Γιώργος Αρκουλής

Την κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν την γνωρίζω, όμως θα χαιρετίσω το γεγονός ότι δεν έχει χρηματίσει πρόεδρος σε Τράπεζα ή σε πρωθυπουργικό ή υπουργικό θώκο. Όμως, ακούγοντας χθες το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, μου γεννήθηκε μια απορία που με επισκέπτεται και μοιάζει σαν μια γερή σφαλιάρα στον σβέρκο μου, όποτε ακούω πολιτικό μεγάλου μεγέθους να λέει «Θα προχωρήσουμε προς το μέλλον ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ». Αφού ο πρωθυπουργός, λοιπόν, μας υπολογίζει ΟΛΟΥΣ, τότε τι πιο απλό να επιλεγεί ο ανώτερος πολιτειακός άρχων της χώρας με δημοψήφισμα; Τα περί ανάληψης της ευθύνης του για την συγκεκριμένη επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, καλύτερα να την αφήσουμε χωρίς σχόλια. Μου αρκούν, προσωπικά, μερικά τηλεφωνήματα που δέχτηκα χθες από φίλους συνταξιούχους του δημοσιογραφικού κόσμου, που έχουμε πληγεί από τις «ληστείες» των αποδοχών μας τα τελευταία εννιά χρόνια. Μόλις άκουσαν όμως τις τρεις λέξεις «Συμβούλιο της Επικρατείας», πάγωσαν. Ξέρετε γιατί; Διότι θυμήθηκαν τον φορέα στον οποίο πετάνε τη μπάλα οι κυβερνήσεις, τον φορέα «που βγάζει αποφάσεις κατά το δοκούν, άλλοτε ερμαφρόδιτες, άλλοτε ατελέσφορες, πάντα υπέρ των κυβερνήσεων.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Εννοείται πως ο αιφνιδιασμός Μητσοτάκη με την τελική του απόφαση πέτυχε. Μόνο που έβλαψε για τα καλά τόσο τον επιλογέα για την σαφή καθυστέρηση ανακοίνωσης της επιλογής του, όσο και πλήθος ικανών εν δυνάμει υποψηφίων, οι οποίοι από χθες βράδυ δικαίως θα νοιώσουν πικρία ή και  αγανάκτηση για το ‘γαϊτανάκι’ που προηγήθηκε σε βάρος τους, έστω ανεπίσημα. Οσο για τις καλένδες για την κύρωση της επιλογής Σακελλαροπούλου; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός θύμισε τις ψήφους που πήρε η προηγγούμενη επιλογή του για τον Ηπειρώτη πολιτικό της σκληρής Δεξιάς Τασούλα, για την Προεδρία της Βουλής. Ψηφοφορία που βεβαίως τον δικαίωσε!

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης