Διαβάζοντας την εξασέλιδη συνέντευξη του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο περιοδικό ‘Οασις’ διαπιστώνει κανείς ότι ο εξαίρετος ρόκερ τραγουδιστής, μετά από 35 χρόνια δράσης, τώρα ΨΑΧΝΕΤΑΙ, επιλέγει (και) τραγούδια που σίγουρα δεν του πάνε. Και αφήστε τον να επιμένει «δεν παγιδεύομαι στα πρέπει, κάνω πάντα ό,τι μου’ ρχεται».
Προφανώς τα κομάτια ροκ του νέου του δίσκου ‘Ουράνια τόξα κυνηγώ’ δεν κρίθηκαν (από τον πανέξυπνο μάνατζερ Κώστα Γιαννίκο) δυνατά και ‘προς διαφήμιση’. Αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα ακουγόταν από το ραδιόφωνο ‘Οασις’88’ (του Γιαννίκου επίσης…) αποκλειστικά ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο, το ‘ζεϊμπέκικο της φυλακής’. Με πραγματικά σπουδαίο στίχο από τον ποιητή του ‘Ερωτικού’ Αλκη Αλκαίο.
Αλλά, τι να το κάνεις; Ακους τη φωνή του Παπακωνσταντίνου να ερμηνεύει «όποτε σε θυμήθηκα / στα πέλαγα κοιμήθηκα / και ξύπνησα σε κάστρα» και διαπιστώνεις μια σαφέστατα ροκ φωνή να βγαίνει από τη… Βαστίλη και όχι από οποιαδήποτε λαϊκή φυλακή. Θέλω να πω, ο Βασίλης τραγουδάει ένα ζεϊμπέκικο ως ‘επαναστάτης’ και όχι πονεμένος μοναχικός άντρας! Δηλαδή, το τραγουδάει με τη γνώριμη συνταγή του ροκ ταλέντου του…
Ισως φταίνε οι ανυποψίαστοι θαυμαστές του (που ενδεχομένως δεν θα αποδεχτούν τη ζεϊμπεκιά) επειδή μεγάλωσαν με τα «Χαιρετίσματα στην εξουσία» και τις διάσημες επαναστατικές επιτυχίες του παρελθόντος που γέμισαν θάρρος μια ολόκληρη γενιά, ελάχιστα χρόνια μετά την ιστορική καταιγίδα της συναυλίας στο Γούντστοκ. Ισως πάλι να φέρει ευθύνη η έλλειψη ικανών συνθετών ροκ μουσικής – τραγουδιών, που να ξέρεις…
Το σίγουρο είναι ότι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ήταν και παραμένει ο κορυφαίος ερμηνευτής του ροκ στην Ελλάδα. Αλλωστε η πρωτιά (και ανατροπή των δεδομένων στις κυκλοφορίες των κυριακάτικων φύλλων) της ‘Ελευθεροτυπίας’ με προσφορά το έργο του Παπακωνσταντίνου, το επιβεβαίωσε πρόσφατα. Το ότι ο καλλιτέχνης τόλμησε να γράψει (με τον τρυφερό Αλκαίο) ζεϊμπέκικο τον τιμά. Το ότι το ερμήνευσε μάλλον όχι. Αν αποφασίσει –κάποια στιγμή- να το δώσει σε λαϊκό (και δοκιμασμένο) συνάδελφό του μπορεί να δούμε τον γάτο Γιαννίκο να τρίβει τα χέρια του (για να ξεμουδιάσουν από το παραδάκι)…
