Gideon Levy

HAARETZ – 13 Ιουλίου 2025

 

https://www.haaretz.com/opinion/2025-07-13/ty-article-opinion/.premium/the-guernica-of-israels-war-of-extermination-in-gaza/00000197-f

Pablo Picasso. Guernica. 26 Απριλίου 1937 [προσθήκη του Επιμελητή]

Guernica. Η Guernica στο Ντέιρ αλ-Μπαλά, την περασμένη Πέμπτη. Δεκαπέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων 10 βρεφών και παιδιών και τριών μητέρων. Το σημείο: ένας σταθμός διανομής βρεφικού γάλακτος, η τοπική κλινική φροντίδας μωρών.

Ο Ομάρ Μεσμές κουβαλάει τη σορό της 3χρονης ανιψιάς του, Άγια, η οποία ήταν ανάμεσα στους 10 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο γυναικών και πέντε παιδιών, που σκοτώθηκαν σε ισραηλινή επιδρομή, ενώ περίμεναν να λάβουν συμπληρώματα διατροφής σε ιατρική κλινική που διαχειρίζεται το Project Hope στο Ντέιρ αλ-Μπαλάχ της Γάζας, την Πέμπτη. Πίστωση: Abdel Kareem Hana/AP

Αρχικά, ακούς τις κραυγές, από αυτές που σου παγώνουν το αίμα. Στη συνέχεια, η κάμερα εισχωρεί καθώς ο δρόμος στροβιλίζεται από σκόνη και συντρίμμια από τον βομβαρδισμό. Η πρώτη εικόνα είναι μια μικρή ομάδα μητέρων και μωρών που κρατιούνται η μία πάνω στην άλλη. Μία από τις μητέρες ξαπλώνει ανάσκελα, φαινομενικά ήδη νεκρή. Μια άλλη σκύβει πάνω από το άψυχο μωρό της, ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο. Μια τρίτη σφίγγει το μωρό της – είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς αν είναι ζωντανό ή νεκρό – καθώς μια ηλικιωμένη γυναίκα κάθεται δίπλα της, ζαλισμένη και σιωπηλή.

Ένας άντρας φωνάζει στη θλιμμένη γυναίκα: «Αρκετά, αρκετά!» Αλλά εκείνη του απαντά με μια κραυγή αγνής αγωνίας.

Η κάμερα γλιστράει αργά στον δρόμο, σταματώντας στα πεσμένα σώματα δύο νεαρών ανδρών. Μήπως είναι οι πατέρες; Στη συνέχεια, παρασύρεται προς δύο ακόμη σωρούς από πτώματα και μετά τινάσσεται μακριά, σαν να μην μπορεί να αντέξει το θέαμα. Ένας έφηβος κείτεται μπρούμυτα, δύο άλλοι είναι μπρούμυτα. Και οι τρεις φαίνονται νεκροί. Ένα ποδήλατο βρίσκεται εγκαταλελειμμένο στην άκρη του δρόμου. Ένας πατέρας σκύβει πάνω από το σώμα του βρέφους του.

Κάποιος προχωράει ανάμεσα στα σώματα. «Αλ-Τιγιάρα», λέει, εννοώντας το αεροπλάνο που έριξε τις βόμβες. Ένα αγόρι ξαπλώνει με το πρόσωπό του πιεσμένο στην άσφαλτο, με αίμα να τρέχει από το κεφάλι του. Το χέρι του τρέμει σε έναν τελευταίο σπασμό ζωής. Η κόκκινη λίμνη από κάτω του απλώνεται σταθερά. Δύο γυναίκες ξαπλώνουν κουλουριασμένες στο πεζοδρόμιο, σχεδόν σαν κουτάλια. Ανάμεσά τους αναπαύεται το σώμα ενός μικρού κοριτσιού.

Ακούγεται η φωνή του άνδρα που ηχογραφεί. Μιλάει σε μια γυναίκα που κρατάει στην αγκαλιά της την κόρη της που μόλις δολοφονήθηκε: «Εντάξει, είσαι καλά». Προσπαθεί να ηρεμήσει τη μητέρα που κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό της – που μόλις δολοφονήθηκε. Η γυναίκα κοιτάζει επίμονα την αδιάφορη κόρη της, μετά τον κοιτάζει και τον ρωτάει αβοήθητη: «Τι της συνέβη;»

Στο βάθος, η φωνή ενός άλλου άνδρα φωνάζει: «Υπάρχει αυτοκίνητο εδώ να τους μεταφέρει;» ενώ ένας άλλος άνδρας φωνάζει για βοήθεια, φωνάζοντας: «Κοιτάξτε εδώ!» Μια γυναίκα που κρατάει σφιχτά το νήπιό της ουρλιάζει: «Χρειάζεται ασθενοφόρο! Παρακαλώ πάρτε τον, του έκοψαν το χέρι». Ο άνδρας που καταγράφει τη σκηνή της λέει: «Ξάπλωσέ τον στο έδαφος».

Απέναντι από το δρόμο, τα σώματα δύο νεαρών ανδρών κείτονται ξαπλωμένα ανάσκελα. Ντυμένοι με κουρέλια, με σκισμένα παπούτσια, ο ένας με παραμορφωμένο πόδι. Τα χέρια τους είναι τεντωμένα, τα στόματα ανοιχτά – ίσως είχαν χρόνο να φωνάξουν για βοήθεια.

Όχι πολύ μακριά, μια έφηβη κοπέλα βρίσκεται πεσμένη μπρούμυτα, με το σώμα της τεντωμένο στο πεζοδρόμιο, τα πόδια της να χύνονται στον δρόμο. Είναι νεκρή. Ένα τρομοκρατημένο νήπιο θάβει το πρόσωπό του στην αγκαλιά της μητέρας του. Κοντά, μια άλλη μητέρα κάθεται κρατώντας σφιχτά το άψυχο σώμα του μωρού της στα γόνατά της. Ουρλιάζει από αγωνία, τα μάτια της παρακαλούν, το σώμα της λικνίζεται καθώς κλαίει – κάθε κίνηση τραντάζει το μικροσκοπικό πτώμα. Το κεφάλι του μωρού πέφτει σαν κούκλας. Ίσως προσπαθεί να το επαναφέρει στη ζωή, αλλά είναι μάταιο.

Μια γυναίκα ξαπλώνει στο δρόμο, ακουμπώντας το κεφάλι της στο πεζοδρόμιο. Το παιδί της είναι ξαπλωμένο δίπλα της, με το αίμα να τρέχει ακόμα από το κεφάλι του. Λίγα λεπτά πριν, το σώμα του έκανε μια τελευταία, αχνή κίνηση. Η μητέρα πιέζει το πρόσωπό της στο δικό του, σαν να προσπαθεί να αναπνεύσει την τελευταία του πνοή. Ο αέρας είναι γεμάτος με αδιάκοπες, ασταμάτητες κραυγές – γυναίκες και παιδιά κλαίνε σε μια στοιχειωτική χορωδία πόνου και τρόμου.

Κανείς δεν φροντίζει τους τραυματίες: Δεν έχει μείνει κανείς για να τους βοηθήσει. Σύντομα, οι νεκροί και οι τραυματίες θα φορτωθούν σε κάρα με γαϊδούρια και θα μεταφερθούν στα ερείπια του πλησιέστερου νοσοκομείου, του νοσοκομείου Shuhada al-Aqsa στο Ντέιρ αλ-Μπαλάχ.

Guernica. Guernica στο Ντέιρ αλ-Μπαλάχ, την περασμένη Πέμπτη. Δεκαπέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων 10 βρεφών και παιδιών και τριών μητέρων. Το σημείο: ένας σταθμός διανομής βρεφικού γάλακτος, η τοπική κλινική φροντίδας μωρών.

Ο Πάμπλο Πικάσο ζωγράφισε τον διάσημο πίνακά του ως απάντηση στον βομβαρδισμό της βασκικής πόλης Guernica στις 26 Απριλίου 1937, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου.

Αυτά τα βίντεο, τα οποία το CNN και άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν ότι έλαβαν, είναι η Guernica του πολέμου εξόντωσης του Ισραήλ στη Γάζα. Κάθε Ισραηλινός πρέπει να δει αυτή την Guernica. Κι όμως, σχεδόν κανένας Ισραηλινός δεν την έχει δει και σχεδόν κανένας Ισραηλινός δεν θα την δει ποτέ.

Στη Νεβέ Ιλάν, όπου στεγάζονται τα ειδησεογραφικά στούντιο των ισραηλινών Channel 12 και Channel 13, οι προπαγανδιστές και οι πλαστογράφοι εγκεφάλου αποφάσισαν ότι οι Ισραηλινοί δεν χρειάζεται να γίνουν μάρτυρες της γενοκτονίας στη Γάζα. Και αυτή η απόφαση θα ονομαστεί δημοσιογραφία.

Μπορείτε να διαβάστε το ρεπορτάζ της Haaretz σχετικά με τον βομβαρδισμό που σκότωσε 10 παιδιά, κάνοντας κλικ εδώ. 

 Σχόλια αναγνωστών του άρθρου:

  • Ας είμαστε ειλικρινείς. Λένε «ο πιο ηθικός στρατός στον κόσμο»… Λένε «η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή»… Τι άλλο; 
  • Αεράς. Σε τι είδους θεό ή θεούς προσεύχονται οι πολεμοκάπηλοι (παντού) που τους «επιτρέπουν» αυτές τις πράξεις φρίκης και ντροπής… αηδιάζω και ντρέπομαι για την ηλιθιότητα του πολέμου… Αυτό δεν είναι πρόοδος και πολιτισμός. Είναι απλώς καλύτερα εργαλεία για να σκοτώνουν και να καταστρέφουν όλα όσα θα έπρεπε να επιδιώκουν οι άνθρωποι… διοικούμαστε από μια επαίσχυντη κακιστοκρατία... 
  • Σλόμο. Για να κατανοήσετε την ισραηλινή σκληρότητα, δείτε δύο σημαντικούς ιστότοπους και ένα βιβλίο:

1) Κεφάλαιο 5 του βιβλίου «Εβραϊκή Ιστορία, Εβραϊκή Θρησκεία», του ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων Israel Shahak. https://yplus.ps/wp-content/uploads/2021/01/Shahak-Israel-Jewish-History-Jewish-Religion-The-Weight-of-Three-Thousand-Years.pdf

2) ”Εθνικοί στη Χαλάχα (Ιουδαϊκός νόμος)” από την Daat Emet, μια εβραϊκή ουμανιστική οργάνωση που αποκαλύπτει τους σκληρούς νόμους κατά των εθνικών στον Ιουδαϊσμό. https://daatemet.org.il/en/torah-science-ethics/religion-ethics/gentiles-in-halacha/

3) Το βιβλίο «Ο Εκατονταετής Πόλεμος κατά της Παλαιστίνης», του Ρασίντ Χαλίντι, του κορυφαίου Παλαιστίνιου διανοούμενου σήμερα. 

  • Μακάρι κάποιος να μπορούσε να ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΕΙ εδώ ένα αντίγραφο της Guernica του Πικάσο. Αξίζει όσο 1000 λέξεις. 
  • Ολόκληρο το άρθρο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αφορμή για έναν πίνακα που δημιουργείται από Τεχνητή Νοημοσύνη. 
  • Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως – «Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις δήλωσαν ότι ο στόχος της επιδρομής ήταν ένας «τρομοκράτης» που είχε συμμετάσχει στην ενορχηστρωμένη από τη Χαμάς επίθεση στις 7 Οκτωβρίου 2023, η οποία πυροδότησε τον πόλεμο στη Γάζα. Ο Ισραηλινός Στρατός πρόσθεσε ότι λυπάται για οποιαδήποτε βλάβη σε άσχετα άτομα και δήλωσε ότι διερευνά το περιστατικό.»

Η κοινοτοπία του κακού – Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) πρόσθεσαν ότι λυπούνται για οποιαδήποτε βλάβη σε μη εμπλεκόμενα άτομα και δήλωσαν ότι διερευνούν το περιστατικό.

Οι «ηρωικοί» πιλότοι της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας που υπερασπίζονται το Ισραήλ από την υπαρξιακή απειλή που θέτουν τα παιδιά της Γάζας.

Αν και αμφιβάλλω αν επηρέασε τη συνείδηση του πιλότου που πραγματοποίησε την επίθεση, ελπίζω να του έδειξαν τα βίντεο με τα αποτελέσματα της επίθεσης στην ενημέρωση μετά την αποστολή. Κάποια μέρα μπορεί να αποκτήσει συνείδηση και να συνειδητοποιήσει τι τέρας ήταν. 

  • Παρεμπιπτόντως, η δήλωση των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων δεν κατονόμασε τον «τρομοκράτη», όπως είναι η πρακτική τους όταν εξοντώνεται ένας στόχος «υψηλής αξίας». Παρόλα αυτά, πρέπει να ήταν τερατώδες η νομική ομάδα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων να εγκρίνει μια επίθεση σε μια κλινική παιδικής φροντίδας… 
  • Τα τέρατα είναι ο Νετανιάχου και οι μπράβοι του. 
  • Δεν νομίζω ότι οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις ελέγχουν πλέον τίποτα, σε ότι αφορά τις εντολές που δίνονται. Νομίζω ότι η δολοφονική μηχανή λειτουργεί από μόνη της και σκοτώνει.

Το 2018, το 40% των νεαρών δόκιμων των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων ήταν εθνικοί θρησκευτικοί έποικοι. Άνθρωποι που πραγματικά θεωρούν δίκαιο τον θάνατο των Αράβων. Ακόμα και η ανώτερη διοίκηση αποτελείται από ψυχοπαθείς, όπως ο Γιεχούντα Βαχ.

Αυτοί οι άνθρωποι απλώς εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να δολοφονήσουν και η παλιά, κοσμική «ελίτ» που πίστευε σε μια «ευγενική» κατοχή/αποικιοποίηση δεν έχει πλέον τη δύναμη να τους σταματήσει. Τελείωσε. Οι τρελοί είναι υπεύθυνοι για ολόκληρη τη χώρα. Το μόνο που κάνει ο Ισραηλινός Στρατός είναι να κάνει τέτοιες τρελές και γελοίες δημοσιεύσεις που «δικαιολογούν» τα εγκλήματα. 

  • Πώς γίνεται να είχαν στοχοποιήσει έναν τρομοκράτη της 7ης Οκτωβρίου, αλλά σκότωσαν μόνο μωρά και τις μητέρες τους; Είτε οι πιλότοι των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων είναι πολύ-πολύ κακοί (όπως θα έλεγε ο Τραμπ), είτε οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις μας λένε ένα ακόμη ψέμα, όπως συνήθως… Σίγουρα θα επέλεγα τη δεύτερη απάντηση.

Άλλα σχετικά άρθρα της Haaretz:

 

 

 

 

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης