Τότε, δεν πάει πολύς καιρός, ο Έλληνας πρέσβης μας στο Κάιρο προειδοποιούσε για την τύχη του ελληνισμού και την «αρκούντος επισφαλή θέσιν του, λόγω του κρατούντος αντιξενικού πνεύματος και της ξενοφοβίας» σε ένα είδος «νεοπαγούς εθνικού σοβινισμού…».
Κι ήταν ίσως προφητικός ο Καβάφης, γράφοντας κάποτε στην Αλεξάνδρεια, σχεδόν έναν αιώνα πριν: «…Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, η πόλη θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους (…) Πάντα στην πόλη αυτή θα φτάνεις. Για το αλλού -μην ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό…».
Κι όμως… Μπορεί η πόλη αυτή να τον ακολουθούσε (…όπως και τόσους άλλους εναπομείναντες Έλληνες) αλλά «εάλω η Πόλις». Άρον άρον εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν την Αίγυπτο οι συμπατριώτες μας. Αφήνοντας πίσω τους όχι μόνο σπίτια, περιουσίες, αλλά κι έναν πολιτισμό αιώνων που ο Στρατής Τσίρκας θα περιέγραφε ως «ο προφήτης Νουρεντίν Μπόμπα».
Αφήνουν την Αίγυπτο (…πάντα η πόλη θα τους ακολουθεί…), για να γυρίσουν σε μια Ελλάδα όπου η κοροϊδία, η ρεμούλα, τα πάσης φύσεως διόδια (διόδια στους δρόμους και διόδια στις ιδέες) τους περιμένει. Γυρίζουν σε μια Ελλάδα ξεριζωμένη, όπου και οι τελευταίοι πνευματικοί της άνθρωποι φεύγουν, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό «…κι ας εγκαθίστανται μέσα μας…».
Γυρίζουν σε μια Ελλάδα όπου «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος…». Στην πολιτική, στον πολιτισμό, στην τηλεόραση, παντού. Εδώ όπου οι «κουλτουριάρηδες» έχουν πιάσει τα πάσης φύσεως πόστα. Με τα λεγόμενά τους «από καθ’ έδρας» κατευθύνουν τον κοσμάκη. Από τα τηλεοπτικά «παράθυρα» έως τις εφημερίδες. Λέγοντας πως «ο καημένος ο λαός είναι αποπροσανατολισμένος».
Δικτατορίσκοι των Μ.Μ.Ε., με αντιλαϊκή υπεροψία και επωφελούμενοι από το γεγονός ότι οι πραγματικά καλλιεργημένοι στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι και σεμνοί, έχουν καλύψει…τα κενά. Σε αυτή την Ελλάδα γυρίζουν οι συμπατριώτες μας. Σε έναν τόπο όπου ο λαός χρειάζεται διαπαιδαγώγηση, διάλογο, αγωγή και που εισπράττει υπεροψία και σκοταδισμό. Κι όλα αυτά γιατί από τους κυρίους αυτούς λείπει η αυτογνωσία και η αυτοκριτική.
Ας γνωρίζουν, λοιπόν, ότι ούτε Ελλάδα είμαστε ούτε Ευρώπη γίναμε. Γιατί η αβεβαιότητα του Έλληνα είναι η κερδοσκοπία. Ό,τι αρπάξει… Έτσι η Πόλη που θα βρουν οι «παλιννοστούντες » μας είναι μια πόλη, ουσιαστικά, ακατοίκητη. Πόλη των προσφορών (…παντός είδους) χωρίς ζήτηση. Με EUROVISION που τα τραγούδια, τα εγκεκριμένα τραγούδια είναι για φτύσιμο. Βλαχοευρωπαϊκά κι αυτά…
Κι όπως γράφει ο Παντελής Μπουκάλας: «Αν θέσουμε το ερώτημα με ιστορικούς όρους, ίσως αποφύγουμε τον πειρασμό της σχεδόν μαζοχιστικής υποτίμησης της αξίας του τόπου στον οποίο ζούμε».
Καλώς ορίσατε, λοιπόν, πολιτισμένοι μας εκ Αιγύπτου, στη χώρα όπου «ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα…»
