Γιώργος Αρκουλής
‘Ηταν σίγουρο μετά από το πρώτο του επίσημο παιγνίδι στον Παναθηναϊκό (ατυχία στην Τρίπολη) ότι ο συμπαθής ως φιγούρα αλλοδαπός νεαρός με το περίεργο επώνυμο Πογιάτος δεν θα είχε καλά ‘ξεμπερδέματα’ με το αφεντικό του Γιάννη Αλαφούζο, αφού μέσα σε λίγες εβδομάδες αποδείχτηκε πως η φιλοσοφία του ενός δεν είχε καμία σχέση με του άλλου. Οπότε, με σύντομη ανακοίνωση του «πράσινου διευθυντηρίου», προέκυψε η κλασική (γεμάτη υποκρισία) ευχή για το μέλλον του και τέλος.
Ως αργά χθες, η τύχη του έτερου «φιλοσόφου» κ. Ρόκα δεν είχε δεχτεί κραδασμούς κι’ αυτό είναι λογικό, αφού η ως τώρα συμπεριφορά του χρηματοδότη έχει κάποια σοφή τακτική με δύο συνιστώσες: Η πρώτη ακουμπάει στο «δεν βιαζόμαστε». Η δεύτερη βασίζεται στο κλασικό:
«Ποτέ δεν αντιδράς εν θερμώ. Άλλωστε, μεταξύ φλόγας και στάχτης, μεσολαβεί η θράκα»…
Και τώρα τι γίνεται στην ιστορική ομάδα του Καλαφάτη και του Μεσσάρη;
Είναι σχεδόν βέβαιο πως διεξάγεται μάχη μάνατζερ στο παρασκήνιο, με κάποια ονόματα «του συρμού», δηλαδή Αναστασίου – Χιμένες, ενώ δεν είναι λίγο το «σπρώξιμο» κάποιων Μέσων υπέρ του 67χρονου Λάζλο Μπόλονι, ο οποίος από το 1994 ως το 1917 εργάστηκε σε 13 (!) ομάδες. Κατά μέσο όρο δηλαδή λιγότερο από δύο χρόνια!!
Θα αναρωτηθεί κάποιος: μα προπονητής ο οποίος πλησιάζει τα ‘70’ μπορεί να φέρει φρέσκες ιδέες σε μια ομάδα με πιτσιρικάδες; Η απάντηση είναι: μπορεί να προσπαθήσει. Άλλωστε, ο συνάδελφός του Γιώργος Παράσχος προσεγγίζει τα 69 και ο Ντούσαν –πρίγκηπας του Μόσταρ- Ντούσαν Μπάγιεβιτς έχει ήδη εισέλθει στην όγδοη δεκαετία της ζωής του που τον βρίσκει ομοσπονδιακό στην πατρίδα του, την Βοσνία.
ΥΓ: Εκείνο το γελοίο «Σερβοέλληνας» ασφαλώς και δεν ισχύει.
