Πόσο δυνατοί είναι σήμερα οι “κακοί” σ’ αυτή την ιστορία; Ποια είναι η έκταση των διαβόητων “διαπλεκόμενων” και για πόσο καιρό ακόμη θα διατηρούν άραγε τη δύναμή τους; Πώς λειτουργεί το πολιτικοοικονομικό σύστημα των “μεγάλων συμφερόντων” στην Ελλάδα, σ’ αυτή την ιδιότυπη ευρωπαϊκή περιφέρεια; Ποια η έκταση των μικρομεσαίων “συμφερόντων”;
Γιατί τα κόμματα εξουσίας παραμένουν γαντζωμένα στις γερασμένες πελατειακές πολιτικές τους; Γιατί οι περισσότεροι νεότερης ηλικίας πολιτικοί αναπαράγουν σταθερά τις κοινωνικές συμπεριφορές, την πολιτική αμάθεια και αερολογία των παλαιότερων; Σε ποιο βαθμό είναι σήμερα υποταγμένη η ελληνική πολιτική στην άξεστη οικονομική “ελίτ” των τελευταίων δεκαετιών;
Διαθέτει πράγματι ισχυρές πολιτικές “προστασίες” η ανομία στη χώρα μας; Τι τροφοδοτεί την τόση διαφθορά στις κρατικές υπηρεσίες; Πώς δημιουργήθηκαν και πώς συντηρούνται και σήμερα από τα κόμματα εξουσίας οι πολιτικές “πελατείες”;
Ποιος είναι ο βαθμός ανοχής του πολιτικού συστήματος απέναντι στις δυνάμεις του νέου, ισχυρού υποκόσμου; Υπάρχουν προϋποθέσεις ν αλλάξουν στο ορατό μέλλον τα πράγματα στην Ελλάδα, να αποβληθούν από τη δημόσια σκηνή τα διεφθαρμένα κυκλώματα της πολιτικής, να δραστηριοποιηθούν νέες παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, να διασφαλιστεί το κράτος δικαίου, να ξεπεραστεί η εθνική καθυστέρηση;
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να γίνουν αντιληπτοί με απλά λόγια από τον αναγνώστη οι κύριοι μοχλοί της εθνικής καθυστέρησης και οι διαδρομές της εκτεταμένης διαφθοράς στη δημόσια σκηνή.
<ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...
Με υποδέχθηκε με ζεστό χαμόγελο, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, με μια ανοιχτή εφημερίδα μπροστά του. Γνώριζε πλέον πως λίγος χρόνος ζωής τύ έμενε, αλλά, ευγενικός και διακριτικός όπως ήταν πάντοτε στον βίο του, ποτέ δεν μιλούσε στους φίλους του για την αρρώστια του. Μια φορά μόνο, απαντώντας στην αμήχανη, τυπική ερώτησή μου, “Τι κάνεις, πώς πάει;”, μου είχε πει με ήρεμη φωνή: “Αυτός ο κάβουρας δεν λέει να κάτσει ήσυχος”. Τώρα ήμουν καθισμένος δίπλα του και του έλεγα “τα νέα”, όπως μου το ζήτησε, προσπαθώντας να κρύβω την απελπισία μου στη σκέψη ότι πολύ σύντομα θα έφευγε για το μεγάλο ταξίδι. Ήμασταν φίλοι και συνάδελφοι για χρόνια. Κάποια στιγμή, σε μια διακοπή της διήγησης “των νέων”, με αιφνιδίασε λέγοντάς μου ξεκάρφωτα, πολύ σοβαρός:
– Ξέρεις, καμιά φορά μού μπαίνει η ιδέα πως κάποιοι μου τον φύτεψαν αυτό τον καρκίνο. Που λέει ο λόγος…
– Τι εννοείς;
– Πριν αρρωστήσω, ήμουν κάπου, και κατά τύχη, από απλή σύμπτωση, είδα κι άκουσα κάτι που δεν έπρεπε να δω…
– Τι δηλαδή;
– Κάτι πολύ άσχημο, για κάποιο πρόσωπο πολύ ισχυρό, της κατηγορίας των… υπεράνω πάσης υποψίας. Το κακό για μένα είναι ότι αυτοί ξέρουν ότι τα είδα και τα άκουσα.
– Έλα τώρα, μήπως υπερβάλλεις; Ποιοι είναι οι “αυτοί;” τον ρώτησα και μια ανατριχίλα με διαπέρασε, καθώς το βλέμμα του έπεφτε επάνω μου, βαρύ και σκοτεινό.
Δεν μου απάντησε, με κοίταξε σιωπηλός, φάνηκε σαν να δίσταζε κάτι να μου πει, μετά κοίταξε γύρω του, άλλαξε απότομα έκφραση, χαμογέλασε πλατιά και, σαν να μην είχαν ποτέ ειπωθεί αυτά που είχα ακούσει πριν από λίγα δευτερόλεπτα, ο φίλος μου άνοιξε κάποια άλλη κουβέντα…>
Λίγα λόγια για τον συγ
γραφέα
Ο Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε σχέδιο στο Παρίσι (1964-1967). Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εργάζεται από το 1976 ως δημοσιογράφος.
Πολιτικός συντάκτης των εφημερίδων Ελευθεροτυπία, Πρώτη και Καθημερινή. Διατέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής της Καθημερινής. Συνεκδότης της εφημερίδας το Ποντίκι (1980-1990).
Δίδαξε (1992-1996) ανάγνωση της πολιτικής επικαιρότητας στο εργαστήριο του Θεατρικού Οργανισμού «Εστία».
Ραδιοφωνικός σχολιαστής στο σταθμό Σκάι (2003-2004). Σήμερα αρθρογραφεί στον Κόσμο του Επενδυτή και συνεργάζεται με το ραδιόφωνο της ΝΕΤ.
_____________________________________________________
Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος: “Οι άρχοντες της παρακμής”
ISBN: 960256668Χ – σελ. 238 – τιμή 15,00 ευρώ
