Μετά από αυτή την ήττα (και) στη Βασιλεία, ένα είναι σίγουρο: ότι ο Γερμανός προπονητής των Ελβετών Οτμαρ Χίτσβελ «αφαίρεσε» για δεύτερη φορά, δηλαδή οριστικά, την «ταυτότητα» του συμπατριώτη του Ότο Ρεχάγκελ και φυσικά έγινε αυτός φαβορί για απ’ ευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ της Αφρικής.
Και λέμε αυτό το «οριστικά, διότι θεωρείται εντελώς απίθανο να ξαναβρεθούν αντιμέτωποι οι δυο τους, με δεδομένη τη συνταξιοδότηση του Όθωνα» (ή αναχώρησή του για το Ανόβερο…).
Κάτι ακόμη είναι σίγουρο. Ότι ο δικός μας εξακολούθησε να έχει σε εκτίμηση τον Βύντρα, ένα επιπόλαιο αμυντικό, ο οποίος προτιμάται στην εθνική, αν και έχει χάσει τη θέση βασικού στην ομάδα του… Θυμίζω ότι αυτός ο παίκτης δεν ήταν πρώτη φορά που ‘κρέμασε’ την ομάδα του…
Είναι να αναρωτιέται κανείς: μα είναι δυνατό να μην υπάρχει ένας δεξιός οπισθοφύλακας γι’ αυτή την έρημη την εθνική μας ομάδα, παρά μόνο ο Λουκάς Βύντρα;; Όπως διαπιστώθηκε, πριν την αποβολή (αυστηρή ή μη δεν έχει σημασία, όταν σε σφυρίζει ο διαιτητής του «οργίου» Τουρκίας – Ελβετίας πριν μερικά χρόνια…), η ελληνική ομάδα αγωνιζόταν με σιγουριά και αυτοπεποίθηση και είχε εκνευρίσει τους γηπεδούχους.
Με δεδομένη την κόπωση από τα μέσα του β’ μέρους, ήταν σχεδόν βέβαιο πως το ρήγμα στην άμυνα θα εμφανιζόταν.
Ένα ακόμη σφάλμα του ομοσπονδιακού μας προπονητή, αφορά την έλλειψη επιθετικού χαφ. Απόντος Καραγκούνη, ο Ρεχάγκελ δεν τόλμησε να χρησιμοποιήσει τον Γιώργο Φωτάκη (αυτόν είχε επιλέξει). Άραγε γιατί τον πήρε μαζί του; Μήπως για να «προσκυνήσει» τον Άγιο Ιάκωβο (πολιούχο του ωραίου γηπέδου της Βασιλείας;)
Ο Σωτηρακόπουλος του «Μega» έδωσε ως γνήσιος φιλέλληνας το τηλεοπτικό χρονικό του αγώνα, αποφεύγοντας να μοιράσει την κριτική του όπως απαιτούσε ο ρόλος του, με βάση τα σοβαρά λάθη που γίνονταν. Υπέπεσε στο «προπατορικό αμάρτημα» του κλάδου, που μας έδωσε πλήθος σχολιαστών, οι οποίοι έβλεπαν μόνο βαθιά πατριωτικά το ποδόσφαιρο και ποτέ ως διασκέδαση. Τι άλλο;
Τετάρτη βράδυ πάλι, μετά το ντέρμπι στο ομιχλώδες Κινσινάου της Μολδαβίας…
