Κατά λάθος «ήρωας» θα είχε γίνει ο ασθενής της ιστορίας μας, αν δεν είχε καταφέρει να γλιτώσει το απανωτό «νυστέρι», χάρη στην επιμονή και την υπομονή του.
Τον είχαν ξυρίσει και τον είχαν «φορτώσει» για το χειρουργείο. «Βρε καλοί μου, βρε χρυσοί μου, έχω ήδη κάνει την εγχείρηση στο διάφραγμα», φώναζε ο ασθενής, τίποτα οι νοσοκόμοι. Το φορείο είχε ξεκινήσει το δρομολόγιό του.
Ο παρ’ ολίγον δις εγχειρισμένος, μετανάστης στη χώρα μας, μην έχοντας άλλη επιλογή, άρχισε να τσακώνεται με τους νοσοκόμους, ζητώντας να μιλήσει επειγόντως με τον υπεύθυνο γιατρό. Βούιξε ένα ολόκληρο νοσοκομείο και μόνο τότε οι νοσοκόμοι κατάλαβαν ότι μπορεί και να είναι ο λάθος ασθενής.
Ήρθε ο γιατρός, η παρεξήγηση λύθηκε, και ο φίλος μας πήρε ξανά το δρόμο για το δωμάτιό του, ξυρισμένος μεν, αλώβητος δε. «Ευτυχώς που μιλάω ελληνικά, φανταστείτε να ήταν κάποιος που δε μιλούσε στη θέση μου! Θα είχε καταλήξει στα σίγουρα με το σωληνάκι στο λαιμό!», μας είπε μετά την περιπέτειά του.
Έτσι ο παππούς στο διπλανό κρεβάτι πήρε σειρά για να μπει στο χειρουργείο. Η «σωτηρία» του φίλου μας ανήκει σ ’ αυτόν και μόνο σ’ αυτόν!
