Διάγουμε δυστοπία…
Διάγουμε δυστοπική εποχή…
Είναι παγιωμένη πλέον η αίσθηση και φτάνει να αγγίζει τη Βεβαιότητα,
ότι η Ανθρωπότητα έχει εισέλθει ξανά σε άκρως επικίνδυνες ατραπούς,
η Μαζοποίηση και η Αμορφωσιά κορυφώνονται,
η Τεχνολογία υποδαυλίζει την επικρατούσα Βλακεία.
Η «U.N.E.S.C.O.» («United Nations Educational, Scientific, Cultural Organization»),
η οποία έχει δημιουργηθεί από τα «Ηνωμένα Έθνη»
προκειμένου να υποστηρίζονται η Εκπαίδευση, η Επιστήμη, και ο Πολιτισμός,
προέβη το 1978 σε διεισδυτική προσέγγιση τής έννοιας «Αναλφαβητισμός»
και εισήγαγε στο κοινωνιολογικό πεδίο τον όρο «Λειτουργικώς Αναλφάβητος»,
περιγράφοντας ένα ανατριχιαστικό φαινόμενο που προσλαμβάνει πια καθεστωτικές διαστάσεις.
Για να περιγράψω απλοποιημένως το ζήτημα,
«Λειτουργικώς Αναλφάβητος» θεωρείται κάθε άνθρωπος
που είναι ανίκανος να ανταποκριθεί στις βασικές γνωσιακές απαιτήσεις
(ήτοι, στην Ανάγνωση, στη Γραφή και στην Αριθμητική)
και -κατ’ επέκτασιν- διακρίνεται για την άκρως προβληματική προσωπική ανάπτυξή του,
αδυνατώντας συνεπαγωγικώς να συνεισφέρει στην ανάπτυξη τής κοινότητάς του.
…
Διάγουμε δυστοπία…
Διάγουμε δυστοπική εποχή…
Η «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης τής Ποιότητας
στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση»
κρούει εδώ και πολλά χρόνια τον κώδωνα τού κινδύνου,
καθώς τα αποτελέσματα που εξάγονται από τις στατιστικές έρευνές της
τεκμαίρουν το μέγα πρόβλημα που διαπιστώνουμε ούτως ή άλλως στην Καθημερινότητα.
Η Νεολαία -σε ποσοστά που ξεκινούν από το 20% και έχουν ανησυχητικώς αυξανόμενη τάση-
δεν μπορεί να επιτελέσει στοιχειώδεις πνευματικές λειτουργίες,
το «Κοκομπλόκο» επέρχεται τόσο εύκολα και τόσο συχνά,
που φτάνει εν τέλει να έχει ταυτοτική δυναμική.
Κι όμως,
πίσω από ετούτην τη δυστοπία όπου τα παιδιά πετιούνται ανοχύρωτα στις σαρκοβόρες αρένες,
υπάρχει ένα «Σύστημα» που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία,
καθώς επιλέγει να παράγει «ούγκανα» για να διαχρονίζει τις εξουσίες του.
Εν κατακλείδι, χωρίς να αφαιρώ από τούς πιτσιρικάδες την Προσωπική Ευθύνη,
οι ένοχοι και ηθικοί αυτουργοί για αυτήν την κατάντια
είναι οι Γονείς, οι Δάσκαλοι, οι Δημοσιογράφοι, οι Δημοσιολόγοι
και εν γένει κάθε λειτούργημα που εντέλλεται a priori να προστατεύει την Παιδεία.
Αναρίθμητα «μαργαριτάρια» και «ελληνικούρες» μάς κατακλύζουν αδιαλείπτως,
η Πολιτεία εκκωφαντικώς απούσα,
οι «μεγάλοι» παραδίδουν συνεχώς στους «μικρούς» το σπονδυλωτό μάθημα
με τίτλο «Πώς να είσαι ένας πετυχημένος ηλίθιος»,
οι ανίκανοι σημερινοί «δάσκαλοι»
γαλουχούν τούς ακόμη πιο ανίκανους «δασκάλους» τού εγγύς μέλλοντος,
το Λάθος εκφεύγει τής Εξαιρέσεως και γίνεται Κανόνας.
Η τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
αυτό το ψωραλέο-ξιπασμένο-φαντασιόπληκτο εθνικιστικό μόρφωμα
όπου ο Πατριωτισμός χρησιμοποιείται ως πρόφαση κι επίφαση,
όχι μόνο δεν προστατεύει το «“Υπ’ Αριθμόν Ένα” Εθνικό Στοιχείο»,
αλλά παραμένει απαθής -έως και απολαμβάνει συμμετέχοντας-
τούς βιασμούς που υφίσταται η Ελληνική Γλώσσα
(τα «Μ.Μ.Ε.» και το Διαδίκτυο πολλαπλασιάζουν την επίδραση τής σαθρής κουλτούρας).
Κατόπιν τούτων, ουδεμία έκπληξη μεν, αποστροφή δε,
νιώσαμε ημείς οι ολίγοι που ανθιστάμεθα στην Καθεστωτική Αμορφωσιά,
όταν εχθές -κατά τη διάρκεια τής συνέντευξης Τύπου τού Νίκου Ανδρουλάκη στη «Δ.Ε.Θ.»-
ακούσαμε μία ρεπόρτερ τού «Mega»
που δεν είναι σε ηλικία παιδίσκης ώστε να δικαιούται την Επιείκεια,
να απευθύνεται στον πρόεδρο τού «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»
και να ευτελίζει τη θεσμική διαδικασία με τον απαράδεκτο σολοικισμό της:
«Καλό μεσημέρι, κύριε Πρόεδρε.
Έχετε δηλώσει ότι το “ΠΑ.ΣΟ.Κ.” θέλετε να είναι πρώτο στις Εκλογές έστω και για μία ψήφο·
έχετε πει χαρακτηριστικά “Αλλιώς, θα μείνει η ΄Νέα Δημοκρατία΄.”.
Ο εκλογικός σας πήχυς, ωστόσο, ποιος είναι; Είν’ η Αυτοδυναμία;
Γιατί, με τον παρών εκλογικό νόμο, φαίνεται πως κάτι τέτοιο δεν υλοποιείται.».
«…με τον παρών εκλογικό νόμο.».
Όχι, δεν ξεστομίστηκε αυτή η μπούρδα σε καφενείο, σε κομμωτήριο,
σε χαρτοπαικτική λέσχη, μηδέ σε οίκο ανοχής,
αλλά σε μία περίοπτη ετήσια παράδοση τής χώρας,
όπου οι παρελαύνοντες ημεδαποί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι
φλεξάρουν τις «μούρες» τους, τις εξουσίες τους,
τα «status» τους, τις δημόσιες σχέσεις τους, το (όποιο) κύρος τους.
Πώς να έχεις μετά απαιτήσεις από τούς πιτσιρικάδες;
Πώς;
Όμως, η νομοτελειακή κατάληξη τής εξελισσόμενης δυστοπίας είναι ότι,
αυτοί οι ανέμελοι-ανενημέρωτοι-ανυποψίαστοι πιτσιρικάδες
θα κληθούν ως ώριμοι ενήλικοι να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τις ευθύνες τους
(ευθύνες που δεν γνωρίζουν καν)
και τότε θα καταρρεύσουν διότι θα αποδειχθεί οδυνηρώς η παντελής απουσία θωράκισής τους.
Αποτυχημένοι Γονείς. Αποτυχημένοι Δάσκαλοι. Αποτυχημένα Παιδιά.
Αλληλουχία Αποτυχίας. Διαχρονισμός Αποτυχίας.
Και κάπως έτσι,
ανασύρεται στη σκέψη μου ο έξοχος εικονοπλαστικός στίχος
«Ο Ήλιος κυκλοδίωκτος, ως αράχνη,
μ’ εδίπλωνε και με Φως και με Θάνατον ακαταπαύστως…»,
που μάς έχει προσφέρει η Ελληνική Ποίηση δι’ εμπνεύσεως Ανδρέα Κάλβου
και αυτομάτως γεννάται -βάσει των τεκταινομένων- η αρμόζουσα διασκευή του:
«Η Νεοελλάδα κυκλοδίωκτη, ως αράχνη,
μάς διπλώνει και με Αμορφωσιά και με Λαμογιά ακαταπαύστως…».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Δάσκαλος
Twitter (νυν «Χ»): https://x.com/TopDaskalos
Gmail: TopDaskalos@gmail.com
