελικού κυπέλλου; Και αν στην Κύπρο, στην Γερμανία ή όπου αλλού γίνει το ματς σημειωθούν έκτροπα τότε το ρεζιλίκι για την χώρα θα είναι μεγάλο γιατί οι ‘’ομορφιές’’ του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα αποκτήσουν δημοσιότητα και εκτός συνόρων. Αν είναι έτσι γιατί να μην γίνει ο τελικός στο Κατάρ; Μεγάλα γήπεδα διαθέτει το εμιράτο και πείρα μεγάλων διοργανώσεων απέκτησε το καλοκαίρι. Όσο για τα μέτρα ασφαλείας σίγουρα θα είναι δρακόντεια: Η δημόσια μέθη(και προφανώς η μαστούρα) απαγορεύεται. Άσε που αν πιαστεί κανείς για επεισόδια άντε να ‘’καθαρίσει’’ ο δικηγόρος της ΠΑΕ. Πριν όμως κάποιος αρμόδιος πάρει την εν λόγω πρόταση στα σοβαρά, το απαραίτητο για την επιβίωση χιούμορ πάει στην άκρη και ένα ερώτημα αναδύεται: Θα κάτσουν οι αρμόδιοι να συνεννοηθούν για να διοργανώσουν ένα τελικό που να προάγει το άθλημα;
Ο Τελικός να είναι γιορτή και όχι μπελάς
Σε μια χώρα με υγιές ποδοσφαιρικό περιβάλλον, ο τελικός κυπέλλου πρέπει να είναι μια γιορτή, μια χρυσή ευκαιρία να δείξει το άθλημα ότι καλύτερο έχει. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές και όχι οι πρόεδροι, οι παράγοντες και οι εκάστοτε υπουργοί. Στους τελικούς το ποδόσφαιρο δημιουργεί νέους φίλους και οι ομάδες νέους φιλάθλους. Πόσοι πιτσιρικάδες αλήθεια δεν ‘’κόλλησαν’’ με το ποδόσφαιρο, ή και με την μετέπειτα ομάδα τους, έπειτα από ένα τελικό κυπέλλου και έφτιαξαν μια παιδική μνήμη, μια γλυκιά ανάμνηση που τους ακολουθεί για πάντα; Οι πιτσιρικάδες πια είναι δύσκολο να βρεθούν δια ζώσης σε ένα τελικό και αυτό είναι άδικο. Όπως άδικο είναι και για τους απλούς φιλάθλους που παρακολουθούν με βροχές και κρύα τα ματς των πρώτων γύρων, ξέροντας ότι μπορεί και να μην είναι σε θέση να δουν την κορυφαία στιγμή του θεσμού. Θα πρέπει επιτέλους όσοι εμπλέκονται στην διεξαγωγή του αγώνα να κάνουν σωστά την δουλειά τους. Η ομοσπονδία πρέπει να εφαρμόζει τους κανονισμούς χωρίς να φοβάται τους μεγαλοπαράγοντες. Οι σύλλογοι να καταλάβουν ότι πιο σημαντικό από μια νίκη με κάθε μέσο, είναι μακροπρόθεσμα πιο ωφέλιμο για αυτούς να φέρουν τον απλό κόσμο στο γήπεδο. Εκτός πια και αν δεν θέλουν την πλατιά μάζα των σκεπτόμενων φιλάθλων δίπλα τους αλλά μόνο μια μικρή μειοψηφία φανατικών που δρα σαν στρατός. Αν όλοι πράξουν τα αυτονόητα σταματώντας να πριονίζουν το κλαδί του έρημου ποδοσφαίρου,που και οι ίδιοι κάθονται, πολλά στραβά θα διορθωθούν. Τότε οι φίλαθλοι θα βλέπουν τελικούς που θα τους ζουν και θα τους θυμούνται για την προσπάθεια και τις όμορφες στιγμές των παικτών και όχι για τις ‘’ομορφιές’’ διαφόρων (παραγόντων, διαιτητών, ταραχοποιών) που ασελγούν συστηματικά σε βάρος του ποδοσφαίρου.
