Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Τα παλιά τα χρόνια, το πρώτο γήπεδο τής ζωής ενός παιδιού ήταν ο Δρόμος.
Δύο πέτρες ήταν αρκετές για να έπαιζαν τον ρόλο των τερμάτων,
τα λιγοστά αυτοκίνητα που κινούνταν τότε στα σοκάκια
επέτρεπαν τη σχεδόν αδιάλειπτη ποδοσφαιρική αναμέτρηση,
η μπάλα -άλλοτε φτιαγμένη από πετσί και άλλοτε πλαστική-
ήταν ο πρώτος συνειδητός έρωτας για τούς πιτσιρικάδες,
οι οποίοι χωρίζονταν σε δύο ομάδες και κηρυσσόταν με συνοπτικές διαδικασίες η έναρξη τού Ντέρμπι.
Το «Ντέρμπι τής Γειτονιάς», το Ξεκίνημα των Ονείρων.
Το Σύστημα που ακολουθούταν απαρεγκλίτως, ήταν μεν πρωτόγονο και παντελώς απλοϊκό,
όμως διέθετε στον πυρήνα του την ακλόνητη αλήθεια
που (θα) ισχύει πάντοτε στο «Χρηματιστήριο τού Ποδοσφαίρου».
Οι καλύτεροι παίκτες, οι πιο προικισμένοι, οι πιο ταλαντούχοι,
έπαιζαν πρωτίστως στην επίθεση και δευτερευόντως στο κέντρο,
η κλίμακα αξίας ήταν φθίνουσα όσο κατευθυνόσουν στα μετόπισθεν,
ο τερματοφύλακας ήταν συνήθως ο πιο άσχετος και ο πιο δυσκίνητος τής παρέας.
Το Γκολ ήταν -όπως και θα είναι πάντοτε- η Πεμπτουσία,
το Γκολ έπαιρνε τη Δόξα, ο γκολτζής εκέρδιζε τον θαυμασμό και τον σεβασμό.
Βεβαίως, αυτή η κατάσταση είχε και τις παραφωνίες της,
καθώς υπήρχαν και οι νεαροί απατεωνίσκοι που κατασκηνώνανε στην περιοχή των αντιπάλων,
αδιαφορώντας για τα ανασταλτικά καθήκοντά τους
και περιμένοντας πότε θα ερχόταν το τόπι προς το μέρος τους
για να εσκόραραν και κορδωνόμενοι να έκαναν τη σχετική φιγούρα.
Αυτή η απολύτως ιδιοτελής στατικότητα, αυτή η ιδιότυπη «κατασκήνωση», ήταν γνωστή και ως «Περίπτερο».
*** Το κυριακάτικο ντέρμπι Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός μάς προσέφερε συγκλονιστικές στιγμές·
η κρισιμότητά του, η διακύμανση τού σκορ, η υψηλή ένταση,
τα συναισθήματα που άλλαζαν από τη μία στιγμή στην άλλη,
οι μεγάλες φάσεις, οι χαμένες ευκαιρίες, οι καθυστερήσεις που δεν έλεγαν να τελειώσουν,
ήταν τα κυρίαρχα συστατικά που έφτασαν εν τέλει να εμπλουτιστούν
με το ανεπανάληπτο και θεμιτό «περίπτερο» τού τερματοφύλακα Κοτάρσκι,
ο οποίος είχε προωθηθεί στην επίθεση τής ομάδας του
με σκοπό να συνεισέφερε στην ύστατη προσπάθεια που κατέβαλαν οι γηπεδούχοι
προκειμένου να έφταναν στην ισοφάριση.
Αυτό που συνέβη στην «Τούμπα»,
πιθανότατα δεν έχει προηγούμενο στα Παγκόσμια Χρονικά
και καταδεικνύει ότι ο Παναθηναϊκός έφυγε με το πολύτιμο «διπλό»
βασιζόμενος πολυπτύχως στην τύχη του
και γλυτώνοντας σε πλείστες περιπτώσεις τη σκληρή τιμωρία
για τα -δυνητικώς ολέθρια- λάθη που αφειδώς διέπρατταν οι παίκτες του.
Μέχρι να εφτάναμε, όμως, στο… «ρεκόρ Γκίνες» τού Κοτάρσκι,
υπήρχαν οι ανησυχητικές προαναγγελίες
που πιστοποιούν τις εσφαλμένες επιλογές τού πρόσφατου παρελθόντος.
Το ακριβοπληρωμένο «ποδοσφαιρικό τίποτα» που λέγεται «Σπόραρ»
-μετά το συγκυριακό γκολ που επέτυχε κατά τού Ολυμπιακού
αξιοποιώντας το δώρο τού ξοφλημένου Παπασταθόπουλου-
τώρα είχε επανέλθει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του
και έχανε ευκαιρίες με το τσουβάλι
(σημειωτέον ότι η φερόμενη ως «ασίστ» στο γκολ τού Μπερνάρ,
δεν ήταν στην πραγματικότητα συνειδητή πάσα τού Σπόραρ στον συμπαίκτη του,
αλλά ένα -για την ακρίβεια, ακόμη ένα- χείριστο κοντρόλ του).
Το ακριβοπληρωμένο «ποδοσφαιρικό τίποτα» που λέγεται «Βέρμπιτς»
μπήκε ως αλλαγή στο 82ο λεπτό
και η μοναδική συμμετοχή του στο ματς ήταν ότι δέχθηκε κίτρινη κάρτα στο… 82ο λεπτό
(όχι, δεν πρόκειται για τυπογραφική παραδρομή, αλλά για τη σκληρή πραγματικότητα).
Και μετά, ήρθε το μεταγραφικό απόκτημα τού Ιανουαρίου, ο «μπετατζής» Κλάϊνχάϊσλερ,
ο οποίος μπήκε ως αλλαγή στο 81ο λεπτό
και επρόλαβε στα λίγα λεπτά τής συμμετοχής του να πάρει κίτρινη κάρτα στο 93ο λεπτό
κι αμέσως μετά, στο 96ο λεπτό, να υποπέσει σε ηλιθιωδέστατο πέναλτι,
που καταλογίστηκε αλλά εν τέλει ακυρώθηκε διότι είχε προηγηθεί απολύτως οριακό οφ-σάϊντ.
Ο Παναθηναϊκός κατέρρεε ψυχολογικώς στις εσχατιές τής αναμέτρησης,
οι παίκτες του είχαν το μυαλό τους στο σφύριγμα τής λήξης και όχι στο παιχνίδι,
ο Π.Α.Ο.Κ. επετίθετο κατά ριπάς,
οι «Πράσινοι» βρίσκονταν υπό το καθεστώς ακαταπολέμητης εγκελαδίτιδας,
το Άγχος, η Σπασμωδικότητα, η Απόγνωση ήταν εδώ.
Τέσσερα κόρνερ παρεχώρησε ο Π.Α.Ο. στις καθυστερήσεις,
οι στραβοκλοτσιές διαδέχονταν η μία την άλλη,
η μπάλα δεν έβγαινε από την περιοχή των φιλοξενουμένων,
ο πορτιέρε των γηπεδούχων εισήλθε κι αυτός στο πολυάνθρωπο «νταβαντούρι»,
και θα είχε φτάσει να χριστεί σκόρερ
αν η κεφαλιά του δεν αποκρουόταν πάνω στη γραμμή από τον Κώτσιρα.
Όταν ο Κοτάρσκι κατέφθασε στην περιοχή τού Παναθηναϊκού,
το χρονόμετρο έδειχνε «103΄ 03΄΄».
Όταν ο Κοτάρσκι εξήλθε από την περιοχή τού Παναθηναϊκού,
το χρονόμετρο έδειχνε «105΄ 43΄΄».
Ο Φώτης Ιωαννίδης μόλις είχε καταφέρει να εκτοξεύσει ένα γεμάτο βολέ προς το κέντρο,
ο διαιτητής εσφύριζε τη λήξη και έβαζε τέλος στο μαρτύριο,
τα 2 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα τού Κοτάρσκι
συνιστά -ίσως- παγκόσμιο ρεκόρ παραμονής τερματοφύλακα στην αντίπαλη περιοχή.
Μετά από την άμυνα που ήταν «για τα πανηγύρια», τώρα ήταν η ώρα για τα πανηγύρια…
*** Το «Τριφύλλι» πήρε τεράστιο αποτέλεσμα·
πρόκειται -τηρουμένων των αναλογιών- για «νίκη τίτλου»,
πρόκειται για νίκη που -εάν κατακτηθεί το πρωτάθλημα- θα μνημονεύεται ως «Ορόσημο».
Όμως,
αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κλείνει τα μάτια
μπροστά στις εντοπισμένες παθογένειές του,
διότι -πέρα από τα πασίδηλα κενά στο ρόστερ του-
εμφανίζεται ψυχολογικά ευάλωτος και ασταθής σε κρίσιμες στιγμές.
Ναι, αναμφιβόλως τα δώδεκα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα παράγουν τεράστια επιβάρυνση,
μα από την άλλη είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχει εικόνα κατάρρευσης
που εν τέλει φτάνει να καθαγιάζεται από τη «Θεά Τύχη»
(και βεβαίως,
σε ετούτο το ευοίωνο πλαίσιο οφείλουμε να προσθέσουμε
το πέναλτι που εκέρδισε και εξετέλεσε εύστοχα ο Φώτης Ιωαννίδης
-με την ευφυή κίνησή του και με τη μαχητικότητά του-
αμέσως μετά την ισοφάριση τού Π.Α.Ο.Κ.,
καθώς η συγκεκριμένη εξέλιξη συνέβη σε εξαιρετικώς κομβικό σημείο τού ματς).
Συνελόντι ειπείν, ο Παναθηναϊκός διεκδικεί τον ρόλο τού «Γκαστόνε»,
αλλά οφείλει να συνειδητοποιήσει εγκαίρως
ότι στη ζωή υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις όπου η Τύχη έχει παίξει άσχημα παιχνίδια.
…
Συν Αθηνά και χείρα κίνει, συν Τύχη και χείρα κίνει, και όλα θα πάνε καλά.
Πλέον, το Πρωτάθλημα είναι πολύ κοντά,
όμως θέτει δύο βασικές προϋποθέσεις ώστε να προστεθεί στην Παναθηναϊκή Τροπαιοθήκη:
Καθαρό Μυαλό και Ψυχή Βαθιά!
Ο Αθλητάμπουρας
