Ποτέ, ρε, πρόλαβε και πέρασε ο ρημάδης ο χρόνος. Δώδεκα ολόκληροι μήνες και δεν πήραμε χαμπάρι. Πότε τις φάγαμε, και τι είναι αυτό που φάγαμε, τις 365 μέρες;

Από τον έναν χρόνο, στον άλλον. Μια ζωή με τη σκέψη ότι κάθε χρόνος φεύγει πιο γρήγορα από τον προηγούμενο. Μέχρι που η μια Πρωτοχρονιά μέχρι την άλλη μοιάζει σα μια ανάσα.

Τρεχαλητό μια ολόκληρη χρονιά. Άγχος. Δουλειές που δεν λένε να τελειώσουν, κι αν τελειώσουν θα είναι συνήθως με άσχημο, όχι αίσιο τέλος, χωρίς να αποφέρουν κέρδη.

Περισσότερα στο apodytiriakias.gr

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης