Ρεπορτάζ: Ιωάννα Καβανόζη
.jpg)
Σε κάθε προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι αναφέρουν πάντα τους Έλληνες της διασποράς τους οποίους μετά τις εκλογές τους ξεχνάνε. Ο λόγος που αναφέρονται στους ομογενείς είναι ξεκάθαρα οι ψήφοι, αφού ακόμα και τα ελληνικά προξενεία κάνουν ολόκληρη εκστρατεία ώστε να ενημερώσουν τους Έλληνες για το πως μπορούν να ψηφίσουν και δε σταματούν να λένε ότι η ψήφος τους είναι σημαντική για τη χώρα μας. Εκτός όμως από μια προεκλογική περίοδο που τα προξενεία και οι πρεσβείες έχουν ενεργό ρόλο, το υπόλοιπο διάστημα ο ρόλος τους είναι ανύπαρκτος, αφού αδιαφορούν για τους ομογενείς οι οποίοι καθημερινά παλεύουν να κλείσουν ένα ραντεβού στο προξενείο ώστε να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους.
Στη Γερμανία υπάρχουν έξι προξενεία τα οποία παρέχουν κάποιες υπηρεσίες στους ομογενείς. Όλα τα προξενεία έχουν υπηρεσία έκδοσης διαβατηρίου αλλά μόνο τρία είναι τα προξενεία που παρέχουν άλλες υπηρεσίες όπως τη ληξιαρχεία, τη στρατολογία και να εκδίδουν πληρεξούσια. Αυτό σημαίνει ότι ένας Έλληνας που ζει στο Βερολίνο θα πρέπει να διανύσει 563 χιλιόμετρα ώστε να πάει στο Ντίσελντορφ και να κάνει ένα απλό πληρεξούσιο ή να πάει στη ληξιαρχεία.
Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι για να πάει κάποιος στο προξενείο χρειάζεται ραντεβού πράγμα αδύνατο όμως καθώς στα τηλέφωνα δεν απαντάει κανείς και καταλήγουν να ακούνε ηχογραφημένα μηνύματα με οδηγίες για να κλείσουν ηλεκτρονικά ένα ραντεβού. Μπαίνοντας στην ηλεκτρονική διεύθυνση του προξενείου έχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε τα στοιχεία μας και να κλείσουμε ραντεβού ή μάλλον έτσι πιστεύουμε γιατί ενώ πατάμε κανονικά τα στοιχεία μας στη συνέχεια δεν δέχεται το e-Mail, και κάπως έτσι οι ομογενείς συναντούν πολλά προβλήματα εξαιτίας της ανικανότητας των προξενικών αρχών.
Πολλά παράπονα υπάρχουν από τους Έλληνες του εξωτερικού καθώς δεν μπορούν να δηλώσουν τα παιδιά τους στο ληξιαρχείο ή να βγάλουν διαβατήριο στα παιδιά τους ώστε να ταξιδέψουν στη χώρα μας. Αδύνατη είναι όμως και η επικοινωνία των γερμανικών αρχών με τα ελληνικά προξενεία. Τρανταχτό παράδειγμα η υπόθεση του Διονύση Αγγελάκου το 2019, ο οποίος βρέθηκε νεκρός σε πόλη της Γερμανίας και ενώ στη χώρα μας είχε δηλωθεί ως αγνοούμενος οι γερμανικές αρχές τον είχαν αποτεφρώσει, χωρίς να ενημερωθούν οι συγγενείς του. Ο λόγος ήταν η αδυναμία επικοινωνίας των γερμανικών αρχών με το ελληνικό προξενείο της Φρανκφούρτης διότι κανείς δε σήκωνε τα τηλέφωνα αλλά ούτε απάντησαν στο e-Mail που έστειλαν και τους ανέφεραν την άμεση ανάγκη για επικοινωνία μαζί τους, αναφέροντάς τους το θάνατο του Έλληνα υπηκόου.
Έτσι οι γερμανικές αρχές αφού κράτησαν τη σορό του Διονύση στο ψυγείο για έξι εβδομάδες προχώρησαν στη διαδικασία της αποτέφρωσης του όπως ορίζει η νομοθεσία της Γερμανίας.
Παρόλο τα παράπονα της ελληνικής ομογένειας για τα προξενεία μας δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς ούτε ο πρωθυπουργός μας που στον προεκλογικό του αγώνα έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις για τους ομογενείς, εκείνη την περίοδο που τα τηλέφωνα και τα Mail των προξενείων λειτουργούσαν κανονικά για την ενημέρωση ψήφων. Οι ψήφοι βέβαια έχουν μεγαλύτερη αξία από την καθημερινή διευκόλυνση των Ελλήνων του εξωτερικού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε να ανακοινώνει σε ομιλίες του στην Αστόρια αλλά και στο Λονδίνο σε συγκεντρώσεις ομογενών ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να ψηφίζουν από τον τόπο κατοικίας τους και ότι θέλει να νομοθετήσει την επιστολική τους ψήφο, αλλά για τη διευκόλυνση τους σε βασικά θέματα που δεν μπορούν να δηλώσουν τη γέννηση των παιδιών τους ούτε λόγος. Βέβαια αυτό δε τον αφορά γιατί δε διευκολύνει τον πρωθυπουργό μας αλλά την καθημερινότητα των ομογενών. Ο πρωθυπουργός μας κοιτάει μόνο τη δίκη του διευκόλυνση και το θέμα που τον απασχολεί δεν είναι άλλο από εκείνο των ψήφων. Φυσικά είναι κρίμα άλλωστε να χαθούν τόσες ψήφοι. Σε αυτές τις ομιλίες του ο κ. Μητσοτάκης δεν αναφέρθηκε σε θέματα που αφορούν τους ομογενείς παρά μόνο το θέμα της ψήφου και είναι το θέμα που απασχολεί τους Έλληνες μετανάστες. Αν όντως ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν για να ζήσουν ανθρώπινα τότε καλό θα ήταν αντί να κοιτάει το προσωπικό του όφελος να ασχοληθεί με το πρόβλημα των προξενείων και τη λειτουργία τους, να ακούσει τα προβλήματα των Ελλήνων του εξωτερικού και όχι οι άνθρωποι αυτοί να ασχοληθούν με το δικό του πρόβλημα.
