Άκουσα, τον διοικητή του κέντρου κράτησης Sde Teiman, να εξηγεί: «Η ανώτατη διοίκηση λέει ότι το Sde Teiman αποκαλείται νεκροταφείο». Παρόλα αυτά, τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και το κοινό αγνοούν σκόπιμα την εφιαλτική μεγάλη εικόνα του Sde Teiman.
Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα καθώς περίμενα να μεταδοθεί αυτή την εβδομάδα στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα του Ισραήλ η ερευνητική έκθεση για τα γεγονότα στο κέντρο κράτησης Sde Teiman εν μέσω του πολέμου Ισραήλ-Γάζας, όπου υπηρέτησα ως έφεδρος. Δεν ήταν εύκολη απόφαση για μένα να συμμετάσχω όταν ζήτησαν να μου πάρουν συνέντευξη οι παραγωγοί του ντοκιμαντέρ της εξέχουσας ισραηλινής ερευνητικής ομάδας.
Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης σπάνια δείχνουν στο κοινό τι γίνεται στο όνομά τους, και το κοινό, από την πλευρά του, προτιμά να κρατάει τα μάτια του ερμητικά κλειστά. Και για άλλη μια φορά, η συνέντευξή μου δεν συμπεριλήφθηκε στο τελικό σκέλος της έκθεσης, ούτε αναφέρθηκε τίποτα σχετικά με τη συστηματική κακοποίηση και τον θάνατο κρατουμένων, για τα οποία γνωρίζουν πολλοί ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματούχοι.
Η εκπομπή «Zman Emet», που κυριολεκτικά μεταφράζεται ως «Ώρα Αλήθειας», δεν μετέδωσε την αλήθεια στο κοινό. Μετέδωσε μια φιλτραρισμένη αλήθεια, ίσως χειρότερη από ένα ψέμα. Το ρεπορτάζ επικεντρώθηκε κυρίως σε μια μεμονωμένη, διαβόητη έρευνα του ισραηλινού στρατού για κακοποίηση στο Sde Teiman: Μια τεκμηριωμένη περίπτωση σεξουαλικής επίθεσης με ξένο αντικείμενο που διαπράχθηκε από στρατιώτες της μυστικής μονάδας των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων γνωστής ως «Δύναμη 100».
Το «Zman Emet» επικεντρώθηκε σε αυτό το περιστατικό και στο πώς η έρευνα που ακολούθησε, μετατράπηκε σε σχεδόν ανταρσία κατά του κράτους δικαιούμαι τη βοήθεια κυνικών πολιτικών. Το περιστατικό κορυφώθηκε με ένα εξαγριωμένο πλήθος, στο οποίο συμμετείχαν πολλοί Ισραηλινοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που εισέβαλαν στο Sde Teiman και σε μια άλλη κοντινή στρατιωτική βάση για να υποστηρίξουν τους φερόμενους ως δράστες. Εστιάζοντας σε αυτή τη μία υπόθεση, η εκπομπή αγνόησε σκόπιμα το ευρύτερο πλαίσιο, την αηδιαστική μεγάλη εικόνα που είναι το Sde Teiman .
Όπως γνωρίζει όποιος έχει πάει εκεί, το Sde Teiman είναι ένα σαδιστικό στρατόπεδο βασανιστηρίων. Από τα τέλη του 2023, δεκάδες κρατούμενοι έχουν μπει ζωντανοί και έχουν φύγει σε σακούλες πεθαμένοι. Υπάρχουν μαρτυρίες από φρουρούς, γιατρούς και κρατούμενους, που όλοι αφηγούνται παρόμοια γεγονότα. Τίποτα από αυτά δεν αναφέρθηκε στην έρευνα. Σαν η επίγεια κόλαση που δημιουργήσαμε εκεί να συνοψίζεται σε ένα μόνο γεγονός που μπορεί να εξηγηθεί με μια αφηρημένη συζήτηση σχετικά με τη νομιμότητα των διαφόρων τύπων σωματικής τιμωρίας.
Αλλά είδα αυτή την κόλαση. Είδα έναν κρατούμενο να πεθαίνει μπροστά στα μάτια μου. Καθόταν με άλλους κρατούμενους, με δεμένα μάτια, και κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι είχε φύγει. Παρακολούθησα τον διοικητή της εγκατάστασης να μαζεύει τους πάντες για να προσπαθήσει να μετριάσει την καθημερινή ρουτίνα της κακοποίησης, την αχαλίνωτη χρήση βίας, τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες κρατούνταν οι κρατούμενοι. Τον άκουσα να εξηγεί: «Η ανώτατη διοίκηση λέει ότι ο Sde Teiman αποκαλείται νεκροταφείο και αυτό πρέπει να το σταματήσουμε».
Είδα ανθρώπους να φτάνουν στις εγκαταστάσεις από τη Λωρίδα της Γάζας τραυματισμένοι και μετά να λιμοκτονούν για εβδομάδες χωρίς ιατρική περίθαλψη. Τους είδα να ουρούν και να αφοδεύουν επάνω τους επειδή δεν τους επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Μπορώ ακόμα να τους μυρίσω. Πολλοί από αυτούς δεν ήταν καν μέλη της Nukhba (της δύναμης κομάντο της Χαμάς που ηγήθηκε της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου), ήταν απλώς απλοί Παλαιστίνιοι πολίτες από τη Γάζα που κρατήθηκαν για έρευνα και, αφού υπέστησαν βάναυση κακοποίηση, αφέθηκαν ελεύθεροι όταν αποδείχθηκε ότι ήταν αθώοι. Δεν είναι περίεργο που πέθαναν άνθρωποι εκεί. Το περίεργο είναι ότι κάποιοι επέζησαν.
Οι ερευνητές του “Zman Emet” σοκαρίστηκαν όταν τους τα είπα όλα αυτά, αλλά τίποτα από αυτά δεν συμπεριλήφθηκε στην έκθεση. Τι συμπεριλήφθηκε στην τελική έκδοση; Ο επικεφαλής του τμήματος ερευνών της στρατιωτικής αστυνομίας προσποιούμενος άγνοια: «Μέχρι εκείνη τη στιγμή»– που σημαίνει, μέχρι να λάβουν μια αναφορά για έναν τραυματισμένο, αιμορραγούντα κρατούμενο – «δεν είχαμε κανένα προειδοποιητικό σημάδι».
Αλήθεια; Μέχρι εκείνο το σημείο, πρώην κρατούμενοι, καθώς και στρατιώτες και ιατρικό προσωπικό που υπηρετούσαν στο Sde Teiman είχαν δημοσιεύσει μαρτυρίες για ακραία κακοποίηση, απάνθρωπες συνθήκες και έλλειψη βασικής ιατρικής περίθαλψης. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ακούσουν ή ακόμα και απλώς να μετρήσουν τον αριθμό των κρατουμένων που εισέρχονταν και να τον συγκρίνουν με τον αριθμό εκείνων που δεν κατάφεραν να βγουν. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Σέρλοκ Χολμς.
Όλοι όσοι υπηρέτησαν στο Sde Teiman το γνωρίζουν. Γνωρίζουν για τα βασανιστήρια, τις χειρουργικές επεμβάσεις που έγιναν χωρίς αναισθησία και τις άθλιες συνθήκες υγιεινής. Αλλά τίποτα από αυτά δεν μεταδόθηκε. Σαν ένα στρατιωτικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, που λειτουργεί με την πλήρη γνώση των ανώτερων διοικητών, να είναι λιγότερο ενδιαφέρον ή σημαντικό από μια μεμονωμένη περίπτωση κακοποίησης που μπορεί να διαψευσθεί ή να επιβεβαιωθεί – μια ολόκληρη εκπομπή για το Sde Teiman, χωρίς στην πραγματικότητα να μιλάμε για το Sde Teiman.
Αυτό που συμβαίνει στο Sde Teiman δεν είναι μυστικό. Κι όμως οι περισσότεροι Ισραηλινοί δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτό, ακόμη και τώρα, επειδή τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης το έχουν σχεδόν αγνοήσει. Αυτός είναι και ο λόγος που συμφώνησα για τη συνέντευξη. Επειδή οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τις εγκαταστάσεις κράτησής μας σε σακούλες με πτώματα, και οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου δεν το έχουν καν ακούσει.
Αλλά περισσότερο από το να αποκαλύψει την αλήθεια για τον Sde Teiman, το πρόγραμμα αποκάλυψε πώς μια τέτοια πραγματικότητα μπορεί να επιμένει. Ο λόγος είναι ότι οι Ισραηλινοί δημοσιογράφοι, που έχουν πλήρη επίγνωση των γεγονότων, επιλέγουν να τα αποκρύψουν, ώστε να μπορούν αντ’ αυτού να πουλήσουν μια περιορισμένη, τοπική ιστορία για μερικά «κακά μήλα». Το Sde Teiman δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι, σαφώς, μια ιστορία για την πολιτική – μια πολιτική που εφαρμόζεται και διατηρείται με την ενεργό συνενοχή των ισραηλινών μέσων ενημέρωσης.
- Το άρθρο οφείλεται σε έναν ανώνυμο έφεδρο των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων.
Σχόλια αναγνωστών:
- «Η δράση ορισμένων από τους Σιωνιστές των Ηνωμένων Πολιτειών θα προκαταλάβει τελικά τους πάντες ενάντια σε αυτό που προσπαθούν να πετύχουν.Φοβάμαι πολύ ότι οι Εβραίοι είναι σαν όλους τους αουτσάιντερ. Όταν φτάνουν στην κορυφή, είναι εξίσου μισαλλόδοξοι και σκληροί όσο ήταν κι οι άλλοι λαοί απέναντί τουςόταν ήταν από κάτω. Λυπάμαι πολύ για αυτή την κατάσταση, επειδή η συμπάθειά μου ήταν πάντα με το μέρος τους».
Χάρι Τρούμαν, επιστολή στην Ελεονώρα Ρούσβελτ, 23 Αυγούστου 1947
- «Οι Εβραίοι, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ, πολύ εγωιστές. Δεν τους νοιάζει πόσοι Εσθονοί, Λετονοί, Φινλανδοί, Πολωνοί, Γιουγκοσλάβοι ή Έλληνες δολοφονούνται, βασανίζονται ή εκτοπίζονται, εφόσον οι Εβραίοι τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης».
Χάρι Τρούμαν, ημερολόγιο, στις 21 Ιουλίου 1947
Η Βιβλιοθήκη Τρούμαν ανέφερε ότι ο πρώην πρόεδρος έκανε αυτές τις παρατηρήσεις κατά τη συνάντησή του με τον Χένρι Μόργκενταου,τον Αμερικανο-εβραίο πρώην υπουργό Οικονομικών υπό τον Φράνκλιν Ρούσβελτ.
- Με αυτή τη θαρραλέα πράξη, ο αρθρογράφος έδειξε ότι έχει συνείδηση και μπορεί να σκέφτεται και να κρίνει μόνος του, χωρίς να πιστεύει τυφλά στην κατήχηση και την προπαγάνδα. Αν και η συνέντευξη δεν έχει μεταδοθεί, είναι πολύ σημαντική. Ελπίζω ότι υπάρχουν ξένοι δημοσιογράφοι που διαβάζουν αυτό το άρθρο και μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του και να μεταδώσουν τη συνέντευξή του σε άλλες χώρες.
- Από τα πολλά σημάδια της ηθικής κατάπτωσης του Ισραήλ, κανένα δεν είναι πιο καταδικαστέο από την κανονικοποίηση των βασανιστηρίων των κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές.
- Είμαι βαθιά ευγνώμων σε όλους τους Ισραηλινούς πολίτες και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκθέτουν και καταγγέλλουν αυτή τη βάρβαρη πρακτική και με αυτόν τον τρόπο μαρτυρούν στον κόσμο ότι το Ισραήλ δεν στερείται ευσυνείδητων και θαρραλέων κοινοτήτων.
