Ζήσης Ψάλλας
Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Tübingen και του Ινστιτούτου Biological Cybernetics του Max-Planck, στη Γερμανία, βρήκαν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η πλαστικότητα του εγκεφάλου λόγω νέας μάθησης συμβαίνει ταχύτερα από ό, τι έχει προηγουμένως θεωρηθεί – και με διαφορετικούς τρόπους.
Στο άρθρο που δημοσίευσε στο περιοδικό Science, η ομάδα περιγράφει τη μελέτη του εγκεφάλου χρησιμοποιώντας ένα λιγότερο γνωστό είδος μαγνητικής τομογραφίας. Ο Yaniv Assaf από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ έγραψε το συνοδευτικό άρθρο της μελέτης στο ίδιο περιοδικό.
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η μάθηση είναι προοδευτική – καθώς οι άνθρωποι απορροφούν νέες πληροφορίες, αποθηκεύονται σε φυσικές τοποθεσίες στον εγκέφαλο που ήδη υπάρχουν. Ο εγκέφαλος αλλάζει για να φιλοξενήσει νέες γνώσεις, καθώς υπάρχει περισσότερη εκμάθηση.
Ο Assaf σημειώνει ότι η προηγούμενη έρευνα έχει επίσης δείξει ότι ο ιππόκαμπος είναι η κύρια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στη διατήρηση της μνήμης. Σε αυτήν τη νέα προσπάθεια, οι ερευνητές αμφισβητούν τις δύο αυτές υποθέσεις. Ωστόσο ο Assaf επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή, κανείς δεν ξέρει πραγματικά πώς οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο.
Για να μάθουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν ένα άτομο μαθαίνει κάτι νέο, οι ερευνητές μελέτησαν τους εθελοντές τους χρησιμοποιώντας απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού με διάχυση (DW-MRI: diffusion-weighted magnetic resonance imaging). Αυτή η λιγότερο γνωστή τεχνική απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού ανιχνεύει πώς διαχέεται το νερό στο σώμα. Οι ερευνητές την χρησιμοποίησαν για να παρακολουθήσουν πόσο νερό διαχέεται στον εγκέφαλο, καθώς οι εθελοντές έμαθαν νέο μαθησιακό υλικό. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν μια νέα άποψη πλαστικότητας στον εγκέφαλο.
Τοπική η μνήμη
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ήταν σε θέση να δουν φυσικές αλλαγές στον εγκέφαλο που συνέβησαν μέσα σε λίγες ώρες από την έκθεση των εθελοντών στη νέα γνώση. Διαπίστωσαν επίσης ότι η πλαστικότητα του εγκεφάλου εμφανίστηκε στον οπίσθιο βρεγματικό φλοιό, όχι στον ιππόκαμπο. Επίσης ότι η εγγραφή της μνήμης είναι τοπική και όχι διάχυτη σε ολόκληρο τον εγκέφαλο. Σύμφωνα με τον Assaf, αυτά ενισχύουν τη θεωρία ότι η μνήμη αποθηκεύεται σε τοπικές περιοχές.
Ο Assaf γράφει ότι η μελέτη της διάχυσης του νερού στον εγκέφαλο χρησιμοποιώντας DW-MRI προσφέρει ένα νέο και ίσως καλύτερο τρόπο μελέτης της μικροανατομίας του εγκεφάλου, επιτρέποντας μια πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή προβολή του τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας καθώς αλληλεπιδράμε με τον κόσμο γύρω μας.
