Αναμφίβολα είναι η «Επιτυχία τής Χρονιάς».
Το «Για την Παρέα», ένα «(μετα)μεσημεριανάδικο»,
καταφέρνει να κατακτά την τηλεοπτική κορυφή,
παρ’ ότι αυτό σπανιότατα κατορθώνεται
από εκπομπή που ανήκει στη συγκεκριμένη τυπολογία.

Γιατί όμως;
Ποιο «μαγικό φίλτρο» διαθέτει η εν’ λόγω εκπομπή
και συζητιέται περισσότερο από κάθε άλλην κατά τη φετινή σεζόν;
Ποια είναι η «Συνταγή τής Επιτυχίας (της)»;

Η Εμπειρία έχει (απο)δείξει,
ότι όλα ξεκινούν από τη Μονάδα
και -για να καταλήξουν ξανά στη Μονάδα
(δηλαδή, στη «νούμερο Ένα» θέση, στην Κορυφή)-
πρέπει να περάσουν από το εξαιρετικά δύσβατο μονοπάτι που λέγεται «Ομάδα».
Ακόμη κι αν είσαι ο Καλύτερος, ο Κάλλιστος, ο Υπέρτατος,
αν η ομάδα σου είναι χαμαιτυπείο,
είσαι καταδικασμένος να μη φτάσεις στον πήχυ που σού αξίζει.

Φυσικά, σε μία ομάδα δεν είναι απαραίτητο να είναι όλοι κορυφαίοι·
τουναντίον, μία τέτοια συνύπαρξη συνήθως αποδεικνύεται προβληματική,
διότι το κάθε ισχυρό «εγώ» στήνει το δικό του μπαϊράκι.
Ως εκ’ τούτου,
το δομικώς σημαντικό στοιχείο
για να πάει μπροστά και να μεγαλουργήσει το (εκάστοτε) Σύνολο,
είναι να υπάρχει εύστοχος διαμοιρασμός των ρόλων
και ουδείς από τούς τροχούς τής αμάξης να είναι ξεφούσκωτος,
ουδείς από τούς κρίκους τής αλυσίδας να είναι φτιαγμένος από ζελέ.
Το «Για την Παρέα», λοιπόν, είναι ένα εξαιρετικό σύνολο,
το οποίο αξιοποιεί καταπληκτικά την Επικοινωνία
και παράγει Απολαυστική Τηλεοπτικότητα.

Ξεκινάμε από την σκαλέτα τής εκπομπής,
η οποία είναι από τις πλέον αρμονικές και εύστοχες
στην Ιστορία τής Ελληνικής Τηλεόρασης·
τηρουμένων των αναλογιών και κόντρα στη «Θολή Κουλτούρα»,
το «Για την Παρέα» είναι Υπόδειγμα Τηλεόρασης.

Μία σκαλέτα εκπληκτικά δομημένη, σοφή, αφαιρετική,
η οποία δεν περιέπεσε στον πειρασμό τής μπαρόκ επιδεικτικότητας
και ακριβώς γι’ αυτό πήρε δικές της τις εντυπώσεις
(δεν λέω «έκλεψε τις εντυπώσεις»,
διότι η κλοπή εντυπώσεων είναι εξ’ ορισμού υποβαθμιστική προσέγγιση).

Βασικότατο όπλο τής εκπομπής είναι το Σλόγκαν.
Στο «Για την Παρέα» τα σλόγκαν είναι πολλά·
ένα τεράστιο μαρκετίστικο επίτευγμα
που στηρίζεται στην Πρωτοτυπία και στην Αυθεντικότητα.

Ειδική μνεία αξίζει στο «Σλόγκαν τής Δεκαετίας».
Ο Νίκος Μουτσινάς παίρνει ένα ρήμα που έχει εκ’ φύσεως «ζουμί»
και βάζοντας πάνω σε αυτό το αβανταδόρικο ρήμα την προσωπική του σφραγίδα,
το αναβαθμίζει σε ατάκα με πυρηνική δυναμική.
Το αδιανόητα κολλητικό «Προκαλώωωωωωωω…»
οφείλει την εκκωφαντική επιτυχία του
στο ηχόχρωμα τής φωνής τού Μουτσινά,
στη μακρόσυρτη εκφορά,
στο χαρακτηριστικό κούνημα των δαχτύλων τού παρουσιαστή
(ο οποίος υποστηρίζει με αυτόν τον τρόπο τη μακρόσυρτη εκφορά)
και στην ταυτόχρονη ηχητική συνοδεία των ντραμς.
Τέλειο από κάθε άποψη.

Όμως, πριν από το «Προκαλώωωωωωωω…»,
η Έννοια τού Σλόγκαν είναι ήδη απογειωμένη στο «Για την Παρέα»,
από τα πρώτα κιόλας λεπτά.
Ο Μουτσινάς δεν επιδίδεται σε ανερμάτιστους και κουραστικούς προλόγους,
αλλά εισάγει αμέσως τούς τηλεθεατές στο Παρασύνθημα.
Αμέσως μετά την ωδική εισαγωγή τής μπάντας «Αλκατράζ» 
(η οποία μπάντα παίζει τον δικό της, πολυποίκιλο ρόλο, 
στην πραγμάτωση τού concept)
και τον δικό του χαιρετισμό,
αναφέρει τις διευθύνσεις τής εκπομπής στα «social media»
συνοδεύοντας τις συλλαβές από το σχετικό hashtag
με κινήσεις που παραπέμπουν σε Σαμουράϊ
ο οποίος κάνει αδέξια προσπάθεια να χορέψει τσιφτετέλι.

Το τσιφτετελοειδές σήμα αποτελεί το έναυσμα
για να εισβάλει στο στούντιο η «Βάνια».
Η «Βάνια»
είναι μία συγκλονιστική αυτοσαρκαστική καρικατούρα τού Γυναικείου Φύλου, 
ένα λατρεμένο ουγκανοειδές που μιλάει λες και έχει «κρεατάκια»,
ενώ συνάμα τού έχει σταθεί μία ολόκληρη βραστή πατάτα στον λαιμό·
μία γκιωνάκεια περσόνα που παραπέμπει ευθέως στο περίφημο «Πορτοκαλάδα θέτε;».

Το «Καλησπέρα στη μπαρέαμ…» είναι η ατάκα τής εισόδου της,
ενώ αποχωρεί χορεύοντας
και συνοδευόμενη από το ξεπροβόδισμα τού Μουτσινά
«Αν η Δευτέρα (η Τρίτη, κ.ο.κ.) είχε πρόσωπο, θα ήταν η Βάνια.».
Η θεωρητικά «κομπάρσος»
έχει τη δική της συνεισφορά στα σλόγκαν τής εκπομπής·
έτσι, αποδεικνύεται με τον πλέον πειστικό τρόπο,
πως αυτό το concept δεν έχει μονόχνωτο σκεπτικό
και δεν έχει στηθεί πάνω στον σαθρό προσανατολισμό
να γλείφουν άπαντες οι συντελεστές τον παρουσιαστή
για να φανεί ότι αυτός είναι ο αποκλειστικός δικαιούχος τής επιτυχίας.

Ακόμη και τα πιο απλά,
ο Νίκος Μουτσινάς τα κάνει στο «Για την Παρέα» με όμορφο και ελκυστικό τρόπο.
Η φράση «Στείλτε μήνυμα. Μην το λυπηθείτε.»
με την οποία προτρέπει τούς τηλεθεατές
να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό τής εκπομπής,
ξεφεύγει από τα καθιερωμένα βαρετά promo αυτού τού είδους.
Ακόμη πιο αξιοθαύμαστο είναι το «Καλό Μεσημεράκι»
που χρησιμοποιεί ως υπονοούμενο για να σχολιάσει σεξιστικές εικόνες·
μία μεταφορική διατύπωση
που αποτελεί εξαιρετική χείρα συμφιλίωσης με τον Μικροαστισμό·
ναι μεν ειρωνεύεται με έξοχα λεπτεπίλεπτο τρόπο τον Μικροαστό
και τις πουριτανικές φοβίες του,
αλλά τού δηλώνει, συνάμα,
ότι δικαιούται να είναι και αυτός μέλος μίας μεγάλης δημόσιας παρέας.

Εν’ κατακλείδι,
το «Για την Παρέα» είναι μία εκπομπή με αρχή, μέση και τέλος,
χωρίς αποκλεισμούς, μισαλλοδοξίες και απωθητική επιθετικότητα.

Ο Νίκος Μουτσινάς χρησιμοποιεί με σεβασμό το Υπονοούμενο,
χωρίς ίχνος χυδαιότητας.
Ο Νίκος Μουτσινάς χρησιμοποιεί με έξοχο τρόπο το Στερεότυπο
και ακριβώς γι’ αυτό η εκπομπή αποτελεί μηχανή παραγωγής σλόγκαν.
Το Ιδανικό Στερεότυπο είναι το Σλόγκαν·
ο Νίκος, λοιπόν, εξιδανικεύει το Στερεότυπο.

Ο Μουτσινάς δεν κάνει για πρώτη φορά τηλεόραση,
ούτε κάνει για πρώτη φορά επιτυχία
(όπως, βεβαίως, έχει κάνει και αποτυχίες·
θυμίζω, ενδεικτικώς, ότι τέτοιες ήταν -ή, θεωρήθηκαν-
ο «Πρωϊνός Καφές» με συμπαρουσιάστρια την Κατερίνα Ζαρίφη,
το μείγμα «stand-up comedy» και «talk-show» με τίτλο «Nick O’Clock»
και το σόου «Sunday Live»με συμπαρουσιάστρια τη Ζέτα Μακρυπούλια). 

Στη συντριπτική πλειοψηφία τους,
τα «δημόσια πρόσωπα» θέλουν να εμφανιστούν παντί τρόπω στο «Για την Παρέα»,
διότι η σάτιρα τού Μουτσινά είναι καλοπροαίρετη, είναι καλόψυχη,
δεν έχει και δεν εκπέμπει κακία ακόμη κι όταν είναι αιχμηρή.
Τηρουμένων των αναλογιών, πρόκειται για «εκπομπή-μνημείο»·
μία εκπομπή που όταν κάποτε φτάσει στο τέλος της,
όλοι θα νοσταλγούν την εποχή που την παρακολουθούσαν.

Συνελόντι ειπείν,
το «Φαινόμενο “Νίκος Μουτσινάς”»
είναι συνδυασμός των δύο υποστάσεων που έχει η έννοια «Φαινόμενο»:
το Μοναδικό και η Παροδικότητα.
Ένας ιδιαιτέρως ταλαντούχος και αληθινά ευγενικός άνθρωπος,
ο οποίος διάγει την απολύτως ευτυχή συγκυρία
όπου όλες οι παράμετροι βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο.

Ήδη η συγκεκριμένη εκπομπή δημιουργεί με την αυθεντικότητά της
μία βαριά και αδιαχείριστη κληρονομιά για τον ίδιον της τον εαυτό.  
Το «Για την Παρέα» έγινε «Μόδα»·
το συγκεκριμένο στοιχείο συνιστά τεράστια επιτυχία,
αλλά ακριβώς το υψηλότατο μέγεθος τής αποδοχής
είναι -οποία ειρωνεία- η «Αρχή τού Τέλους».

Απλά, στην προκειμένη περίπτωση είναι τέτοια τα υλικά,
που η «Αρχή» θα διαρκέσει για πολύν καιρό
και το «Τέλος» θα αργήσει να έρθει.
Αυτή (θα) είναι η επιβράβευση για το γεγονός
ότι όλοι οι συντελεστές τού «Για την Παρέα» γουστάρουν που είναι εκεί.
Η πασίδηλη «χημεία» που υπάρχει μεταξύ τους
είναι η γενεσιουργός δύναμη που παράγει τη Μεταδοτικότητα.

Υ.Γ.
Δεν θα μπορούσα σε τούτο το πόνημα,
να μην τιμήσω κι εγώ το κορυφαίο μουτσίνειο σλόγκαν.
Ως εκ’ τούτου..:
Προκαλώωωωωωωω…, …τον Νίκο Μουτσινά…, …να μού δώσει συνέντευξη.

Ο Υπο-Κοσμικός

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης