Πληροφορίες

Τίτλος: Astral Chain
Διαθέσιμο σε: Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: Nintendo Switch
Εταιρεία Ανάπτυξης: PlatinumGames
Εκδότρια Εταιρεία: Nintendo
Είδος: Action
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 30 Αυγούστου 2019

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

 

Η Nintendo δείχνει να έχει πάρει φωτιά φέτος και δύσκολα περνά απαρατήρητο πως διατηρεί μια σταθερή ροή έκδοσης σημαντικών παιχνιδιών σε μηνιαία βάση. Το Astral Chain θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως η πιο “καυτή” κυκλοφορία του Αυγούστου, ενώ, σε προσωπικό επίπεδο, ενδεχομένως να το συγκατέλεγα στις κορυφαίες κυκλοφορίες του έτους. Βαρύγδουπη δήλωση, δε νομίζετε;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το ίδιο θα πίστευα κι εγώ λίγο καιρό πριν, όταν τυχαία έπεσα πάνω σε κάποια άρθρα με πληροφορίες για το επερχόμενο παιχνίδι της PlatinumGames. Η ανακοίνωση του Astral Chain έγινε σε μία από τις Nintendo Direct στην αρχή του έτους και με συνοπτικές διαδικασίες έφτασε στα χέρια μου, λίγους μήνες αργότερα. Δεν ήταν όμως μόνο η προωθητική καμπάνια του Astral Chain που έσκασε από το πουθενά και ξεδιπλώθηκε αστραπιαία μέσα σε σχετικά μικρό διάστημα. Η ίδια η ανάπτυξη του παιχνιδιού φαίνεται να μην χωράει στο σφιχτό timeline της ιαπωνικής εταιρίας, η οποία, να υπενθυμίσω, πως κυκλοφόρησε το Nier: Automata το 2017, το ίδιο έτος που ακυρώθηκε το πολυαναμενόμενο Scalebound για το Xbox, ενώ παράλληλα περιμένουμε (προσεχώς) την κυκλοφορία του Bayonetta 3, μέρος της πιο εμπορικής σειράς της PlatinumGames και σημείο αναφοράς του studio.

Το Astral Chain, προφανώς, αποτελεί σημαντική κυκλοφορία για τη Nintendo. Τη σοβαρότητα του project δεν μαρτυρά μόνο η διαχείριση από την εκδότρια, αλλά και τα ονόματα στα credits, που ρολάρουν μετά… δυσκολίας από το βάρος των προσωπικοτήτων που υπογράφουν το παιχνίδι. Με director από Nier: Automata, supervisor από Devil May Cry και μουσική από τον άνθρωπο που “έντυσε” το Bayonetta 2, όπως και να το κάνουμε… δεν χάνεις.

Το πραγματικό ερώτημα είναι: πόσο καλό είναι το Astral Chain και κατά πόσο ενδιαφέρει τον καθένα μας; Έχει ελαττώματα κι, αν ναι, πόσο σημαντικά; Αρχικά, είναι δεδομένο, πως, μιλώντας για έναν αμιγώς ιαπωνικό τίτλο, σε ύφος και επιμέρους χαρακτηριστικά, βαδίζουμε σε χνάρια που χαίρονται να ακολουθούν  συγκεκριμένοι gamers. Αν τα anime / manga κλισέ και τα tropes των Japanese video games είναι αποτρεπτικά για εσάς, το Astral Chain θα σας πέσει βαρύ.

Ακόμα και για τους συνηθισμένους στις “γιαπωνεζιές”, το παιχνίδι μπορεί να φανεί σεναριακώς προβλέψιμο ή cheesy. Η διόλου πρωτότυπη ιστορία του περιστρέφεται γύρω από ένα δυστοπικό cyberpunk σύμπαν, όπου η σύγκρουση της Γης με έναν μετεωρίτη δημιούργησε πύλες που οδηγούν σε μια άλλη διάσταση (Astral Plane). Η Γη, κάπως έτσι, ταλαιπωρείται από μια παράξενη μορφή ρύπανσης (Red Matter Pollution), που απειλεί τις ζωές των ανθρώπων και προκαλεί corruption δυσκολεύοντας τη διαβίωση. Φυσικά, δεν νοείται action game χωρίς τέρατα για να δείρουμε. Έτσι, έχουμε τη βολική παρουσία δαιμονικών “Chimeras”, πλασμάτων από την άλλη διάσταση που περνάνε από τις πύλες, αλλά και ανθρώπων που μεταλλάχθηκαν από το Red Matter (Aberrations).

Μπαίνοντας στον ρόλο ενός αστυνομικού που υπηρετεί σε επίλεκτο σώμα της αστυνομίας (Neuron Task Force), σχετιζόμενο με τις υποθέσεις του Astral Plane, καλούμαστε να βοηθήσουμε κάθε πολίτη που κινδυνεύει στους δρόμους της υπερ-αστικοποιημένης πόλης μας, πριν μοιραία (και κλισεδιάρικα) συνειδητοποιήσουμε πως οι ικανότητές μας είναι ξεχωριστές και ο ρόλος μας καθοριστικός για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Πέραν των όπλων που έχουμε για το melee combat “πρώτου βαθμού”, συνοδευόμαστε από τις… ειδικές δυνάμεις του department μας, τα Chimeras που έχει αιχμαλωτίσει η αστυνομία, μετατρέποντάς τα σε υπάκουα τέρατα… on a leash. Οι κυριολεκτικοί δεσμοί των αλυσίδων μας με τα τέρατα (Legions) που μας συνοδεύουν, όπως μαρτυρά και το όνομα του τίτλου, είναι κομβικής σημασίας, τόσο για την κλιμάκωση της ιστορίας, όσο και για τον πυρήνα του gameplay, κάτι το οποίο θα αναλύσουμε παρακάτω.

Ακολουθώντας την οδό που επέλεξε το Assassin’s Creed Odyssey, η δημιουργία του χαρακτήρα μας με βάση το φύλο γίνεται δυνατή, αφήνοντας το έτερον gender σε ρόλο “δίδυμου αδερφού”, αλλά και σεναριακού “γραναζιού” που κινεί τα νήματα.

Ο τίτλος εφαρμόζει μια πολύ σωστή προσέγγιση στο αστυνομικό concept, εντάσσοντας στοιχεία από detective παιχνίδια στον βασικό κορμό της επιβολής της τάξης και της εξυπηρέτησης του πολίτη. Η ιστορία χωρίζεται σε chapters (Files) που έχουν ένα βασικό mission, ωστόσο, τα side activities και quests βρίσκονται διάσπαρτα παντού και μπορούν να σας απασχολήσουν για αρκετή ώρα, αν νιώθετε άνετα με το να αναβάλετε σημαντικά πράγματα προς τέρψιν του “ολοκληρωτισμού” και του ψυχαναγκασμού σας. Επί παραδείγματι, μπορείτε να αφιερώσετε άπειρες ώρες σε κάθε File, μαζεύοντας σκουπίδια, Red Matter, κάνοντας fetch quests και φαρμάροντας κάποιο από τα ποικίλα νομίσματα που μπορούν να αξιοποιηθούν αργότερα. Κάτι τέτοιο θα ήταν σημαντικά απολαυστικότερο αν μας προσφέρονταν κάποιο open world RPG με ελευθερία κινήσεων, αλλά το Astral Chain είναι απολύτως γραμμικό, όπως και ο χάρτης του, με τον κόσμο του να μας δίνει πολύ μικρές, πυκνές παρόλα αυτά περιοχές με διάφορα διαδραστικά σημεία που μπορούμε να επισκεφτούμε ξανά και ξανά, αποκομίζοντας διαφορετικά πράγματα καθώς προχωράμε την ιστορία.

Δυστυχώς, το σημαντικότερο πταίσμα, που ολοκληρώνει την απαρίθμηση των αρνητικών στοιχείων του, είναι το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που δημιουργείται στα chapter. Συγκεκριμένα, σχεδόν σε όλα τα Files ξεκινάμε στα Headquarters της αστυνομίας, όπου ενημερωνόμαστε για κάτι συνταρακτικό που συμβαίνει στην πόλη. Στη συνέχεια, έχουμε τον χρόνο που επιθυμούμε για να ακολουθήσουμε training, να αλλάξουμε την εμφάνιση του χαρακτήρα και να αναβαθμίσουμε τα Legions μας. Πάνοπλοι και με το πάσο μας, μεταφερόμαστε στο σημείο που κληθήκαμε, όπου ξεψαχνίζουμε την περιοχή, αναζητώντας στοιχεία που προκύπτουν από χρήση του scanner (A.R.I.), των ειδικών ικανοτήτων του κάθε Legion και από τις πληροφορίες που μας προσφέρουν οι NPCs, αφιλοκερδώς ή ως επιβράβευση για τις υπηρεσίες που τους παρείχαμε. Τα στοιχεία μάς οδηγούν, συνήθως σε κάποια πύλη που άνοιξε από το άλλο σύμπαν, την οποία διασχίζουμε. Μερικά λεπτά αργότερα, ύστερα από υποτυπώδες platforming στον άλλον κόσμο, πολεμώντας αμέτρητα minions, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματική απειλή, ένα “ξεχωριστό” Chimera που είτε εξουδετερώνουμε, είτε αιχμαλωτίζουμε. Τέλος chapter, φτου και πάλι από την αρχή… 

Η παραπάνω διαδικασία, παρά το γεγονός ότι επαναλαμβάνεται συνεχώς, μπορεί να γίνει άκρως απολαυστική και να νιώσετε ότι σας ανταμείβει όπως πρέπει. Οφείλω, ωστόσο, να επισημάνω αυτή την επαναληψιμότητα, η οποία δύναται να ξενίσει ορισμένους παίκτες. Βασικός λόγος που, προσωπικά, δεν ενοχλήθηκα ιδιαίτερα από όλο αυτό έχει να κάνει με τον πυρήνα του παιχνιδιού που είναι το gameplay του. Ένας τομέας που η PlatinumGames, αποδεδειγμένα, βασιλεύει στο είδος.

Χωρίς να έχουμε παρθενογένεση, αλλά ένα πάντρεμα χαρακτηριστικών από διάφορα παιχνίδια του είδους, η Platinum βάφτισε τη δική της version ταυτόχρονης μάχης με δύο χαρακτήρες (τον πρωταγωνιστή και το Legion) “Synergetic Action”. Πρακτικά, μπορείτε να ελέγχετε την κίνηση του Legion στον χώρο με τον δεξιό μοχλό, να κάνετε χρήση abilities και να δίνετε εντολές, ενώ ταυτόχρονα έχετε τον έλεγχο του βασικού χαρακτήρα. Αυτός ο μηχανισμός έχει συναντηθεί ξανά σε παρόμοια παιχνίδια, τολμώ όμως να πω πως είναι η καλύτερη υλοποίηση που έχουμε δει ως τώρα. Με λίγη εξάσκηση, η μάχη γίνεται όχι απλώς συναρπαστική και θεαματική, αλλά και ουσιώδης, ανοίγοντας πολλές προοπτικές στον τρόπο που παίζετε. Οι συνδυασμοί κινήσεων σε συνεργασία με τα πέντε Legion που αιχμαλωτίζετε είναι αμέτρητοι. Από κάποιο σημείο κι έπειτα θα νιώθετε πως… χορεύετε στο πεδίο της μάχης με τα combo να συνθέτουν -πραγματικά- cool σκηνές. Πολλές φορές όλο αυτό δένει με τις κορυφώσεις του σεναρίου, αφήνοντας ένα πολύ δυνατό feeling ενδυνάμωσης του παίκτη.

Οι πόροι διάφορων τύπων που συλλέγετε στον κόσμο του παιχνιδιού θα σας επιτρέψουν να αναβαθμίσετε τις ικανότητες, τις κινήσεις και τα στατιστικά των Legion, μέσα από ένα σύνθετο, αλλά κατανοητό σύστημα εξέλιξης.

Η δυσκολία του παιχνιδιού κλιμακώνεται ανάλογα με τη ρύθμιση που θα επιλέξετε. Δεν χρειάζεται να θορυβηθείτε ιδιαίτερα, αφού το difficulty setting αλλάζει ανά πάσα στιγμή. Η διαβάθμιση έχει μεγάλο εύρος, με 4 επίπεδα, το τελευταίο εκ των οποίων ξεκλειδώνεται με την ολοκλήρωση του chapter. Τα 2 πρώτα επίπεδα είναι εξαιρετικά εύκολα, σε βαθμό που μου επέτρεψε να κερδίζω τα boss με την πρώτη, χωρίς καν τη χρήση των items ή των special abilities. Η 3η τη τάξει βαθμίδα (Platinum Standard) είναι, ενδεχομένως, το sweet spot που θα κάνει το playthrough σας challenging, χωρίς να τιμωρεί αυστηρά τα λάθη σας.

Όπως ανέφερα και παραπάνω, η εφαρμογή των Legion mechanics γίνεται και κατά το investigation των υποθέσεων. Έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά στην ενσωμάτωση εμποδίων κατά το platforming, αλλά και στη μάχη, που μπορούν να ξεπεραστούν μόνο με συνδυασμό των abilities συγκεκριμένων τεράτων. Με αυτό τον τρόπο, ο τίτλος μάς… υποχρεώνει ευγενικά να αξιοποιούμε κάθε mechanic, να εξοικειωνόμαστε με αυτό και να είμαστε έτοιμοι να το επικαλεστούμε στα δύσκολα, όταν η μάχη απαιτεί νέες ιδέες. Μια υποδειγματική μέθοδος από την PlatinumGames που μας δείχνει τα… χωράφια της στο χώρο των παιχνιδιών δράσης.

Δίνεται, επίσης, η δυνατότητα co-op παιχνιδιού, με μια υλοποίηση που θυμίζει Mario Odyssey, όπου ο ένας παίκτης χειρίζεται το Legion και ο άλλος τον χαρακτήρα, ο καθένας με το δικό του joy-con. Δεν είναι, απαραίτητα, το δυνατότερο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, σε πρώτη ανάγνωση, αλλά μετά τον τερματισμό του και δεδομένης της replayable φύσης του (μπορείτε να ξαναπαίξετε Files για να βελτιώσετε το score σας), είναι ένα καλοδεχούμενο mode.

Η χρήση του Pro Controller προτείνεται ανεπιφύλακτα, αφού τα joy-cons  τρώνε πολύ… ξύλο κατά τη μάχη, ενώ ο λεπτεπίλεπτος σχεδιασμός τους μοιάζει να αντέχει αυτό το play-style οριακά.

 Το Astral Chain εκμεταλλεύεται τις ιδιαιτερότητες της κονσόλας, παρουσιάζοντας ένα, αισθητικά, άρτιο αποτέλεσμα. Τα όρια του hardware, όμως, γίνονται αμέσως αντιληπτά όταν παίξουμε το παιχνίδι σε dock station, με προβολή σε μεγάλη οθόνη. Η χαμηλή ανάλυση χτυπάει αμέσως στο μάτι με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Τα assets της μηχανής γραφικών και τα particle effects στη μάχη είναι εντυπωσιακά, ενώ το futuristic art direction είναι αξιέπαινο.

Τεχνικά, όμως, υπάρχουν κάποια θεματάκια που ενδεχομένως δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν, δεδομένων των δυνατοτήτων της πλατφόρμας. Υπάρχουν κάποια framedrops σε σκηνές με πολλούς NPCs ή έντονη δράση, τίποτα όμως που να το καθιστά unplayable ή ενοχλητικό. Το ίδιο παιχνίδι, με μεγαλύτερη ανάλυση και σταθερό ρυθμό καρέ, θα εισέπραττε την αποθέωση σε άλλες οικιακές πλατφόρμες. Με τα υπάρχοντα προβλήματα, όμως, στεκόμαστε στο γεγονός ότι είναι καταπληκτικό να έχουμε τέτοιο οπτικό αποτέλεσμα σε μια φορητή κονσόλα. 

Αδιαμφισβήτητα καλός είναι ο ηχητικός τομέας, με τα εφέ να είναι στα υψηλά standards της εταιρείας ανάπτυξης και το soundtrack να συγκαταλέγεται στα καλύτερα που έχω ακούσει σε action games. Μου θύμισε έντονα την άγρια ομορφιά των άρρωστων riff που έπαιζαν στο Metal Gear Revengeance, τίτλο επίσης της Platinum. Υπάρχει μια διακύμανση στην ένταση του παιχνιδιού και το soundtrack την ακολουθεί, έχοντας την αντίστοιχη ποικιλία σε κομμάτια και genres που εναλλάσσονται μεταξύ ηλεκτρονικής, metal και epic μουσικής.

Το voice acting είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα για μεταγλώττιση ιαπωνικού τίτλου, κρίνοντας πάντα από τους δεύτερους ρόλους, μιας και ο πρωταγωνιστής μας είναι παραδοσιακά… βουβός και οι περισσότεροι NPCs έχουν μόνο γραπτό διάλογο.

Συμπέρασμα
.

Συνοψίζοντας, το Astral Chain είναι ακόμα ένα κλασικό action game από την PlatinumGames που ανταποκρίνεται άψογα στις προσδοκίες που έχουμε από τους καταξιωμένους δημιουργούς του. Με εντυπωσιακό και εθιστικό gameplay, αλλά και εξαιρετικά γραφικά για τίτλο φορητής κονσόλας, αξίζει μια δοκιμή από όσους έχουν μυηθεί στα ιαπωνικά παιχνίδια. Αν μπορούσε να αποφύγει κάποια κλισέ στην ιστορία και το μοτίβο στις αποστολές του, ίσως μιλούσαμε για το απόλυτο παιχνίδι του είδους.

 

Βαθμολογία:  8/10
 

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης