Η εγκυμοσύνη είναι, κατά γενική ομολογία, μια φυσιολογική κατάσταση. Από την άλλη μεριά, δεν είναι σπάνιο μια εγκυμοσύνη να έχει κάποια προβλήματα, για τα οποία απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από τη μεριά της εγκύου και θεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού της.
Μια από τις κλασικές, παραδοσιακές συμβουλές που δίνουν οι μαιευτήρες στις εγκυμονούσες που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα στην εγκυμοσύνη είναι η κατάκλιση. Αυτό σημαίνει ότι προτρέπουν τη γυναίκα να παραμείνει ξαπλωμένη, με τη λογική ότι με αυτόν τον τρόπο θα ελαττώσει την πιθανότητα εξέλιξης του προβλήματος και θα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα για αίσια έκβαση της εγκυμοσύνης.
Δυστυχώς, η επιστημονική έρευνα δε φαίνεται να εναρμονίζεται με τη συμβουλή των ιατρών για κατάκλιση. Αν πάρουμε το παράδειγμα της αιμορραγίας κατά την εγκυμοσύνη, η έρευνα έχει ξεκαθαρίσει ότι μια γυναίκα που έχει αίμα στην εγκυμοσύνη έχει την ίδια πιθανότητα να αποβάλλει είτε ξαπλώσει είτε δεν ξαπλώσει.
Παρόμοια έχει διαπιστωθεί για την υπέρταση και το διαβήτη της εγκυμοσύνης, τον πρόωρο τοκετό, το πρόωρο σπάσιμο των νερών και πολλές άλλες παθήσεις της εγκυμοσύνης. Ουσιαστικά, δυσκολεύομαι να βρω μια πάθηση της εγκυμοσύνης που πηγαίνει καλά με την κατάκλιση.
Γιατί τότε οι ιατροί συνεχίζουν να συμβουλεύουν στις γυναίκες να παραμένουν ξαπλωμένες όταν αντιμετωπίζουν κάποια ιατρική επιπλοκή της εγκυμοσύνης; Σίγουρα, δεν έχουν όλοι οι ιατροί τον ίδιο λόγο. Πολλοί γνωρίζουν ότι οι περισσότερες σοβαρές επιπλοκές στην εγκυμοσύνη δεν έχουν εύκολη θεραπεία.
Μπροστά στην αδυναμία τους να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια, συστήνουν την κατάκλιση. Άλλοι όντως πιστεύουν ότι η κατάκλιση βοηθά, έχοντας υπόψη τους μόνο την πρακτική περασμένων δεκαετιών όπου οι ειδικοί πάντα συνέστηναν κατάκλιση. Σε τελική ανάλυση, και οι ίδιες οι γυναίκες, από το φόβο τους ότι μπορεί να χειροτερεύσουν τα πράγματα, προτιμούν να ξαπλώσουν παρά να συνεχίσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες.
Συμπερασματικά, αν και οι περισσότεροι μαιευτήρες συστήνουν κατάκλιση στις εγκύους με κάποιο ιατρικό πρόβλημα, είναι τουλάχιστον αμφίβολο αν μια τέτοια πρακτική βοηθά πέρα από το καθαρά ψυχολογικό επίπεδο. Με την πρόοδο της επιστήμης έχει πια διαπιστωθεί ότι οι περισσότερες παθήσεις της εγκυμοσύνης εμπεριέχουν εξαιρετικά πολύπλοκους βιοχημικούς και κυτταρικούς μηχανισμούς, οι οποίοι καθορίζουν πρωταρχικά τη σοβαρότητα και την έκβαση της εκάστοτε επιπλοκής.
Η θεωρία της μηχανικής παρενόχλησης της εγκυμοσύνης δε φαίνεται ότι ευσταθεί και καλό είναι σταδιακά να εγκαταλειφτεί.
Το κείμενο επιμελήθηκε ο Δρ. Θάνος Παπαθανασίου MD(London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου, www.gynaikologos.net
