Τα στατιστικά δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνουν πως η πανδημία έχει προκαλέσει παντού μια μεγάλη αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.
Στην Γαλλία ο αριθμός των καταγεγραμμένων περιστατικών έχει αυξηθεί κατά 30% άλλα η πραγματική αύξηση ενδέχεται να είναι σημαντικά μεγαλύτερη. Οι κλήσεις στις γραμμές βοήθειας για θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Κύπρο και τη Σιγκαπούρη έχουν αυξηθεί κατά το 1/3. Στην Αργεντινή οι κλήσεις στις υπηρεσίες επείγουσας παρέμβασης έχουν αυξηθεί κατά 25%. Στην Κίνα, στην επαρχία του Hubei, οι αναφορές για ενδοοικογενειακή βία τριπλασιάστηκαν μέσα σε ένα μόνο μηνά κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο το μεγαλύτερο φιλανθρωπικό κέντρο για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ανέφερε 700% αύξηση κλήσεων στις γραμμές άμεσης βοήθειας ενώ σε μια άλλη γραμμή για τους θύτες που επιθυμούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους παρατηρήθηκε αύξηση των κλήσεων κατά 25%.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επίσημα δεδομένα για τις ΗΠΑ. Αναφορές όμως από δεκάδες πολιτείες και κοινότητες δείχνουν έναν τριπλασιασμό των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.
Παράλληλα η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία είχε προειδοποιήσει ότι τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας εν μέσω πανδημίας θα αυξηθούν σημαντικά. Σημείωσε μάλιστα ότι πριν την πανδημία τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ήταν ικανά να αποφύγουν βίαια επεισόδια μένοντας σε κάποιο οικογενειακό μέλος είτε πηγαίνοντας σε κάποιο καταφύγιο είτε λαμβάνοντας περιοριστικά μέτρα. Η πρόσβαση στις επιλογές αυτές όμως δεν εύκολη μέσα στο δύσκολο αυτό διάστημα. Ιδιαίτερα αυξημένη είναι η δυσκολία για τα άτομα που ανήκουν σε μειονότητες όπως είναι τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η αυξημένη ενδοοικογενειακή βία, αποδεκτές της οποίας είναι κυρίως γυναίκες, εξηγείται από το συσσωρευμένο στρες και τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία. Οι γυναίκες δε βιώνουν μόνο σωματική βία, άλλα είναι επίσης θύματα λεκτικής βίας, σεξουαλικού εξαναγκασμού και τακτικών ελέγχου που βλάπτουν σοβαρά την υγεία και την ευημερία τους. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι οι περιορισμοί της πανδημίας αυξάνουν τόσο τον κίνδυνο ανθρωποκτονιών όσο και τον κίνδυνο αυτοκτονιών. Τονίζεται μάλιστα ότι οι ανάγκες των θυμάτων αυτών είναι παρόμοιες με τις ανάγκες θυμάτων από φυσικές καταστροφές, αναφορικά με τις ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στέγασης, τροφής , μεταφοράς, ατομικής υγιεινής και φροντίδας των παιδιών. Δυστυχώς, ο COVID-19 δυσχεραίνει τις αποτελεσματικές και άμεσες παρεμβάσεις σε αυτά τα επίπεδα. Ωστόσο διασαφηνίζεται ότι ενώ η πανδημία επιδεινώνει την ενδοοικογενειακή βία δε συνιστά παράγοντα πρόκλησής της. Δεν μπορεί δηλαδή να αποτελέσει την αίτια ώστε ένας σύντροφος να γίνει βίαιος, αλλά οι συνέπειες της, όπως είναι το αυξημένο στρες και η απώλεια της εργασίας, ενδέχεται να επιδεινώσουν την ήδη βίαιη συμπεριφορά.
Τα άτομα που ασκούν ενδοοικογενειακή βία συχνά εκμεταλλεύονται τις στρεσογόνες και ψυχοπιεστικές καταστάσεις, όπως είναι η πανδημία του COVID-19 ώστε να κερδίσουν περισσότερο έλεγχο και να απομακρύνουν τα θύματα τους από τα υποστηρικτικά τους δίκτυα και την παροχή βοήθειας.
Είναι σημαντικό οι πολιτικοί δρώντες να αντιμετωπίσουν την πανδημία ως μια ευκαιρία ενίσχυσης των δικαιωμάτων των γυναικών και της ευημερίας τους μέσα στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας κρίσης.
