Το καλό νέο είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο θα αρχίσει και πάλι να… πληρώνει. Θα αρχίσει να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις που έχει συσσωρεύσει τα τελευταία δύο χρόνια, προς τους κάθε είδους συναλλασσομένους με αυτό.
Το κακό νέο είναι ότι οι όποιες πληρωμές θα γίνουν με τίτλους δανεισμού (κρατικών χρεογράφων, εντόκων γραμματίων ή ομολόγων ή άλλων τίτλων δανεισμού), που βεβαίως δεν αποτελούν «ζεστό χρήμα», ικανό να συντηρήσει, αν όχι να επανεκκινήσει, την οικονομία της χώρας.
Με απλά λόγια, το ελληνικό Δημόσιο, ως πολύ κακός πελάτης πλέον, συναλλάσσεται με κάποιον και αντί να του πληρώσει τις υπηρεσίες ή τα προϊόντα που λαμβάνει, τον αναγκάζει να μετατραπεί σε… δανειστή και μάλιστα χωρίς δυνατότητα επιλογής.
Πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια εξόφλησης ενός ποσού που υπερβαίνει τα 8 δις ευρώ, που όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την αγορά, αλλά εκτοξεύει και τους φόβους των απλών καθημερινών ανθρώπων. Η επιλογή αυτή είναι συνήθως η έσχατη μιας χρεοκοπημένης οικονομίας, της οποίας η καταστροφή κρίνεται ολική, όταν επεκταθεί στην αποπληρωμή συντάξεων ή στη διάθεση της καταθετικής ύλης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για πληροφορίες, αλλά η σχετική διάταξη περιλαμβάνεται στο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στη Βουλή, έχει μικρή αναδρομική ισχύ και αναφέρει:
«Το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να εξοφλεί παντός είδους υποχρεώσεις του, σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα, προς όλους τους φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, με τη σύμφωνη γνώμη τους, με έκδοση κρατικών χρεογράφων εντόκων γραμματίων ή ομολόγων ή άλλων τίτλων δανεισμού, στο πλαίσιο του εκάστοτε εκτελούμενου κρατικού Προϋπολογισμού. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζονται το ύψος των εκδιδόμενων τίτλων, ο σκοπός, οι όροι, οι διαδικασίες και κάθε άλλη τεχνική λεπτομέρεια που αφορά την έκδοσή τους. Η παρούσα διάταξη ισχύει από 12 Δεκεμβρίου 2010».
