Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε «μάστιγα» της εποχής, αφού, παρόλο που δεν οφείλεται σε κάποιον ιό ή μικρόβιο, η νευρική ανορεξία «εξαπλώνεται» με γρήγορη ταχύτητα καλύπτοντας το 0,5% του γυναικείου πληθυσμού.
Η νευρογενής ανορεξία, όπως μας ενημερώνει η κ. Μοσχοβάκη, είναι ένα σύνδρομο άγνωστης αιτιολογίας, όπου υπάρχει ανορεξία και άρνηση λήψης τροφής, λόγω διαταραχής της αντίληψης της εικόνας του σώματος (π.χ. ο ασθενής αισθάνεται παχύς ενώ δεν είναι) και φόβου παχυσαρκίας.
Παρά την άρνηση λήψης τροφής, αρκετά άτομα παρουσιάζουν επεισόδια πολυφαγίας. Αποτελεί την πιο συχνή αιτία χρονίζουσας ανορεξίας σε εφήβους και ιδιαίτερα γυναίκες, καθώς σε αυτές εμφανίζεται 10 φορές περισσότερο απ’ ότι σε άνδρες.
«Η νευρική ανορεξία θεωρείται ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο», μας λέει ο κ. Βασιλειάδης που θα μας διαφωτίσει από την σκοπιά της ψυχολογίας: «Γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, καθώς το DNA μπορεί να υποκινήσει μία τέτοια κατάσταση, ενώ κάποιοι άνθρωποι έχουν προδιάθεση στην κατάθλιψη, η οποία συνδέεται με την ανορεξία. Επίσης, το προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να αποδειχθεί εξίσου υπεύθυνο για αυτή την σοβαρή ψυχοσωματική διαταραχή – τόσο σοβαρή που ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών βρίσκει τον θάνατο», μας λέει.
Πώς «πυροδοτείται» η ανορεξία
Μπορεί άραγε ένα κακόβουλο σχόλιο για το βάρος κάποιου να αποτελέσει την αιτία για την νευρική ανορεξία; Τα άτομα που πέφτουν στην παγίδα της το κάνουν επηρεασμένα από την γνώμη των άλλων για το σώμα τους; «Ελάχιστο αν όχι μηδαμινό ρόλο παίζει η άποψη των άλλων για το άτομο με νευρική ανορεξία», τονίζει ο κ. Βασιλειάδης, εξηγώντας μας πως η διαταραχή κρύβει πολύ βαθύτερα ψυχοπαθογενή αίτια.
«Τα άτομα που αναπτύσσουν τη νόσο είναι άτομα τελειοθηρικά, που δίνουν μεγάλη έμφαση στην εικόνα του σώματος, συνήθως επηρεαζόμενα από τις αντιλήψεις του οικογενειακού και πολιτισμικού τους περιβάλλοντος κατά την παιδική και εφηβική ηλικία», αναφέρει η κ.Μοσχοβάκη, υπογραμμίζοντας με την σειρά της πως παθοφυσιολογικές διαταραχές οργανικών συστημάτων, όπως ανωμαλίες σε συστήματα νευρομεταβίβασης και γενετικές επιβαρύνσεις συντελούν στην παθογένεια της νόσου.
Συνεχίζοντας, η ειδικός ξεδιαλύνει μία παρεξήγηση που οφείλεται στο όνομα της διαταραχής. Το ότι αποκαλείται «ανορεξία» δεν σημαίνει πως ο ασθενής δεν έχει όρεξη, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια: «Σε αρκετές περιπτώσεις, έχει όρεξη και την καταπολεμά. Είναι συχνό το φαινόμενο η νευρική ανορεξία να εμφανίζεται ως συνέχεια μιας δίαιτας απώλειας βάρους. Προοδευτικά, καθώς ο ασθενής σταδιακά αφιερώνεται στην δίαιτα, διαστρεβλώνεται το αίσθημα της τάσης για φαγητό και η ανορεξία εγκαθίσταται», μας λέει.
Πηγή: in2life
