Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω προσωπικά σε σένα που νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός. Που κοιτάς τον εαυτό σου και δυσκολεύεσαι να δεις την αξία σου. Ίσως σε πλήγωσε κάποιος. Ίσως ακόμα περιμένεις ένα μήνυμα που δεν ήρθε ποτέ ή ένα τηλεφώνημα που δεν έγινε. Μπορεί να βιώνεις μια απόρριψη ή έναν χωρισμό που σε έκανε χίλια κομμάτια. Μπορεί να μην πήρες τη δουλειά για την οποία τόσο πάσχισες. Και τώρα μένεις με την αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά με σένα – «Γιατί όχι εγώ; Τι μου λείπει;»
Θα σου έλεγα ψέματα αν σου έλεγα πως δεν ξέρω από πρώτο χέρι αυτό το συναίσθημα. Φυσικά και το έχω ζήσει. Έχω υπάρξει σ’ εκείνο το σκοτεινό μέρος – όχι ένα γεωγραφικό σημείο, αλλά μια ψυχική κατάσταση όπου νιώθεις ανεπαρκής, αόρατος, ασήμαντος. Εκεί που αρχίζεις να αμφισβητείς την ίδια σου την αξία. Και γνωρίζω καλά πως αυτός ο εσωτερικός διάλογος μπορεί να γίνει ανελέητος. Αυτό το κείμενο είναι για σένα.
Πρόσφατα, ήμουν καλεσμένη σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο απ’ όπου αποφοίτησα, για να μιλήσω σε μια ομάδα υποψήφιων διδακτόρων. Αγχωμένοι και εξαντλημένοι από τα πάνω και τα κάτω ενός διδακτορικού, προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να υπενθυμίσουν στον εαυτό τους πως η αξία τους παραμένει ακέραιη. Ένας φοιτητής με ρώτησε: «Από πού αντλείς την αίσθηση της αξίας σου;» Και τότε κατάλαβα πόσο βαθιά είναι η ανάγκη μας να ακούσουμε μια αλήθεια που έχουμε ξεχάσει: η αξία σου δεν προέρχεται από αυτό που πετυχαίνεις. Η αξία σου ξεκινά από τη στιγμή που αναπνέεις. Είσαι πολύτιμος/η επειδή υπάρχεις. Επειδή είσαι εδώ. Υπάρχεις, άρα αξίζεις.
Ας το πάμε λίγο πιο πέρα. Μέσα στη διαδρομή της ζωής σου – όποια κι αν ήταν – έχεις κάνει απίθανα πράγματα. Μπορεί να μην είναι πράγματα που χειροκροτά το πλήθος, που γίνονται viral ή που σε κάνουν εξώφυλλο! Αλλά εξακολουθούν να είναι σημαντικά. Ίσως βοήθησες κάποιον χωρίς να το ξέρει κανείς. Ίσως σηκώθηκες από το κρεβάτι μια μέρα που όλα μέσα σου φώναζαν να παραιτηθείς. Ίσως στάθηκες δίπλα σε έναν φίλο, μαγείρεψες για την οικογένειά σου, φρόντισες ένα λουλούδι, φρόντισες ένα παιδί, είπες έναν καλό λόγο σε έναν άγνωστο. Αυτά είναι πραγματικά επιτεύγματα. Είναι μικρά, καθημερινά θαύματα που κάνεις διαρκώς, όμως δεν αναγνώρισες ποτέ.
Μεγαλώσαμε σε έναν κόσμο που μας έμαθε να μετράμε την αξία μας με τίτλους, βραβεία, σχέσεις, εικόνα. Και κάπως έτσι, αρχίζουμε να ψάχνουμε τη δύναμη έξω από εμάς. Γιατί, αν η αξία σου εξαρτάται μόνο από αυτά, τι θα απογίνεις όταν τα χάσεις;
Η πραγματική αλλαγή συμβαίνει τη στιγμή που αποφασίζεις να μην υποτιμάς πια τον εαυτό σου, να μην τον σαμποτάρεις, να μην τον μειώνεις. Να του σταθείς όπως στέκεσαι σε κάποιον που δε βλέπει την αξία του, αλλά εσύ αγαπάς.
Η εσωτερική αξία δεν εξαφανίζεται όταν χάνεις μια δουλειά ή μια σχέση. Δεν μειώνεται όταν αποτυγχάνεις. Δεν εξαϋλώνεται όταν κάποιος δεν σε βλέπει. Η αξία σου παραμένει. Όσο αναπνέεις, η αξία σου είναι παρούσα. Δεν την διαπραγματεύεσαι, δεν την κερδίζεις – την έχεις ήδη.
Αν κάτι θέλω να κρατήσεις σήμερα, είναι αυτό: Δεν χρειάζεται κανείς να σε εγκρίνει για να είσαι σημαντικός. Δεν χρειάζεται κανείς να σε αγαπήσει για να είσαι άξιος αγάπης. Η αξία σου είναι δεδομένη. Ξεκίνα από αυτή τη βασική, θεμελιώδη αλήθεια και κάνε το επόμενο βήμα – όχι για να αποδείξεις ότι αξίζεις, αλλά επειδή ήδη αξίζεις.
Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
MSc Psychology (c.) (Brunel University of London)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF & The Solution Focused Universe)
