Λόγω… κεκτημένης ταχύτητας (και φυσικά φόρμας), αν ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε άμεσα τη γαλλική Σεντ Ετιέν (και μάλιστα πρώτα στο Καραϊσκάκη), δε γεννάται θέμα: θα είχε με το μέρος του τα ποσοστά για την πρόκριση στις «16» του ΟΥΕΦΑ. Όμως, στις 18 Φεβρουαρίου, θα πρέπει ο Ντουντού να αποδείξει ότι έχει διατηρήσει το επαναστατικό του ταμπεραμέντο, ο νεαρός Ντιόγο να μη φοβηθεί και οι λοιποί μαχητές να αποδειχθεί ότι παραμένουν το ίδιο τυχεροί όσο με αντίπαλο Μπενφίκα και Χέρτα στο Νέο Φάληρο. Οι αναμετρήσεις με τη Σεντ Ετιέν μπορεί να μη δείχνουν αδυσώπητοι, όμως είναι δύο αγώνες σοβαροί. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Βαλβέρδε θα προτιμούσε δυτική ομάδα και όχι κάποια τύπου… Μέταλιστ (που τη βρίσκεις απέναντί σου και δε σου κάνει κέφι να τα δώσεις όλα…). Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός έχει το «πάνω χέρι» με τη νέα του αντίπαλο, αφού:
1.- Δεν αποτελεί φόβητρο, καθότι στερείται επαρκούς πείρας στην Ευρώπη.
2.- Δε στηρίζεται εδώ και καιρό στον άρχοντα των γηπέδων, Μισέλ Πλατινί…
Για τον Παναθηναϊκό, η κλήρωση στη Νιόν δεν ήταν εύκολη, άσχετα αν απέφυγε τα «αφεντικά» του Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως, η Βιγιαρεάλ δεν είναι από τα ονόματα που προκαλούν τρόμο, πλέον, στον αντίπαλό τους. Στη μέρα της, είναι σε θέση να φύγει με θετικό αποτέλεσμα –λέμε τώρα– από το Μάντσεστερ ή το Λίβερπουλ, εντούτοις –όπως φαίνεται καθαρά στο πρωτάθλημα Ισπανίας– υστερεί της ομάδας που διέπρεπε πριν δύο – τρία χρόνια, όταν με τον κορυφαίο «σχεδιαστή» του Κόσμου (σ.σ.: υποκειμενική η άποψη) Χουάν Ρικέλμε σημάδευε τα τρόπαια σε Ευρώπη και Ισπανία. Ο Παναθηναϊκός έχει σοβαρά ποσοστά να βρεθεί στις «8» της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
ΥΓ: Αν ο Πατέρας και οι λοιποί κουβαρντάδες της ΠΑΕ φέρουν σε πέρας κάποιες (ενισχυτικές) λύσεις, κάνοντας χρήση της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, τόσο το καλύτερο για το «τριφύλλι»!
