Σε 50 ισπανικές πόλεις πραγματοποιήθηκαν πορείες κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που – όπως υποστηρίζουν – υποβαθμίζει τη δημόσια εκπαίδευση και γυρίζει την παιδεία 30 χρόνια πίσω με τις οπισθοδρομικές θέσεις της. Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, γονείς, φοιτητές και μαθητές, καθώς οι περισσότεροι έχουν πλέον αγανακτήσει με τις εκπτώσεις που γίνονται στην παιδεία μέσω μειώσεων του προϋπολογισμού και περικοπών προσωπικού.
Η αγανάκτηση ήταν όντως έκδηλη κατά τη διάρκεια της τρίτης σε σειρά απεργίας των εκπαιδευτικών από το 2011, όπως φανερώνουν τα στατιστικά των δύο μεγαλύτερων συνδικάτων, UGT και CCOO, καθώς η γενική προσέλευση άγγιξε το 83%. Ακόμα και τα πιο συντηρητικά συνδικάτα, τα οποία είναι υπεύθυνα για την ημι-δημόσια εκπαίδευση της χώρας, δηλώνουν καθαρά πως τα σχολεία αυτά έχουν ξεχασθεί από τον νομοθέτη τους.
Σε δηλώσεις του ο κόσμος επέδειξε τη δυσφορία του σχετικά με τη συντηρητική, γεμάτη λιτότητα διακυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι. Μια 19χρονη φοιτήτρια δήλωσε πως ο νόμος αυτός ωφελεί μονάχα όσους έχουν να ξοδέψουν πολλά χρήματα για την εκπαίδευση. Από την άλλη, μια μητέρα δύο παιδιών μίλησε για αυτά που την ενοχλούν: «Δεν μʼ αρέσουν οι συνεχείς περικοπές, ούτε το γεγονός πως τα δίδακτρα για τα παιδιά μου έχουν αυξηθεί κατά 600 ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν μʼ αρέσει που έχουν καταστήσει τα θρησκευτικά σχεδόν υποχρεωτικό μάθημα».
Οι απεργοί και οι υποστηρικτές τους απαιτούν επιπλέον και την παραίτηση του υπουργού Παιδείας Χοσέ Ιγνάθιο Βερτ, αφού κατά τη διάρκεια της δικής του δραστηριότητας παρατηρήθηκαν περικοπές της τάξεως του 7%, με 25.000 θέσεις εκπαιδευτικών σε γυμνάσια και λύκεια και 4.600 θέσεις διοικητικών σε πανεπιστήμια να καταργούνται.
Eπιμέλεια: Σιαφάκας Ανδρέας
