Μήπως ήρθε η ώρα να ρυθμιστεί καλύτερα η δωρεά σπέρματος;
Σε μία πρόσφατη δημοσίευση αναφέρεται πως ένας δωρητής σπέρματος, θα μπορούσε να είναι ο βιολογικός πατέρας μέχρι και150 παιδιών. Αυτού του τύπου οι αποκαλύψεις εγείρουν ανησυχίες για τα παιδιά που γεννιούνται με τη δωρεά σπέρματος από το ίδιο άτομο, αναφορικά με την πιθανότητα να φέρουν νοσήματα γονιδιακής αιτιολογίας αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εξάπλωσής τους στο γενικό πληθυσμό. Υπάρχει λοιπόν πλέον το εξής ερώτημα: Μήπως έχει έρθει η ώρα να ελέγχεται η δωρεά σπέρματος σε κυβερνητικό επίπεδο;
Τον περασμένο Ιούλιο στις ειδήσεις του ABC αναφέρθηκε ότι 24 παιδιά, των οποίων ο βιολογικός πατέρας ήταν ο ίδιος δότης σπέρματος, είχαν μεγάλη πιθανότητα να εμφανίσουν ένα κληρονομούμενο δυνητικά θανατηφόρο καρδιακό νόσημα. Τον Αύγουστο σε γνωστή εφημερίδα ανακοινώθηκε ότι ένας δωρητής σπέρματος με σύνδρομο Asperger είναι ο βιολογικός πατέρας 22 παιδιών, κάποια εκ των οποίων έχουν ήδη εκδηλώσει σημεία αυτισμού.
Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει καθορισμένο πρωτόκολλο αλλά μόνο κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τη δωρεά σπέρματος. Η Αμερικανική εταιρεία αναπαραγωγικής ιατρικής συστήνει τον περιορισμό των δωρεών, έτσι ώστε να αναλογούν 25 γεννήσεις, με τη βοήθεια αυτής της διαδικασίας, σε πληθυσμό 800.000 ατόμων, καθώς και να υπάρχουν καταγραφές ώστε οι γονείς να μπορούν να αναζητήσουν πληροφορίες σχετικά με την πιθανότητα το παιδί τους να έχει βιολογικά αδέρφια.
Ένας δωρητής σπέρματος που δε διατηρεί την ανωνυμία του αλλά αποκαλύπτει την ταυτότητα του είναι πιο πιθανό να έχει αλτρουιστικά κίνητρα. Σε κάθε περίπτωση όμως κάποιες πληροφορίες αποκαλύπτονται στη γυναίκα ή το ζευγάρι. Στη Σουηδία για παράδειγμα οι μόνες πληροφορίες που μπορεί να πάρει κανείς συμπεριλαμβάνουν ύψος, βάρος, καθώς και χρώμα μαλλιών , ματιών και δέρματος. Στις ΗΠΑ μπορεί να δοθούν κι επιπλέον πληροφορίες όπως είναι ένα βιογραφικό σημείωμα ή ακόμα και αρχεία εικόνας και ήχου.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι λήπτες του σπέρματος θεωρούν σημαντική την ανωνυμία του δότη, είναι η εξασφάλιση της μη ανάμειξής τους. Κάποιοι όμως μετανιώνουν την επιλογή του ανώνυμου δότη, όταν για παράδειγμα το παιδί θέλει να γνωρίσει περισσότερα για αυτόν. Εκτιμάται μάλιστα ότι ένα στα τρία παιδιά που γεννήθηκε με σπέρμα από δότη, επιθυμεί πληροφορίες για το βιολογικό του πατέρα.
Υπάρχει ένας κίνδυνος λάθους αναφορικά με τις πληροφορίες που δίνονται από κλινικές ή τράπεζες σπέρματος, γεγονός που δίνει στην ανωνυμία των δωρητών ένα φαινομενικά μεγαλύτερο πλεονέκτημα, ακριβώς επειδή η διατήρηση της ανωνυμίας δεν θέτει τις κλινικές και τις τράπεζες υπεύθυνες για τη διαφύλαξη των στοιχείων για μεγάλο διάστημα. Επιπρόσθετα η πλειοψηφία των δωρητών είναι ανώνυμοι με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα σχετικό έλλειμμα σε αποθέματα σπέρματος από δότες που αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους.
Στις ΗΠΑ όμως η νέα τάση που επικρατεί, θέλει τις γυναίκες ή τα ζευγάρια να γνωρίζουν την ταυτότητα του δότη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιες κλινικές και τράπεζες σπέρματος να δέχονται σπέρμα μόνο από δότες που δε θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.
Στην Αγγλία ο ανώτερος αριθμός παιδιών που μπορεί να γεννηθούν από το σπέρμα του ίδιου δότη είναι 10. Η Γαλλία και η Σουηδία έχουν λάβει επίσης περιοριστικά μέτρα. Ο έλεγχος της διαδικασίας της δωρεάς του σπέρματος και η φύλαξη των απαραίτητων στοιχείων, φαίνεται πως είναι σημαντικός για την περιφρούρηση της υγείας των παιδιών που γεννιούνται με τη βοήθεια της.
Πηγή : medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας,
Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος,
Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
