Είμαι στο Μάντσεστερ. Στο γήπεδο της Γιουνάιτεντ. Με παρέα δημοσιογραφικά παρακολουθούμε τον τελικό του τσάμπιονς ληγκ Μίλαν-Γιουβέντους. Το αίσχος! Ειλικρινά σου λέω δεν θυμάμαι ποια πήρε το κύπελλο στα πέναλτυ μετά το 0-0, το αηδιαστικό 120λεπτο 0-0 των δύο ιταλικών ομάδων.
Γαμώ τα λεφτά τους, της Μίλαν και της Γιουβέντους. Γαμώ τους Μπερλουσκόνηδες τους. Τελικός κυπέλλου και στα π@π@ρια τους οι φρατέλι. Βγήκαν στο γήπεδο για να μην παίξουν μπάλλα. Και οι δυο θέλανε τη νίκη, όμως με π@@στικο τρόπο. Αντιποδοσφαιρικά, όμως με αποθέματα κάργα ψυχικά.
Την είδαμε την Γιουβέντους πως απέκλεισε την Ρεάλ στη Μαδρίτη. Σκυλιά μονάχα. Μαντρόσκυλα. Πέτρες τους πετάς και τις δαγκώνουν στον αέρα. Στα π@π@ρια μου. Εγώ θέλω να δω μπάλλα. Εγώ θέλω να δω Μέσι.
Ξέρω ποιο είναι το έργο. Η Γιουβέντους θα παίξει για τη νίκη. Αυτό είναι το κακό. Δεν θα βγει τρισχαριτωμένη παρθένα στο γήπεδο και είδατε όλοι πόσο μπροστά μπορεί να φθάσει ένα κορίτσι με αρχές ηθικές, και δεν τρέχει τίποτα αν μου βάλει χέρι στον πωπό η Μπαρτσελώνα. Όχι!
Η Γιούβε θα τα δώσει όλα πρώτα για να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της και κάποια στιγμή να δαγκώσει το δεξί αρχ@δ@ του Σουάρες και το αριστερό του Νεϋμάρ. Η οχιά.
ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΜΥΣΤΙΚΟ της Γιουβέντους στον τελικό, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
