Ρεπορτάζ σχετικά με την τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης στα σχολεία της Ιταλίας, προκειμένου να αποφεύγονται επεισόδια μεταξύ μαθητών και καθηγητών, φιλοξενεί στην έντυπη έκδοσή της η εφημερίδα La Repubblica. H δημοσιογράφος Federica Fantozzi, η οποία υπογράφει το άρθρο, συνομίλησε με γονείς, ενώσεις καταναλωτών αλλά και πολιτικούς και αποτύπωσε τις συγκρούσεις που πυροδοτεί η είδηση πως προωθείται ο Big Brother στα σχολεία.
Αναλυτικά το άρθρο της εφημερίδας:
Δάσκαλοι εκφοβισμένοι από τους μαθητές ή μαθητές τους οποίους χαστουκίζουν οι γονείς τους. Δάσκαλοι οι οποίοι κατηγορούνται για βίαιη συμπεριφορά ή κατάχρηση βίας ενάντια στους μαθητές. Και συχνά, ως πυροκροτητής όλων των παραπάνω, ένα smartphone από την πλευρά των μαθητών.
Τορίνο, Βιτσέντζα, Λούκα, Ρώμη, Ποτέντσα, Παλέρμο: το ιταλικό σχολείο είναι ένα καθημερινά ένα δελτίο πολέμου. Μέσα σε αυτό το αλαλούμ, η Ένωση για την Προστασία του Περιβάλλοντος και τα Δικαιώματα των Χρηστών και των Καταναλωτών προτείνει την εγκατάσταση καμερών στις αίθουσες διδασκαλίας. Με το σύνθημα: ασφάλεια έναντι του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή.
“Πρέπει να σταματήσουμε την κακομεταχείριση και τα εγκλήματα στα ιδρύματα”, δήλωσε ο πρόεδρος της ένωσης Carlo Rienzi. “Οι κάμερες θα έχουν αποτρεπτική λειτουργία, αρκετά με τα βίντεο των μαθητών”, προσθέτει. Πρέπει να ειπωθεί ότι υπάρχουν διάφορες νομοθετικές προτάσεις επί του θέματος. Κατά την τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο, εγκρίθηκε η πρώτη ανάγνωση του μέτρου από το Σώμα, αλλά αφορά κυρίως τα νηπιαγωγεία.
Η καινοτομία της πρότασης που δρομολόγησε η Ένωση είναι ότι η επιτήρηση με βιντεοκάμερες θα επεκταθεί στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και θα έχει ως στόχο την προστασία όχι μόνο των παιδιών αλλά και των εκπαιδευτικών. Οι τελευταίοι, ωστόσο, έχουν σοβαρές αμφιβολίες: «Είμαστε ριζικά αντίθετοι με πράγματα που θα κάνουν την εκπαιδευτική κοινότητα να πεθάνει», εξηγεί η Άννα Μαρία Σάντορο, από την εθνική γραμματεία του συνδικάτου εκπαιδευτικών και προσθέτει:
“Σε όσους λένε ότι οι κάμερες είναι παντού, απαντούμε ότι το σχολείο δεν είναι ένα σούπερ μάρκετ και δεν πωλούμε αγαθά. Δεν είναι τόσο το πρόβλημα της ιδιωτικής ζωής.Είναι ότι δεν είμαστε δικαστές. Η ελευθερία της διδασκαλίας δεν είναι δοκιμασία. Άλλα, εν ολίγοις, θα πρέπει να είναι άλλα τα διορθωτικά μέτρα. Χρειαζόμαστε προσωπικό και επενδύσεις που θα αποκαταστήσουν την εξουσία στον καθηγητή”.
Επί του παρόντος, η εγκατάσταση και ο έλεγχος των καμερών γίνεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις με άδεια της αστυνομίας ή του δικαστικού σώματος. Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων, έχει ήδη εκφράσει τις αμφιβολίες της σχετικά με τη δυνατότητα επέκτασης της χρήσης.
“Το πρόβλημα της σωματικής και ψυχολογικής βίας στο σχολικό περιβάλλον (εις βάρος στο έργο των μαθητών) είναι ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο και είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι”, λέει η Αρχή.
“Ωστόσο, ένα τέτοιο επεμβατικό μέτρο, όπως η συνεχής και αυτόματη εγγραφή βίντεο, κινδυνεύει να καταλήξει ασυμβίβαστο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την προστασία των δεδομένων”, επισημαίνει.
Είναι αρκετά ακόμα που πρέπει να εξεταστούν: η ασφάλεια των υπολογιστών, το κόστος, οι μέθοδοι διατήρησης δεδομένων η παραμορφωμένη σχέση μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών.
Από την πλευρά της, η υπουργός παιδείας, Valeria Fedeli, ζητά πρώτον, αυστηρές ποινές για τους εκπαιδευτικούς που εμπλέκονται (μέχρι και απόλυση), και δεύτερον, μια βάση δεδομένων για την παρακολούθηση του φαινομένου, όχι όμως “ηλεκτρονικά μάτια”.
“Δεν θέλω ανευθυνότητα στην δεοντολογία. Είναι απαραίτητο όσοι εργάζονται στο σχολείο να συνειδητοποιήσουν την εσωτερική δυναμική”, δηλώνει.
“Ζούμε σε μια εκπαιδευτική φάση έκτακτης ανάγκης”, δηλώνει ο γενικός διευθυντής της ιΙαλικής Συνομοσπονδίας Γονέων, Antonio Affinita. “Οι κάμερες είναι ένα έμπλαστρο, αλλά αν βοηθήσουν να ηρεμήσουν το κλίμα και δώσουν ασφάλεια, είναι ευπρόσδεκτες”, προσθέτει.
Με λίγα λόγια, ο Big Brother, αν εφαρμοστεί το μέτρο, δεν θα ζεσταίνει τις καρδιές όλων, αλλά κυρίως, πολλών γονέων.
