Συνεχίζοντας το φλέγον αυτό ζήτημα, ένας γιατρός για εφήβους σχολιάζει πως επιτρέπονται εμπιστευτικά η αντισύλληψη και οι υπηρεσίες σεξουαλικής υγείας για εφήβους στις περισσότερες πολιτείες της Αμερικής, όμως οι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν το νόμο της πολιτείας τους για τους ανήλικους.
Τυπικά, ένας ασθενής 17 ετών θεωρείται ενήλικας σε θέματα εμπιστευτικότητας. Ένας οικογενειακός γιατρός αναφέρει σχετικά με το ζήτημα: «Θα έλεγα στη μητέρα πως δεν έχει δικαίωμα να κοιτάξει τα αποτελέσματα ή να υποψιαστεί πως κάνει κάτι κακό η κόρη της και θα τηλεφωνούσα στην κόρη να της πω πως η μητέρα της είδε τα αποτελέσματα», ενώ ακόμα ένας γιατρός επίσης συμφωνεί πως είναι καλή ιδέα να ειδοποιηθεί η κόρη και συγκεκριμένα λέει πως« είναι καλύτερα να μην αιφνιδιαστεί από τη μητέρα της. Η μαμά μπορεί να κάνει κάτι ανώριμο όπως να πει στην κόρη της, ο Δρ. Χ μου είπε γιατί χρειαζόσουν Παπ τεστ. Σου δίνω μια ευκαιρία να μου το πεις μόνη σου».
Αρκετοί γιατροί πρότειναν να αποπροσανατολίσουμε την ερώτηση της μητέρας. « Αν θα έπρεπε να απαντήσουμε στη μητέρα» λέει ένας παιδίατρος, «θα έλεγα κάτι σαν “η κόρη σου κι εγώ συζητήσαμε για την υγεία της κι είπαμε να κάνουμε έναν έλεγχο ρουτίνας”».
Άλλοι γιατροί σχολίασαν πως ο γιατρός είναι σε μια θέση που μπορεί να ενθαρρύνει την εποικοδομητική συζήτηση: «Θα ήταν καλύτερο και για τις δύο να τις καλέσετε στο γραφείο και να επαναλάβετε το ρόλο του γιατρού της κόρης», λέει ένας οικογενειακός γιατρός, ενώ κάποιος άλλος σχολιάζει: 
«Το να γεφυρώσετε το χάσμα μεταξύ τους αποτελεί πρόκληση», όμως λέει πως «μπορεί να τα καταφέρετε με ταύτιση, ξεκάθαρες πληροφορίες κα υποστήριξη» και προσθέτει « Όταν οι έφηβοι δουν πως ο γιατρός τους και οι γονείς τους έχουν περάσει τα ίδια, είναι συνήθως πιθανότερο να αναμίξουν τους γονείς τους σε μελλοντικές καταστάσεις».
Απ’ την άλλη ένας παιδίατρος πιστεύει πως ένας γιατρός δεν έχει το ρόλο του διαιτητή. «Μέρος του να είναι κανείς σεξουαλικά ενεργός είναι να είναι ώριμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Αν αυτό το κορίτσι θέλει να το αντιμετωπίσει λέγοντας την αλήθεια ή λέγοντας πως “ο Δρ. Χ είπε πως όλοι πρέπει να κάνουν Τεστ Παπ στην ηλικία μου”, είναι δικαίωμά της. Όμως εκείνη πρέπει να το αντιμετωπίσει, όχι εσύ».
Αρκετοί γιατροί τονίζουν πως οι ρευστές καταστάσεις μπορούν να αποφευχθούν θέτοντας τους βασικούς κανόνες εμπιστευτικότητας από την αρχή της περίθαλψης.
«Εξηγώ στις οικογένειες πως θα προστατεύσω την ιδιωτική ζωή του παιδιού εκτός αν θεωρήσω πως η ζωή, η υγεία ή η ευημερία του βρίσκονται σε κίνδυνο», λέει ένας παιδίατρος. « Αυτό μοιάζει να καθησυχάζει τις περισσότερες μητέρες, πως δε θα τους κρύψουμε σοβαρά προβλήματα».
Ο παιδίατρος σχολιάζει πως κρατά τους όρους της αποκάλυψης ασαφείς επίτηδες. «Πάντα θα επιμείνω οι γονείς μιας σεξουαλικά ενεργής 12χρονης να ενημερωθούν, αλλά ίσως όχι μιας 17χρονης που έχει φερθεί υπεύθυνα. Πάντα ενημερώνω την έφηβη όταν πιστεύω πως είναι απαραίτητο να μιλήσω με έναν ενήλικα, και προσφέρομαι να τη βοηθήσω να το κάνει».
Αυτό που κάνει αυτή την περίπτωση να ξεχωρίζει είναι η πρόσβαση της μητέρας στα ιατρικά αρχεία της κόρης της. «Είναι σπαζοκεφαλιά», λέει ένας νεαρός γιατρός. «Αναλόγως σε ποια πολιτεία εργάζεται ο καθένας, μπορεί να είναι παράνομο να συζητήσεις με τη μητέρα. Η μητέρα έχει παρανομήσει και θα μπορούσε και θα έπρεπε να τιμωρηθεί».
Ένας παθολόγος σχολιάζει πως η μητέρα, θα μπορούσε να έχει δει τα αποτελέσματα από λάθος κατά τη διάρκεια των καθηκόντων της. Ένας χειρουργός απαντά πως εξακολουθεί να είναι ένοχη. «Ήταν απρεπές να κοιτάξει το τεστ της κόρης της», λέει ο χειρουργός. «Κι ακόμα πιο ανήκουστο να ρωτήσει το γιατρό».
«Η μητέρα παραβίασε το απόρρητο, τελεία και παύλα» λέει ένας ψυχίατρος. «Ο γιατρός πρέπει να πει στην έφηβη πως παραβιάστηκε το απόρρητο και να το αναφέρει στους αρμόδιους. Κι έπειτα να απολύσει τη μητέρα από το εργαστήριο!».
Ένας ορθοπεδικός χειρουργός αντιτίθεται στη λήψη πειθαρχικών μέτρων. «Αυτό ίσως είναι το γράμμα του νόμου αλλά δεν είναι ηθικά σωστό και θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στη μητέρα και στην κόρη της, την ασθενή. Θα πρέπει να θυμίσουμε στη μητέρα πως υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να την απολύσουν για τις πράξεις της».
«Στο κάτω-κάτω της γραφής πρέπει να κάνουμε το καλύτερο για την ασθενή», λέει ένας νεφρολόγος. «Να πούμε στη μητέρα να ξυπνήσει και να ξεκινήσει ανοικτές κουβέντες με την κόρη της, και να μη ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Απλούστατα».
Πηγή: medscape, Nancy R. Terry
Το άρθρο επιμελήθηκαν οι :
Ε. Ελευθερίου, Ψυχοθεραπεύτρια-Κλινική Θεραπεύτρια Σεξουαλικών Διαταραχών, συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
Π. Δρέττας, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
