Γιώργος Αρκουλής
Διάβασα το… πολυσέλιδο αποχαιρετιστήριο μήνυμα του ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ Δ. Πέλκα, με την ευκαιρία της αναχώρησής του από την Τούμπα (και το περιβραχιόνιο της ιστορικής ομάδας) με προορισμό την Φενέρμπαχτσε και τις (έστω υποτιμημένες) τούρκικες λίρες (αν και οι γάτοι μανατζαρέοι θα φροντίσουν να παίξει το ντιλ σε ντόλαρς…)
Τι μου έκανε εντύπωση από το εν λόγω «διάγγελμα» του νεαρού; Το γεγονός ότι λίγο έλλειψε να… βρέξει με δάκρυα το κείμενο, το οποίο στηρίχτηκε σε πλήθος «ευχαριστώ» προς τους πάντες με κυρίαρχη την μνεία στον πρόεδρο της ΠΑΕ κλπ.
Βεβαίως, ο Πέλκας υπενθύμισε πως βρισκόταν στον ΠΑΟΚ από τα δεκατρία του χρόνια και τώρα πάτησε τα 26. Τι δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει; Ότι στα 23 του, έγινε αρχηγός μιας ομάδας με τεράστιο ειδικό βάρος. Βάλτε κάτω ποιος υπήρξε αρχηγός για σχεδόν μια εικοσαετία και θα καταλάβετε τι θέλω να πω, αφού –μη γελιόμαστε- ο Πέλκας δεν είναι ούτε Κούδας, ούτε Σαράφης, ούτε Τερζανίδης, ούτε καν Αχιλλέας Ασλανίδης κλπ. Και βέβαια ότι πολύ εύκολα (σχεδόν χαριστικά) κέρδισε την φανέλα της εθνικής ομάδας, όταν αρκετοί της ίδιας αξίας με αυτόν, κάνουν «ουρά» περιμένοντας την ευκαιρία.
Τι άλλο ξέχασε κλείνοντας την επαφή του με την Σούπερ Λιγκ; Να του το θυμίσω του λόγου μου. Ξέχασε να ζητήσει συγγνώμη από τους ανθρώπους (και τους φίλους) του ιστορικού Πανιωνίου, τους οποίους σε αγώνα πρωταθλήματος στην Τούμπα δεν σεβάστηκε, κάνοντας άσεμνη χειρονομία. Μια πράξη που –άγνωστο γιατί- η απαράδεκτη αρμόδια επιτροπή ποινών της διοργανώτριας αντιμετώπισε με ευχολόγια του στιλ:
«Παιδί είναι, δεν θα το ξανακάνει».
ΥΓ: Παιδί αλλά –λόγω νταμπλ κλπ.- με μπόλικα φράγκα στην Τράπεζα, που θα αυγατίσουν τώρα με την μεταγραφή του. Ενώ αν την χειρονομία είχε κάνει ερασιτέχνης, θα είχε σταλεί έξω από τις μάντρες των γηπέδων με πολυετή απαγόρευση εισόδου στα τερέν.
