Γιώργος Αρκουλής
Δέκα χρόνια δικάστηκε ο κύριος Μαρτίνης για την υπόθεση του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν», αλλά -προσέξτε- ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ. Που σημαίνει ότι ο εν λόγω κύριος δεν θα μείνει στο φρέσκο ούτε 24 ώρες! Νομικός δεν είμαι, ούτε παρακολουθώ συχνά σοβαρές δίκες. Όμως, είχα την πεποίθηση ότι ο ανασταλτικός χαρακτήρας χορηγείται από την έδρα του δικαστηρίου όταν οι ποινές είναι σχετικά μικρές (λαμβάνοντας φυσικά τον προηγούμενο έντιμο βίο του παραβάτη). Τα δέκα χρόνια όμως;
Εν πάση περιπτώσει, η περίπτωση του νοσοκομείου της Μεσογείων – απ’ όπου, όπως έχει γίνει γνωστό από τα κατά καιρούς δημοσιεύματα, πέρασε πλήθος στελεχών της πολιτικής και της δημοσιογραφίας για… δωρεάν περίθαλψη (αποφεύγοντας βεβαίως τα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία, τη σειρά προτεραιότητας στα ραντεβού κλπ.), μου θύμισε επίσης την πρόσφατη απόφαση σε βάρος στελεχών της ΕΠΟ, τα οποία κάθισαν στο εδώλιο των κατηγορουμένων για διάφορα κόλπα οικονομικού περιεχομένου σε κάποια στιγμή της θητείας τους σε διοικητικό σχήμα. Καταδικάστηκαν αλλά ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ.
Θα αναρωτηθείτε, τι νόημα έχει το σημερινό σημείωμα; Ένα και μόνο. Ότι καταλήγω στο συμπέρασμα πως όταν ένας κατηγορούμενος έχει μπάρμπα στα πολιτικά μας πράγματα, τιμωρείται μεν, αλλά στην ουσία με αέρα κοπανιστό!
