Σύμφωνα με μια πρόσφατη μετα-ανάλυση, στα αποτελέσματα μελετών που διερευνούσαν όλες τις νέες ουρολογικές θεραπείες δεν συμπεριλαμβάνονταν όλες οι πληροφορίες σχετικά με τις πιθανές παρενέργειες. Βρέθηκαν σημαντικές ελλείψεις στην αναφορά παρενεργειών, οι οποίες δεν παρουσίαζαν καμία βελτίωση, καθώς οι μελέτες διαδέχονταν η μία την άλλη. Κάποιες μελέτες μάλιστα συχνά παρέλειπαν παρενέργειες οι οποίες είχαν καταγραφεί κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών.
Η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που επικεντρώθηκε ξεκάθαρα στις θεραπείες που αφορούν στο ουρογεννητικό σύστημα και διερεύνησε τις κλινικές δοκιμές που δημοσιεύθηκαν σε 4 μεγάλα ουρολογικά περιοδικά το 1996 και το 2004. Οι ερευνητές έψαχναν κυρίως τους λόγους για τους οποίους σε κάποιους ασθενείς η θεραπεία έπρεπε να διακοπεί ή για τους οποίους κάποιοι αποχώρησαν από την κλινική δοκιμή.
Το 72% των δοκιμών συμπεριελάμβανε πληροφορίες σχετικά με τουλάχιστον μία παρενέργεια. Το 20% όμως δεν έκανε καμιά αναφορά σε πιθανή βλαπτική επίδραση της θεραπείας σε κανένα σημείο του άρθρου. Το 18% των μελετών που ανέφεραν πιθανές παρενέργειες δεν συμπεριελάμβανε καμιά σχετική πληροφορία στον τίτλο ή την περίληψη του άρθρου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πολύ σημαντικό να συμπεριλαμβάνονται αυτές οι πληροφορίες στην περίληψη, γιατί αυτό είναι το τμήμα του άρθρου που διαβάζεται πιο συχνά από τους ενδιαφερόμενους.
Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν την ανάγκη να αναφέρονται με συστηματικό τρόπο οι πιθανές παρενέργειες των θεραπειών στα ουρολογικά περιοδικά. Με τον τρόπο αυτό θα γίνεται η καλύτερη εκτίμηση των παρεμβάσεων και θα διευκολύνεται η επιστημονικά τεκμηριωμένη ουρολογική πρακτική.
Πηγή: Reuters
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
